Ne zaman ki hiddetle sıktığınız ve yumruk haline getirdiğiniz tehdit dolu yumruğunuzu açar, sıcacık ellerinizi şefkatle Kürt Halkına uzatır;.... kanayan bu yara işte o zaman kapanır.

Şimdi Demirbaş yeniden halkın iradesiyle yüzde 65 oyla Sur Belediye Başkanı. Yine halkıyla Kürtçe konuşuyor. Ve "Nerede Kalmıştık" diyor.

Diyarbakırspor pazartesi akşamı Karşıyaka karşısında 2-0 galip gelerek kanımca bir maç galibiyetinden öte bir tarih yazıcılığına daha soyundu.

Başbakan karar vermeli. Bizden olmayan hain mantığını sürdüren ve bir muhtar kadar bile oy alamayıp beldelerinde itibar kaybeden siyasetçileri silkeleyip atmanın, sadakacı valileri merkeze almanın, Kürt sorununu demokratik ve barışçı yollarla çözmek için doğru argümanlarla meydana çıkıp “Ben varım” demenin zamanıdır.

Kürtler, Türkiye Demokratik Kamuoyuna altı kalın kalemle çizilecek bir mesaj da verdiler. Rengimizi size bir kez daha kendi coğrafyamız üzerinden gösteriyoruz. Sarı, yeşil ve kırmızı. Ama beyazın olanca paklığı, parlaklığı ve barışı simgelemesi adına ve aşkına.

Diyarbakır’ın son on yıl içinde, önceki yirmi yıllık içsavaşın yarattığı ivmeyle; yaşanan yeniden dirilişin, bir şehir rönesansının; bütün bu güzellikleri AKP şahsında yeni bir karartmaya dönüştürmeye bu ruhu yaşayanların izin vermeyeceğinin bir sahiplenmesiydi bu seçim.

Bırakın dininizi doğunun dilinden anlatma sevdasını. Siz yasakladığınızda da doğu yakadakiler kendi dilleriyle okuyorlardı ilahilerini. Şimdi siz kekeme, onlar hatip. Alay ediyorlar sizle, para-tanrıcı ithal ikameci izinsiz destursuz siyaseten ödünç alıp kullandığınız doğunun vakur diliyle…

Bir hafta ara ile iki bayramı kutlamak mümkün. Muktedirin itaati metheden zorbalığına karşı, halkın direnmeyi savunan kültürüne "varım" demek aşkına bu seneki Newroz... O halde muktediri yakacak Newroz ateşini daha da harlandırmak gerek

Rakel Dink konuşmasını yapmak üzere kürsüye çıktığında sanki söz bir kez daha tükenmişti. Biz Diyarbakır’da onunla, Rakel'le olmaktan Barış, Dostluk ve Demokrasi Ödülü vesilesiyle de olsa mutlu olduk. Hrant’ın ruhu şad olsun bir kez daha.

Bir süredir, Midyat'taki Mor Gabriel Manastırı'nın salt duvarları, taşları değil; sakinleri Süryaniler de tedirgin. Düne kadar çat kapı kiliselerine gelen, komşuları, kendilerini mahkemeye vermişler. Mahkemeye vermekle kalmamış işi "tehdide" de vardırmışlar.

Kürtler ve vekilleri, bildikleri ya da yeterince bilmedikleri dilleri Kürtçeye dair hesaplarını ne muktedire ne de muktedirin medyası dâhil ruhunda bedeninde iyi niyetin zerresini taşımayanlara vermemeliler. Onların bir tek hesap verme makamları vardır.

Önce TRT Şeşi, sonra Ahmet Kaya'nın mezarının Türkiye'ye taşınmak istenmesini, bir de 33 senelik Kürt Sürgünü Şivan Perwer'i seçim öncesi Türkiye'ye getirtip seçim metaforu olarak çıkarıyorlar... Bence işler, bu kadar kolay olmasa gerek...

İnanç adına, sivillik adına, siyaset adına, demokratlık adına, Gazze'deki yaşatılanlara insaniyet namına tepki gösterenler, aynı tepkiyi bu ülkenin doğu yakasında yaşayan Kürtlerin, hâla yaşadığı acılara, eziyetlere, zulümlere karşı da göstermeleri gerek!

Salih Abi yine Lise Caddesi üzerinde bu kez “Rıza Dayı’nın Çay Ocağı”nı mesken tutmuştu. Artık Gündem gazetesi okuyordu. Yine gençler etrafındaydı. Kürt Halkının siyasal talepkârlığı artık Salih Abi’nin her daim gündemindeydi.

Bakanlık "Zatürre Aşısının" ulusal aşı takvimine alınmasıyla ilgili TRT Şeş için program hazırlamış.... Demirbaş'ı tanır mısınız, "Çok dilli belediyecilik" hizmetinden görevden uzaklaştırıldı...Başlığım, Necmettin Salaz'ın Van'dan anı-öykü taamında kaleme aldığı kitaptan....

Şimdi stadyum, şehrin orta yerinde, apartmanların arasında kaybolmuş gibi. Sahada bir tek Diyarbakırlı futbolcu yok! Zaten Diyarbakırspor da hak ettiği yerde değil! Ateşoğlu'nun kitabıysa 40 yıllık bir tarihi detaylı olarak anlatıyor.

Şimdi bir kez daha, bu ülkenin acılarını ruhunda bedeninde hissederek yaşayanlar olarak, özür dilediğimiz için bize uzak diyarlardan teşekkür edenlere: “Sizin yaban ellerde heba olup giderek çektiklerinizin yanında bizlerin sıradan bir özrü ne ki!"

Kürt sanatçıları kültür ve sanatla da siyasete gönderme yapılabileceğini emekleriyle gösteriyorlar. Ha! bir de unutmadan, “Fırtına’dan eğilmeyecek ağaçlar da vardır” diyecekler, adım gibi eminim. Hem de göğüslerini gere gere, o güne kadar…

İşin doğrusu, Sonbahar; yönetmeninin de derdini dillendirmesi çerçevesinde, topraklarına olan vefa borcunu bihakken ödemenin yanında, “dava” arkadaşlarına karşı sanatın ve sinemanın görselliği ile de bir borç ödeme filmi olmuş.

Bu eski ve tarih kokan şehirliyim. İşte ben onlardan biriyim. Şimdi Kirîvo Yervo’nun ustası Dîran Axparik’in, Diran Hayrig’in, Gırozgilin Diran’i, Diran Böcekçiyan’ın uzaklardan savrulup gelen sesidir beni sermest eden, beni onlardan biri eden.