"Musevi düşmanlığının Türkiye'de yeri yok. Kültürümüze yabancı bir unsurdur."
Recep Tayyip Erdoğan [1]
Başbakan "Bu ülkenin tarihinde, milletin tarihinde hiçbir zaman antisemitizm olmamıştır. [...] Bizim iktidarımızda böyle bir şey olmaz" derken, Cumhurbaşkanı Gül de "Bu konuda yanlış yapanlar olabilir. Yanlış yapanlar her toplumda çıkar" diyordu. [2] Gerçi Avrupa Konseyi 2005 raporunda Türkiye'deki antisemitizmden bahsetmiş; [3] Simon Wiesenthal Center ise Abdurrahman Karakoç'un soykırımı öven yazısını [4] Gül'e şikayet etmişti [5] ama, Salih Tuna Yeni Şafak'ta Ertuğrul Özkök'e seslenirken şöyle diyordu:
"3-5 dangalak yüzünden, Gazze'deki çocuk katliamına isyan eden milyonları töhmet altında tutacak kadar budala değilsin ya! [...] Türkiye'de antisemitizm yoktur. Hiçbir zaman da olmayacaktır" [6]
Aziz Üstel'e göre antisemitizm bir Derin Devlet işiydi:
"Yahudi düşmanı [...] yaftasını insanımıza, hele bu ülkenin Başbakanına yakıştırmak ayıpların en büyüğüdür! [...] Bu topraklarda yaşayan insanlar hiçbir zaman ırkçı olmamıştır! Derin Devlet yanlış işler yapmıştır. [...] Kendini bilmez 50-100 kişi, koskoca 70 milyonu bağlamaz, bağlayamaz!" [7]
Türkiye Musevi Cemaati Hahambaşı Rav İsak Haleva, İstanbul Ermeni Patrik vekili Başepiskopos Şahan Sıvacıyan ve Süryani Kadim Kilisesi İstanbul Metropoliti Mor Filuksinos Yusuf Çetin, 2009'da Obama'ya "Türkiye'de barış ve huzur içinde yaşamaktan mutluyuz" demişlerdi. [8] Haleva, İstanbul Ermeni Patriği II. Mesrob Mutafyan'ın çizdiği huzur tablosuna katılmış ve Tercüman'a "Türkiye, 500 yıl önce İspanya bizi kovarken kucak açtı. [...] Biz Türkiye'de çok rahatız. [...] Bir problemimiz yok" demişti. [9] Marsel Russo "Türkiye [...] Yahudilere karşı ırkçı saldırılarla karşı karşıya kalmamıştır" diye yazarken, [10] İshak Alaton dış basına "Yahudi olduğum için kendimi hiç dışlanmış hissetmedim" [11] ve "Türkiye'de antisemitizm yoktur" diyordu. [12] World Jewish Congress, Anti Defamation League ve 500. Yıl Vakfı da bu görüşteydi. [13]
Antisemitizme sıfır tahammül [14] bildirisi de pek taraftar bulmamış, hatta sol kesimce eleştirilmişti. [15, 16] Taraf yazarı Ayhan Aktar, Yahudi düşmanlığını "Kemalist Kişilik Bozukluğu" belirtisi sayarken [17] İlhan Selçuk "Atatürkçülükte antisemitizm yoktur. İslamcılıkta vardır" [18] diyor; Ali Bulaç ise bunu reddediyordu: "Ne dinimizde, ne tarihimizde, ne gündelik algımızda biz Müslümanlarda [...] antisemitizme rastlanamaz." [19] Roni Margulies'e göre İslamcılarda da, solcularda da Yahudi düşmanlığı yoktu. [20]
O zaman ya "Yasef Yahya, sinagog saldırılarında yaşamlarını yitirenler, antisemitizmin değil de neyin kurbanı olmuşlardır?" [21] diyen Yakup Barokas oyunbozandı, ya da Herkül Milas'ın bahsettiği körlük yaşanıyordu:
"Sıradan antisemitizm, sıradan milliyetçilik gibi, içten içe kaynayan bir illettir. İnsanı körletir ve yöneltir, ama varlığının farkında olmayız. [...] Bizler önyargımızı 'bilgi' ve 'yargı' olarak algılar, mantıklı argümanlarla haklı gösteririz" [22]
