İşçi Diran Nigiz 34 yaşında Taksim’de öldü

Haberin İngilizcesi için tıklayın

Diran Nigiz, 1943 doğumlu.

Mardin, Derik nüfusuna kayıtlı. İşçi.

Otopsi raporuna göre ölüm nedeni kaburga kırıkları ile müterafık karın, göğüs tazyikine bağlı mekanik asfiksi.

Diran Nigiz’le ilgili elimizdeki tüm bilgiler bunlarla sınırlı olduğu için yakınlarına ulaşmak son derece zor oldu. Derik üzerinden kurduğumuz bağlantılar ile Diran Nigiz’in bugüne dek anıldığı gibi kadın değil, erkek olduğunu ve İstanbul’a göç eden bir Ermeni olduğunu öğrendik.

Ayşe Karadağ sayesinde

Ailesiyle görüşemediğimiz için şansımızı, Nimet Tanrıkulu'nun önerisiyle eski Derik Belediye Başkanı Ayşe Karadağ ile bağlantı kurarak denemek istedik. İsim ve soyismi spesifik olduğu için bilgisi olabileceğini düşündük.

Ayşe hanım, Diran Nigiz’le ilgili bilgi sahibiydi. 1 Mayıs’ta öldüğünü söyledi. Ardından bizi bir akrabasına yönlendirdi.

Antranik Yontan, Diran Nigiz’in uzaktan akrabası. Yontan’ın yengesinin dayısı oluyor Nigiz. Konuyla samimi, özenli bir şekilde ilgilendiği ve Diran Nigiz’le ilgili bildiklerini aktararak, hikâyesinin yazılmasına vesile olduğu için Antranik beye sonsuz teşekkür ederim.

Akrabası Antranik Yontan anlatıyor

Bir ayağı aksaktı Diran’ın.

İşçiydi. Ayakkabı boyacılığı ve tamirinden tutun da sıvacılığa kadar her iş gelirdi elinden. Hem işçi, hem de emekçi biriydi. Herhangi bir kurumda çalışmıyordu. Kişisel olarak alıyordu bu işleri ve geçimini öyle sağlıyordu.

Sosyal bir insandı. Gezmeye, görmeye çok meraklıydı.

İstanbul’un tarihi yerlerini, ören yerlerini gezerdi işten fırsat bulduğu zamanlarda. 1 Mayıs’a da hem bu etkinliği izlemek için hem de bir bayram olduğu için gitti.

"Bizim bayramımız"

1 Mayıs için “Bizim bayramımız,” diyor zaten ve o sevinçle, coşkuyla Taksim’e gidiyor.

Olaylar başladığı esnada panikle, Kazancı Yokuşu’nda sıkışan birçok vatandaşımız gibi, yere düşüyor ve ayaklar altında eziliyor. Hayatını o şekilde kaybediyor.

Diran abiler bizden uzun zaman önce İstanbul’a göç etmişlerdi, 1970’lerin başında. Ben o zaman Derik’teydim. Diş teknisyenliği yapıyordum. 1976’da askerliği bitirip Derik’e döndükten sonra Urfa Viranşehir’e gittim. Orada bir diş laboratuvarım vardı.

Ölümün hüznü

1977’de olayı duyduk. Gazeteleri de inceledikten sonra İstanbul’u aradık ve bu ateşin bizim ailemize de düştüğünü öğrendik. Diran’ın o panikte ölmesinin hüznünü yıllar boyunca yaşadık ve o üzüntü bugüne dek devam etti.

Diğer 34 kişinin yakınları gibi, biz de çok sevdiğimiz bir yakınımızı kaybettik. Ve sevdiğimiz bu insanlar, bayram coşkusuyla orada bulunuyorlardı. Bu bizim için ayrıca üzüntü verici bir hadise. Çünkü hepsinin ne büyük bir sevinçle orada olduğunu biliyoruz.

Yaş olarak bizden büyüktü Diran abi. Ben 1954 doğumluyum. Bizden büyük olduğu için fazla bir arada bulunmuyorduk ama Derik’e geldiğinde yanımıza geliyordu. Bu sohbetlerde İstanbul’un güzelliklerini anlatıyordu. Tabii sosyal, sağlık, ekonomik boyutuyla da aktarıyordu gelişmeleri. Öyle bir politik bilinci vardı.

