7 Yaşındaki Zeynep'ten "Minik Papatya"

Salı günü 18 Mart Çanakkale Kurtuluş Zaferi için tören yapıldı. Altıncı, yedinci sınıflar şiir okudu. Biz dinledik. Sonra Kurtuluş Savaşı resimlerine baktık. Hepsi siyah beyaz resimlerdi.

Bir öğretmenimiz Çanakkale Zaferi'yle ilgili konuşma yaptı. Tören yaptık. Sonra eve döndük.

Akşam kitap okudum. Çok beğendim. Anlatıyorum.

Minik Papatya

Evvel zaman içinde, ben dedemin bahçesinde tıngır mıngır gezerken, bir gün bir masal dinledim. Mayıs böceği anlattı, ben dinledim.

Güneşle dünyayla tanıştıkları zamanların öyküsüymüş. Soğuk bir kış sabahı toprakta bir kıpırtı olmuş. Nergis şöyle bir etrafa bakmış. Toprak biraz daha kıpırdamışken beyaz yapraklarıyla minik bir papatya belirmiş. Başını kaldırıp çevresine gülümsemiş. Gül kibirle papatya çiçek mi diye gülmüş. Gül, ben yaz kış bahçelerin süsüyüm. Nergis hemen atılmış. Ben varken sana kim çiçek der ki...

Papatya ağlamaklı gözleriyle etrafa bakınmış, dayanamamış, ılık ılık ağlamaya başlamış.

Toprak ana papatyayı teselli etmiş. Toprak ana seslenmiş: Güneş kardeş.

Güneş, kim beni çağırıyor demiş. Güneş papatyaya sen biraz toprakta uyu demiş.

Bir sabah papatya çocuk seslerini duymuş, uyanmış, mutlu olmuş.

O günden sonra sevgililer papatya falına bakmış ve o günden beri papatya güzel kızların başına taç olmuş. (ZK/TK)