Avrupa Birliği tanımındaki örnekleri kullanarak, ulusal basından alıntılarla Türkiye'de antisemitizme bakmak, problemin boyutları hakkında bir fikir verebilir:
Yahudilerin öldürülmesini haklı göstermek
Millî Gazete'deki imzasız bir yorum ile Abdurrahim Karakoç'un yazısı örnek gösterilebilir:
"[Yahudilerin] Hitler tarafından suçsuz yere fırınlarda yakılan zavallılar olarak gösterilmeleri bir tiyatrodur. [...] Neden ezilip, sürüldükleri açılınca onlara yapılanın az bile olduğunu söyleyen abartmış olmaz" [23]
"Adolf Hitler'in basiretine hayran olmamak elde değil. [...] Irkçılığı din gibi algılayan, yeryüzünü kana bulamaktan zevk alan hokkabaz Yahudileri temizlemiş" [4]
Yahudileri medya/ekonomi/hükümeti kontrol etmekle suçlamak
Bu tür söyleme örnekler, Lale Müldür ve Murat Belge'nin Radikal'de, Hasan Karakaya'nın Vakit'te, Can Dündar'ın Milliyet'te ve Ramazan Kurt'un Ortadoğu'daki yazılarıdır:
"Amerika'da yönetim, siyaset, ticaret, ekonomi, mali piyasalar, eğitim, sinema ve medyanın Yahudi etkisi altında olduğunu da söylemeliyiz" [24]
"Uluslararası topluluk [İsrail'e] daha hoşgörülü. [...] Batı toplumlarında Yahudi varlığının ciddi etkisini de unutmamalı" [25]
"Alman yargısında Yahudi egemenliği [var.] Deniz Feneri Dâvâsı'nın mahkûmiyetle sonuçlanmasında eğer Yahudilerin dahli yoksa, ben de "Sisi"yim! [...] Evet, "her taşın altında" olduğu gibi bu olayda da "Yahudi parmağı" olduğunu düşünüyorum" [26]
"Televizyonda, basında, internette, devlet adamlarının dilinde dolaşan çoğu metnin altında da [Yahudilerin] görünmeyen imzaları var. Görmeye çalışın!" [27]
"Hollywood sadece Yahudilerin değil, İsrail'in, MOSSAD'ın kontrolü altında" [28]
Bir Yahudi, Yahudi grubu veya Yahudi olmayanlara ait gerçek veya hayali bir suçtan tüm Yahudileri sorumlu tutmak
İslamofobi ile antisemitizmin paralelliği, Zeki Ceyhan'ın yazısında, İsrail yerine El Kaide, Yahudi yerine Müslüman, Siyonizm yerine İslami terör konulduğunda görülecektir:
"Diyorlar ki 'İsrail'e kızabilirsiniz ama Yahudi'ye asla!' Diyorlar ki 'Siyonizm'e kızabilirsiniz ama bu Yahudi'yi sevmemenizi gerektirmez!' Aksine Yahudi'yi sevmeliymişiz! [...] Kim istiyor bunu? [...] Yahudi istiyor! [...] Yahudi'nin denetimi altındaki kalem erbabı istiyor! Ey Yahudi, [...] böyle bir vahşet sergilerken, ben seni nasıl bağrıma basayım?" [29]
Abdurrahman Dilipak, Abdülhamid'in "hal"inden Ermeni Tehcirine, "Yahudi"yi sorumlu tutar. Yarım asır önce, bu ırkçılık bütün azınlıklara yönelikti:
"Darbe ile iktidara el koyan İttihat Terakki çetesi var işbaşında.. Olanların sorumluluğunu Müslümanlara, Osmanlı'ya, Türklere çıkartamazsınız. [...] Abdulhamid Han'ı Yahudi işadamı Selanikli Alatini Efendi'nin evine sürgüne gönderenler Ermenilere mi merhamet edecekler? Osmanlı böyle yıkıldı ve İsrail Osmanlı'nın enkazı üzerinde yükseldi ve bu sonucu hazırlayan sebeplerin arkasında bu sinsi oyunlar vardı" [30]
"Sultan Abdülhamid tarafından tepelenen Ermeniler; [...] 1897'de tepelenen Yunanlılar ve Filistin'de bir Yahudistan kurmak teşebbüsleri Sultan Hamid tarafından önlenen Yahudiler[...] padişahı tahtından indiren kabadayılardı" [31]
