Ben Nevzat Encü'yüm

Roboski'den on beşinci hayat hikayesi...

İstatistik değil "insan"ım! Benim de bir hikayem var...

Ben Nevzat Encü'yüm;

19 yaşındaki omuzlarımda bir evin geçim sıkıntısını taşıyordum babamla...

Bir sene kalmıştı okulu bitirmeme, sonra iyi bir üniversitenin iyi bir bölümünü kazanacaktım. İyi bir meslek edinip, iyi bir hayat sunacaktım beni umudu gören aileme...

Bir ben değildim bu yaşta bu yükü çeken; amcamın oğlu Şirvan (Şêrvan) ve sınıf arkadaşım Cemal de vardı...

Roboskî'de yoksulluk ve yoksunluğun ağırlığı erken çöker omuzlara. O gece masal dinleyip uykuya dalmış olması gerekenler de vardı aramızda, "otuz dört"ün "beş"i, 13 yaşında çocuklardı...

Akrabalarımızla aramıza bir gecede çekilen sınır, yüzyıllardır yaptığımız ticaretin adını da "kaçakçılık" olarak değiştirdi, siz de inandınız... Ne diyeyim, canınız sağolsun...

Kaçağa gitmek, simurg olup kaf dağının ardına kanat çırpmaktı... Kaf dağının ardı yoktu, ama hayallerle en çok kaçağa giderken halvet olurduk... Kaçağa gitmek umuda gitmekti ve umuda yolculuk yağmur-çamur, kar-fırtına dinlemezdi...

O gece de dinlemedik; yoksulluk dinlemez çünkü... Bir biz değilmişiz dinlemeyen! Operasyon da yağmur-çamur dinlemezmiş, yağmur yerine yağan bombalardan öğrendim bunu...

Hangi yana baksam can yakıcı bir manzara, hangi yana dönsem cayır cayır yanan dostlarım...

Çok sürmedi, beni de "on ikiden" vurdu "kahraman" pilot! Ben de yedim o demir kanatlı kuşun o lanet meyvesinden,  yedi kat gök delindi feryadımdan, yedi kez "oleyy!" dedi pilot ve arkadaşları, yedi parçasını bulabildiler vücudumun...

Ben Nevzat Encü'yüm; sekiz kardeşin ikincisi, ocağına ateş düşen "otuz dört"lerin bilmem kaçıncısıyım...

Benimle beraber yedi kişi eksildi sınıftan...

Roboskî, yediveren gibi büyüyen bir kahırdır artık...

Yedi kardeşimin isyanını duyuyor musunuz?

...

Belki kızacaksınız ama bir çift sözüm var;

Eğer beni öldüren bombalar adalet'i de öldürmediyse,

Adalet talep ediyorum...

Herkesin hakkı değil mi adalet?

Yoksa

O kocaman, pahalı bombalarını beni öldürmekte harcadığı için devletten özür dilemeli,

Hedefi şaşırmayıp beni öldürdüğü için Genelkurmay'a teşekkür mü etmeliyim!?

* Roboskiye Adalet Platformu Uludere'nin bombalanarak öldürülen Roboski ve Gülyazılı 34 insanın hayat hikâyesini yayınlıyor. 34 gün boyunca her gün yayınlanan bu hikâyeler Cumhurbaşkanlığı Başbakanlık, Adalet bakanlığı ve İçişleri Bakanlığına faks ve mail yoluyla gönderiliyor.

** Tüm mektuplar için tıklayın.