Çok eski zamanlarda çanlarıyla ve kiliseleriyle de anılan eski şehirlerden birinde sormuşlar şehir sakinlerine: Çan, dört kezden fazla çalarsa sizce ölen kimdir?

Farklılıklarımızın aslında bizi bir arada tutan en önemli zenginlik olduğunu yine hatırlatmak isteriz.

Ne oldu da yanımızda yöremizde bunca "kindar"lığa, öfkeye, nefrete "vicdansız" kalarak insan olma özümüzden sıyrılır olduk!

Diyarbekir’deki fısıltı gazetesi “Kırklar Dağındaki çok katlı yapılar”ın yıkımı ve kaldırılması için bir karar alındığı yönünde… Kentlilerin yaygın bir kesiminin, “Tarihi ve Kültürel Miras” açısından o yapılaşmalardan hayli rahatsız olduğunu biliyoruz.

Ergün Küzenk, nam-ı diğer Müftü, size bir selam çakıyor ironik diliyle “Beni Duyuyor musun?” derken kitabında.

Gürsel Korat, sadık edebiyat okurunun yüzüne bir ayna tutuyor. Arkası sırlı, ama o sır’ın altı edebi bir yüzleşme ile tutkulu bir ayna! Adı “unutkan” olsa da ironik ve sahici bir yüzleşme aynası.

Diyarbakır Devlet Klasik Müzik Korosu, şehrin sanki binler yıllık hikâyesini o taşınabilir kültür mirası dediğimiz ses, söz ve sazın sihrine, büyüsüne, efsanesine katarak paylaşıyorlardı.

Tarihte geriye dönüş olmaz. Geçmiş hayaliyle yaşamak politikacı için zaaftır. Bu sebeple özet: Süreç yeniden başlayacaksa, yepyeni bir süreç olacak ve Dolmabahçe bir tarafta kalacak, ondan dersler çıkarılacak.

Geçtiğimiz günlerde o öte yakaya göçen yedinci şahsiyet Şahin Cizrelioğlu’nu da uğurladık... Tanıdığım efsane adamlardan biriydi. Sözü, kelamı kantarla tartılacak cinsten olanlarından...

Vakit varken, evet vakit henüz varken bu yanlıştan dönülmeli. Alipaşa çocukları "evimiz, Surumuz namusumuzdur" diye yazmışlar duvarlara. Fotoğrafı çekerken "yıkmasınlar buraları abi ne olur paylaşın" diyorlardı...

Diyarbakır üç görünür sıkıntılı hal ile hemhal! "Virantepe-Hemadek" höyüğünün tam karşısına yapılan peyzaj çalışması, Suriçinin yasaklı mahallelerindeki "yeni" yapılaşma ve Ongözlü Köprü’nün ön görünüm alanının yanıbaşındaki yapılaşma.

Usta bu defa alışılmışın tersine bir başka “iş” yapmış. Hani sıkça yaptığı “Diyarbekir / Dikranagerd” muhabbetinden sıyrılarak bir başka “iş”… Adeta bizim buraların, yani sizce “oraların” tabiriyle “arının deliğine parmağını sokmuş”.

Ankara, İstanbul ve İzmir gibi üç şehirde Hayır oyları öne çıktı... Bu üç büyük ilin tercihinde önemli bir kavşağı işaret ediyor...

Darbelerle haşır neşir coğrafyada alışılmadık bir lider… Thomas Sankara, ülkede yaşayan en büyük iki halkın dilinden birer kelime alarak “Onurlu, başı dik insanların ülkesi” anlamına gelen “Burkina Faso” adını uygun bulur…

Ülkeye dair fotoğrafta büyük mesele 16 Nisan referandumunun sonuçlarının “Hayır” ya da “Evet” çıkması değil. Mesele siyasetin hangi kodlar üzerinden yürütüldüğü / yürütüleceği meselesidir.

1915'de asker Adıyaman-Gerger Venk köyüne gider. Köydeki ağaya köylüleri götürmeye geldiğini ve herkesin köy meydanına toplanmalarını ister. Köyün ağası, köylerinin Ermeni değil Süryani köyü olduğunu ifade eder. Komutan ise, kendileri için hiç fark etmediğini belirterek; "Bizim için soğanın kabuğunun rengi önemli değil, kokusu önemlidir" der.

Karacadağ’ın çepeçevresine ilkbahar gelende, envayi çeşit bitkinin insanla, canlılarla buluşmasının zamanıdır. Kenger bu bitkilerin en ünlülerinden biri.

WHO raporuna göre Halepçe’ye düzenlenen kimyasal saldırı, günümüze kadar 43 bin 753 kişinin ölümüne, 61 bin 200 kişinin de sakat kalmasına sebep olmuş.

12 Mart geldiğinde ilk evvel bizim o evdeki kitaplar gitti. Bir astsubay komşumuz ile rahmetli babamın dostluğu vardı. Kitapları görünce “Aman Kadri Bey! Bu çocuğa mukayyet ol. Bu kitapları okumasın. Yoksa maazallah Komünist olur” demişti.

Nedim'in vefatının da, Amidalılar’ın yayınının da onuncu yılı.