Soykırımın gerçekliğini, kapsamını, mekanizmalarını, maksatlılığını inkar etmek
İlk örnek, Nuh Gönültaş'ın Türkçe'nin elastikliğinden yararlanarak yazısının başlığıyla bile soykırımı inkar ettiği yazısıdır:
"Bizim kuşak Hitler'in katliamlarını [...] Yahudi gözlüğünden okudu, izledi, yazdı. [...] İsrail'in [...] katliamlarını gördük görüyoruz. Gördüğümüz ile Hitler'i kıyaslama imkanımız olmasa da gördüğümüzün daha şiddetli olduğunu düşünmememiz için de bir sebep yok" [32]
Irkçı inkar, kurbanın olmayan bir mazlumluk üzerinden günahkar/haksız çıkar sağlamak peşinde olduğu argümanına dayanır. Fatih Sertyüz'ün yazısı buna örnektir:
"Alman makamları bu gazı [Zyklon-B], savaş sırasında ortaya çıkan ve binlerce insanın ölmesine yol açan Tifüs mikrobunu kırmak için kullanmışlardı. Yani Yahudileri öldürmek değil, bilakis kurtarmak istiyorlardı" [33]
Aşağıdaki iddia ise, İtalyan Temyiz Mahkemesinin "Küçük bir aracın içinde, kendi isteği olmadan dar blucin giyen bir kadına, bir erkeğin zorla sahip olmayacağı'" [34] kararıyla benzeşir: Her ikisi de ezen ile ezilenin aslında günahkar bir işbirliği yaptıkları, ancak ezilenin çıkar sağlamak için daha sonra mazlum rolü oynadığı argümanı üzerine kurulur:
"Aslında Hitler'i iktidara getiren ABD'li Yahudi bankerler[...]di. Hitler Avrupa'daki Yahudilerin Filistin'e göç etmeleri için soykırım yaptı. Ama bu dev aynasında büyütüldü" [35]
Michael Medved'in "Kölelik hiç de kötü değildi. Sağlıklı köle kıymetliydi, o sebeple köleler Afrika'dakinden çok daha iyi koşullarda yaşadı" [36] iddiasında köleliğin maksatlılığını gizleme çabası vardır. Can Dündar da ya soykırımın sayıyla değil -Srebrenica'daki gibi- maksatla ilgili bir kavram olduğunu bilmiyor ya da soykırımın maksatlılığını inkar ediyordu:
"Ölü saymak ayıptır, ancak savaştaki 40 milyon kaybın 6 milyonun Yahudi, 26 milyonu Sovyet yurttaşı" [37]
Yahudileri / İsrail'i soykırımı uydurmak / abartmakla suçlamak
Bu yaygın iddianın tipik örnekleri Nihal Karaca, Güven Fahri ve Yasin Aktay'ın yazılarıdır:
"Soykırıma ait anılar her nasılsa 1967'ye kadar hiç mevzubahis olmamış, sonra ABD'li Yahudi elitler tarafından adeta 'keşfedilmişlerdir'." [38]
"Siyonist teşkilatı, Hitler devrinde Yahudilere yapılan mezalimi büyüttü; soykırım diye bir balon yaptı. Üfürdü, şişirdi, uçurdu; on, yirmi, elli, yüz misline çıkardı" [39]
"İsrail varlığını bir propagandaya borçludur ve bütün dünyada onun varlığı, meşruiyeti, bütün yaptıklarıyla hâlâ masum, mağdur ve haklı görülebiliyor olması bile bu propaganda sayesinde mümkün" [40]
Benzer iddialar diğer soykırımlar için de yapılmaktadır. Edward S. Herman [41-44] ve Alexander Dorin [45-46] de, Srebrenica'da ne soykırım ne de katliam yapıldığını; bunun kendi emellerini meşrulaştırmak için İzzetbegoviç ve Clinton tarafından uydurulduğunu, ölü sayısının 2-3 kat şişirildiğini, öldürülenlerin de asker olduğunu iddia ederler. Noam Chomsky de NATO harekatı öncesi çoğu cinayeti Kosova Kurtuluş Ordusu'nun işlediğini, Sırpların NATO saldırılarından sonra silaha sarıldığını iddia eder. [47-51]
