.jpg)
Bir gün kapınız çalınmaz, vurulur...
Alacaklı gibi vurular ve alırlar en sevdiğiniz insanları, kimi zaman babanız, bazen eşiniz, bazen de kardeşiniz ve kimi zaman da oğlunuz olur...
Almamaları için direnirsiniz ilk başlarda sonra gücünüz yetmez yalvarırsınız, çünkü korkarsınız sizden aldıklarını bir daha geri vermeyeceklerine ama asla tahmin etmezseniz kemiklerinin bile sizden esirgeyeceklerine...
İlk başlarda aldıkları karakol önlerine gidersiniz ses seda yoktur, almamış gibi davranırlar, görmedik, duymadık, bilmiyoruz derler.
Ama bazı anneler oğlu götürüldüğünde anne deyişini 33 yıl geçse bile hala kulağında taşır ve binlerce insan onu Ana diye çağırmasına rağmen ben o sesi çok özledim der. Karakol önlerindeki beklemelerden bir şey çıkmayınca ve yıllar geçtikçe, yaşamalarından umutlarını kesip, ölülerinin peşine düşerler memleketlerinden uzak şehir meydanlarında (Galatasaray Lisesi önü) belki birileri sesimizi duyar, vicdanları sızlar da bizden aldıklarının hiç olmazsa kemiklerini verirler, bir mezarları olur ve failleri de cezalandırılır umuduyla...
Ama o meydana gidip gelmekle kimileri büyür, kimileri evlenir, kimileri anne olur ve kimi anneler de ölür. Bu gün o meydanlara gidip gelen bir anne daha öldü...
Bizim oralarda yani Kürdistan'da birinin ölüm haberi gelince ilk "genç miydi, yaşlı mıydı" diye sorulur. Genellikle yaşlı olduğu öğrenilince "ji xwe re xelas bû" denir, "kurtuldu" anlamına gelen bir Kürtçe bir deyim kullanılır.
Dün ölen Berfo Ana 105 yaşındaydı bu ülkenin cumhuriyetinden daha yaşlıydı.
Kim bilir neler görmüş neler geçirmişti. O bir tarihe tanıktı ama hiç kimse ona tek bir şey sormuyordu tarihle ilgili... Bilirlerdi sorsalar bile o bir tek tarih hatırlıyordu; oğlunun alıp götürüldüğü günü ve ondan sonraki gelmediği günleri bir bir... Çünkü sormalarına izin vermeden o hesap soruyordu bu ülkenin tarihini, kaderini değiştirenlerden...
Ama Berfo Ana'nın hesap sorması yarım kaldı ve bizde o yüzden arkasından "ji xwe re xelas bû" diyemiyoruz...
Bir sürü torunu olmasına ve ilerleyen yaşına rağmen torunları bile ona Berfo Ana dedi, çünkü o hiç yaşlanmayacak Cemil'inin Anasıydı ve Cemil dün öldü...
Dileriz ki kısa zaman içerisinde hem onun hem de diğer bütün faili meçhullerin failleri ve kemikleri bulunur. Ancak o zaman Berfo Ana'nın yarım kalan hesap sorması tamamlanır. Analar/babalar Cumartesi günlerini meydanlarda taşlarının üstünde oturmak yerine evlerinde kaybettiklerinden geri kalan sevdikleriyle geçirirler...
Ayrıca dün Dünya Anadil günüydü hala Türkiye vatandaşı milyonlarca Kürt anne çocuklarını kendi dillerinde çağıramayacak, ne çok Annemiz var: Roboski Anneleri, Cumartesi Anneleri ve Berfo Ana...