Güzel bir kişilikti

Hiç evlenmedi.

Dost canlısı, doğaya ve diğer tüm canlılara karşı duyarlı, güncel gelişmeleri mizahi bir şekilde dile getiren güzel bir kişilikti. Onu herkesin böyle hatırladığını biliyorum.

Ben sizlere teşekkür ederim Diran’ın hikâyesini duyurduğunuz için. Umarım bundan sonra doğru bilgilerle, doğru bir şekilde anılır Diran abi.

(TY/APA)

Bu metin Etkiniz AB Programı kapsamında Avrupa Birliği finansal desteği ile üretilmiştir. Bu yayının içeriğinden yalnızca "İPS İletişim Vakfı" sorumludur ve hiçbir şekilde Avrupa Birliği'nin görüşlerini yansıtmamaktadır.

TIKLAYIN - bianet'ten 1 Mayıs 77 Kayıplarının Yakınlarına Çağrı: Bizi Arayın

1 Mayıs 1977'de hayatlarını kaybedenler

Yakınlarıyla görüştüklerimiz: Ahmet Gözükara (34, öğretmen), Ali Sidal (18, işçi), Bayram Çıtak (37, öğretmen), Bayram Eyi (50, inşaat işçisi), Diran Nigiz (34, işçi), Ercüment Gürkut (27, üniversiteli), Hacer İpek Saman (24, üniversiteli), Hamdi Toka (35, Seyyar Satıcı), Hasan Yıldırım (31, Uzel işçisi), Hikmet Özkürkçü (39, öğretmen), Hüseyin Kırkın (26, işçi), Jale Yeşilnil (17, liseli), Kadir Balcı (35, tezgâhtar), Kıymet Kocamış (Kadriye Duman, 25, hemşire), Kahraman Alsancak (29, Uzel işçisi), Kenan Çatak (30, öğretmen), Mahmut Atilla Özbelen (26, işçi-üniversiteli), Mustafa Elmas (33, öğretmen), Mehmet Ali Genç (60, bekçisi), Mürtezim Oltulu (42, işçi), Nazan Ünaldı (19, üniversiteli), Nazmi Arı (26, polis), Niyazi Darı (24, işçi-üniversiteli), Ömer Narman (31, öğretmen), Rasim Elmas (41, sinema emekçisi), Sibel Açıkalın (18, üniversiteli), Ziya Baki (29, Uzel işçisi),

Yakınlarıyla görüşmediklerimiz: Aleksandros Konteas (57, İşçi), Bayram Sürücü (işçi), Garabet Akyan (54, işçi), Hatice Altun (21), Leyla Altıparmak (19, hemşire), Meral Cebren ‘Özkol'(43, hastabakıcı), Mustafa Ertan (öğrenci), Ramazan Sarı (11, ilkokul öğrencisi)

Sadece isimleri bilinenler: Ali Yeşilgül, Mehmet Ali Kol, Özcan Gürkan, Tevfik Beysoy, Yücel Elbistanlı, kimliği belirlenemeyen bir erkek.

1 Mayıs 1977 Kayıplarını Yakınları Anlatıyor/Tuğçe Yılmaz

Sinema Emekçisi Rasim Elmas 41 Yaşında Taksim'de Öldü

İnşaat İşçisi Bayram Eyi 50 Yaşında Taksim'de

Öğretmen Bayram Çıtak 37 Yaşında Taksim'de Öldü

Liseli Jale Yeşilnil 17 Yaşında Taksim’de Öldü

Öğretmen Kenan Çatak 31 Yaşında Taksim'de Öldü

Öğretmen Ahmet Gözükara 33 yaşında Taksim’de öldü

Öğretmen Hikmet Özkürkçü 39 yaşında Taksim’de öldü

Öğrenci-işçi Niyazi Darı 24 yaşında Taksim’de öldü

Üniversiteli Nazan Ünaldı 19 yaşında Taksim’de öldü

Öğretmen Ömer Narman 31 yaşında Taksim’de öldü