Yahudileri, yurttaşı oldukları ülkeden çok İsrail'e sadık olmakla suçlamak
İlk örnek, Hasan Demir'in, ikinci örnek, İsrafil K. Kumbasar'ın YeniÇağ'daki yazılarıdır:
"17 milyar doların [...] 5 milyarı diğer Musevi vatandaşlar eliyle satılmışsa, bu Türkiye'deki pek çok Musevi vatandaşın MOSSAD'la teşriki mesaî halinde olduğu anlamına gelmez mi! [...] Bundan daha büyük, daha derin, daha tehlikeli bir Ergenekon mu olur!" [52]
"Türkiye'de derin devlet Sebataycılardır. [...] Hepsi gizli İsrailcidirler. Irak'ta [...] Yahudi/Kürt Devleti'nin temellerini Türkiye'yi yöneten Sebataycılar attı. Şimdi [...] İsrail'in Büyük Kürdistan eyaletini inşa ediyorlar. Kenan Evren ve sebataycı/mason yapılanmanın bir eseri olan 12 Eylül darbesinden bugüne yapılan her şey bu sinsi amaca yöneliktir" [53] (YEK/TK)
* Doç. Dr. Yunus Emre Kocabaşoğlu'nun antisemitizm üzerine dizi yazısı haftaya devam edecek. İkinci bölüm için tıklayın. Birinci bölüm için tıklayın.
Kaynakça
[1] Prime Minister Erdogan tells ADL that "Anti-Semitism Has No Place in Turkey". ADL Pres Release. 10 Haziran 2005.
[2] Liderlerden "Yahudi Karşıtlığı" Uyarısı. TRT Haber. 3 Şubat 2009.
[3] Third report on Turkey: Adopted on 25 June 2004. Council of Europe. 15 Şubat 2005
[4] Karakoç, Abdurrahman. Uzak Görüş, İsrail Pervasız. Anadolu'da Vakit. 17 Ağustos 2004.
[5] Wiesenthal Center Urges Turkey to Condemn Antisemitic Article that Glorifies Hitler and Bin Laden (Press Release).Simon Wiesenthal Center. 23 Ağustos 2004.
[6] Tuna, Salih. Çember daralıyor Ertuğrul. Yeni Şafak. 16 Ocak 2009.
[7] Üstel, Aziz. Yahudi düşmanı da ne demek?! Star. 9 Ocak 2009
[8] Albayrak, Mükremin; Hacı, Hasan. Dinî liderlerden Obama'ya: Türkiye'de barış ve huzur içinde yaşamaktan mutluyuz. Zaman. 8 Nisan 2009.
[9] Yıldıran, İsa. "Biz Türkiye'de Gayet Rahatız". Tercüman. 13 Aralık 2004
[10] Russo, Marsel. Post Gazze Antisemitizmi. Şalom. 4 Mart 2009
[11] Tavernise, Sabrina. A Businessman's Enterprise: Cajoling Democracy into Full Flower. The New York Times. 13 Şubat 2009.
[12] Heureux comme un juif en Turquie. Le Nouvel Observateur. Sayı 2092. 9 Aralık 2004.
[13] Hür, Ayşe. Küreselleşen Anti-Semitizm ve Türkiye. Birikim. 18 Ekim 2005.
[14] Antisemitizme Karşı Ezberi Bozmak... bianet. 18 Ekim 2004.
[15] Paker, Murat. Anti-semitizme karşı bildiri üzerine. Birikim. 187:88-91, Kasım 2004
[16] Margulies, Roni. Evet "sıfır tahammül" ama nasıl? Birikim. 188:65-68, Aralık 2004.
[17] Aktar, Ayhan. Ergenekon İçimizde. Taraf. 19 Ocak 2009.
[18] Selçuk, İlhan. Amerikan Yahudisi Ne Yaptığını Biliyor mu? Cumhuriyet. 24 Ocak 2009.
[19] Bulaç, Ali. Yahudi düşmanlığı. Zaman. 19 Ocak 2009.
[20] Margulies, Roni. Yahudi Düşmanlığı ve İslam-Arap Düşmanlığı. Birikim. 186:44-48. Ekim 2004.
[21] Barokas, Yakup. Antisemitizmin varlığını ne belirler? Şalom. 28 Haziran 2006
[22] Milas, Herkül. Ne kadar antisemitizm? Zaman. 17 Şubat 2009.
