Irak'ın ABD önderliğindeki işgalinin 5. yılında, bütün dünyada savaş karşıtları bugün (15 Mart) yeniden sokaklara çıkıyor. İstanbul'da savaş karşıtları "Irak'ta işgale son" demek için Kadıköy'de buluşuyor. Küresel Barış ve Adalet Koalisyonu'nun (Küresel BAK) düzenlediği buluşma, saat 13:00'te.
Şok ve dehşetin beşinci yılında yönetimdeki George W. Bush karanlık bir kanser gibi önümüzde beliriyor, bir kez daha ulusa saçma bir gösteriyle işkence ediyor. Bu sefer Gridiron Klüpte.
"Green, Green Grass of Home" (Evin Yeşil, Yeşil Çimenleri-Tom Jones) şarkısının melodisiyle idaresi sırasındaki skandalları şakıyor: Valerie Plame, Katrina, akraba kayırmalar, Harriet Miers ve Brownie; Dick Cheney ve hepsinin Suudi Kraliyet ailesi için sahip olduğu öldürücü cazibe (ABD'nin askeri birlikleri ve Orta Doğu'nun masum insanları).
Bunun nesi komik?
Performansın en kötü yanı, herkesin cezasız kalmış sekiz yıllık büyük suçları eğlence olarak düşünmesi. Washington'ın "elitleri" ve bazı medya kurumları artan bir gürültüyle gülüyorlar ve smokinle kovboy şapkası giyen vatan hainini coşkuyla alkışlıyorlar.
O gece salona kamera alınması yasaktı ve buradan anlıyorum ki, yapılan anlaşmalar videolanamadı ancak şarkıyı YouTube'dan dinlemek yine de mümkün. Bende bugünün modern vampirlerinin bu şekilde bir araya geldikleri hissi oluşuyor. Vampirler sıklıkla bizlere kalp krizi ve sinir bozukluğu parodisi sergileyip sonra da kahkalarla gülüyorlar.
Sonra kıkırdayarak bankaya gidiyor, masum insanların kanı içinde yüzen parayı çekiyorlar.
2004'teki basın yemeğinde -Bush'un yalanları oğlum Casey'i öldürmeden önceydi- kitle imha silahları bahanesiyle hisse senetleri için aşağılık "neşeli" bir ısırık alıyordu. Ne zaman George'u step dansı yaparken, zoraki gülümserken, kıs kıs gülerken, şarkı söylerken ve genellikle bir başkana yakışmayacak şekilde hareket ederken görsem bağırmak istiyorum:
"Bu kadar komik olan ne?"
Geçen dört yıl boyunca kahkaha atmak için çok olanağım oldu ama hâlâ eğer George pişmanlık tanımaz bir katil olmasaydı oğlumun genç yaşında mezara girmeyeceği düşüncesi beni ayık tutuyor.
Milyonlar, şarkıdaki gibi, evinden edildi...
"Bush Şirketi"nin ömür boyu kedere hapsettiği tek kişi ben değilim. Irak'ta ve Afganistan'da miyonlarca insan daha onun tarafından parçalara ayrılmış halde. Körfez ülkelerindeki kendi yurttaşlarımız da George'un parodisindeki şarkıda geçtiği gibi evlerinden ediliyor.
Birçoğumuz işimizi, evimizi, sağlık sigortamızı, emeklilik güvencemizi, sosyal güvenliğimizi kaybettik. O sırada George başkenti sarsıyordu... Umarım yeterince para biriktirmiştir çünkü petrol fiyatları sekiz yıl önce başlattığı "terör" nedeniyle neredeyse üç katına çıktı.
4 bininci askerin ölümüyle işgalin beşinci yılı muhtemelen bu ay denk gelecektir. 4 bin ruh "yeniden başlama" imkanı bulamayacak veya "Bush Şirketi" gibi görevden çekilerek huzura eremeyecek.
Diğer askeri birliklerse işgalcilere, işkencecilere, züppe katillere dönüştüler ve geri geldiklerinde topluma yeniden uyum sağlamak için ağır bir terapi görmeleri gerekecek. Washington medyasıysa George'un soytarılıklarında ve dünyaya saldığı kaosta kendilerinin hiç sorumluluğu yokmuş gibi kahkahalarla gülüyor.
Batan güneşe karşı atlarını sürüp uzaklaşmasınlar...
George ve Dick suçlarından sağ salim kurtulacaklarını biliyorlar çünkü Meclis onları onaylamışsa Yüksek Mahkemenin de suçlarına destek vereceğinden eminler.
Bizim George ve Dick'in işlediği savaş suçlarına vurgu yapan dünya kamuoyuna katılmamız gerek. Amerikan siyasi rejimleri milyonlar acı içindeyken, iktidar dönemlerinin sonunda batan güneşe karşı kaybolup gitmemeli... Bu kez olamaz. "Bush Şirketi" parmaklıklar arkasına konulmasa bile, hapishanelere atılma korkusuyla yaşamalı.
Size layık değil ama...
Hesaplarıma göre Bush kabusunun bitmesi için daha 314 gün var, bu sürede milyonlarca insan daha ölecek ya da eziyet çekecek, George listesinde bulunan ülkelerden en az birini daha işgal edecek, anayasaya karşı sayısız suç işleyecek... Ve ne Obama ne Hillary, 8 yıl boyunca George'un dünyayı getirdiği hali telafi edemeyecek.
Düşünüyordum da acaba Bush Şirketine insanlığa karşı işlenen en büyük suçun beşinci yılında hediye olarak ne vermek gerekir?
Hangi hediyenin sosyal olarak kabul edilebilir olacağını araştırdım. Odun geleneksel bir tercih olur. Ölüm cezasına karşı çıkan bir barış aktivisti olarak elektrikli sandalye aklımdan geçmez bile (aslında birkaç saniye için düşünmedim değil). Sanırım beşinci yıldönümü için en modern hediye gümüş bir şeyler almak olacak... Hapse giderken takmaları için gümüş kaplamalı kelepçelere ben katkıda bulunurum.
Başka katkıda bulunmak isteyen? (GG)
* Makaleyi "Cindy for Congress" internet sitesindeki orjinalinden derleyip Türkçeleştirdik.