[23] Tarih boyunca insanlığa düşman oldular. Millî Gazete. 1 Şubat 2009.
[24] Müldür, Lale. Küresel kıyametçilik ve evanjelist Bush. Radikal İki. 27 Temmuz 2003. Müldür, Lale. Seçilmişlerden biri -Bush. Radikal İki. 3 Ağustos 2003.
[25] Belge, Murat. İsrail ve Dünya Kamuoyu. Radikal. 25 Temmuz 2006.
[26] Karakaya, Hasan. İtiraf Ediyorum ki! Anadolu'da Vakit. 20 Eylül 2009.
[27] Dündar, Can. ABD'deki Musevi lobisi. Milliyet. 16 Nisan 2002.
[28] Kurt, Ramazan Kağan. Wall Street Tamam da Hollywood'u Yahudiler ve İsrail mi yönetiyor? Ortadoğu Gazetesi. 29 Aralık 2008.
[29] Ceyhan, Zeki. Ey Yahudi, seni nasıl seveyim? Millî Gazete. 20 Ocak 2009.
[30] Dilipak, Abdurrahman. SOTAM / Soykırım, Tehcir, Tenkil, Tedib Araştırmaları Merkezi! Anadolu'da Vakit. 27 Nisan 2009.
[31] Atsız, Hüseyin Nihâl. Abdülhamid Han (=Göksultan). Ocak Dergisi , 11. Sayı , 11 Mayıs 1956.
[32] Gönültaş, Nuh. "Artık Yahudilerin soykırım iddialarına karşı delillerimiz var!" Bugün. 1 Ağustos 2006.
[33] Sertyüz, Fatih. Siz mi antisemit, biz mi? Millî Gazete. 24 Şubat 2009.
[34] İtalyan usulü adalet. Hürriyet. 15 Ekim 1999.
[35] Özfatura, M. Necati. Hitler Yahudi miydi? Türkiye. 13 Nisan 2002.
[36] Medved, Michael. Six Inconvenient Truths about the U.S. and Slavery. Townhall Daily. 26 Eylül 2007.
[37] Dündar, Can. Amerikan Gözlüğü. Sabah. 6 Haziran 2000.
[38] Karaca, Nihal B. Antisemitizmle korkutulmak. Zaman. 8 Ocak 2009.
[39] Güven, Fahri. "Yahudi bir beladır, Ermenistan ise ikinci İsrail'dir..." Millî Gazete. 15 Aralık 2007.
[40] Aktay, Yasin. İsrail bir propagandadan ibarettir. Yeni Şafak. 16 Ocak 2009.
[41] Branco, Carlos Martins. Was Srebrenica a Hoax? Eye-Witness Account of a Former United Nations Military Observer in Bosnia. Global Research. 20 Nisan 2004.
[42] Herman, Edward S. Srebrenica again - Hoax or Massacre? AriRusila. 19 Temmuz 2009.
[43] Herman, Edward S. The Politics of the Srebrenica Massacre. Global Research. 7 Temmuz 2005.
[44] Herman, Edward S. Serb Demonization as Propaganda Coup. Foreign Policy In Focus. 6 Nisan 2009.
[45] Dorin, Alexander. Die Geschichte eines Salonfahigen Rassismus. Kai Homilius Verlag. 300 sayfa, 2009.
[46] Srebrenica -Neither Massacre, Nor Genocide. Belgrade Daily Press.
[47] Chomsky, Noam. Imperial Presidency. Canadian Dimension, 39:1. Ocak/Şubat 2005.
[48] Stephen, Andrew. NS Interview - Chomsky. New Statesman. 19 Haziran 2006.
[49] Williams, Ian. Response to Chomsky. Foreign Policy in Focus. 21 Ağustos 2009.
[50] Williams, Ian. Response to Chomsky II. Foreign Policy in Focus. 8 Eylül 2009.
[51] Kamm, Oliver. Chomsky bamboozles on the Balkans. 15 Haziran 2006.
[52] Demir, Hasan. MOSSAD'ın 17 milyar doları gerçek Ergenekon! YeniÇağ. 5 Ağustos 2008.
[53] Kumbasar, İsrafil K. Sebatayistler, hangi gizli emelin peşinde? YeniÇağ. 16 Eylül 2009.
