Çağıran Olsa 1 Mayısa Giderdim

Zeynep (20) tezgahtarlık, Aydın (16) ve Nadir (20) garsonluk Resmiye ise (38) ise aşçılık yapılıyor.

Anlamlı bir gün; işçinin ve emekçinin bayram günü 1 Mayıs'ta çalışma koşullarını, kısa yaşam öykülerine ilişkin öykülerini konuştuk ve 1 Mayıs'ı sorduk. Kimi "1 Mayıs'ın neden yapıldığını bu hafta Beyoğlu'nda dağıtılan el ilanlarından öğrendim" diyor, bir diğeri "1 mayıs işçi bayramıysa tatil olmasını isterdim. Belki çağıran olursa giderdim" diye konuşuyor. En çok yakındıkları konu ise; büyük kentin düşündüklerinin çok ötesinde koşulara sahip olması ve gerekli maddi ve sosyal konuma ulaşamamaları...

Bir "işçi mağduru"

Zeynep Elveren ilkokuldan beri hem çalışıp hem de tezgahtarlık yapmış. Şimdi çalıştığı yeri seviyor. Aldığı maaş bu mağazadan birkaç tane giysi almaya yetse de mağazanın çalışanlarına uyguladığı yüzde 15 indirimden memnun.

* Kendimi işçi mağduru olarak tanımlıyorum. Babamın geliri çok az olduğu için ilkokuldan beri çalışmak zorunda kaldım. Hep tezgahtarlık türü işler yaptım. Çok yorucu bir iş ve çalışma saatleri çok fazla. Şimdiki işimi seviyorum. Çalıştığım mağaza kaliteli ve iş arkadaşlarımla iyi anlaşıyoruz.

* Kendim değil ama babam tam anlamıyla bir işçi. Çok zor ve yorucu koşullarda kapıcılık yapıyor. Benim koşullarım çok daha iyi.

* 1 Mayıs'ın neden yapıldığını bu hafta Beyoğlu'nda dağıtılan el ilanlarından öğrendim. O kadar olay çıkmasa ben de mitinge katılmayı isterim. Annem ev kadını ve komşular arasında mitinge katılmak isteyen kadınlar olduğunu söylüyor, belki bu sene o da katılacakmış.

"1 Mayıs'ı sizden duyuyorum"

Aydın Kayadelen iki yıldan beri İstanbul'da. Abisi burada olduğu ve İstanbul'u çok merak ettiği için gelmiş. Şimdi bir restoranda garsonluk yapıyor.

* İstanbul'a ilk geldiğimde bir konfeksiyonda çalışmaya başladım ama ekonomik kriz yüzünden garsonluktan daha çok sevdiğim bu işi bırakmak zorunda kaldım.

* 1 Mayıs'ın İşçi bayramı olduğunu sizden duyuyorum. Ama Beyoğlu'ndaki afişlerden 1 Mayıs'ta bir şeyler olacağının tahmin ettim.

* Sabah dörtte işe geliyorum ve akşam sekize doğru çıkıyorum. Gazete ve televizyona bakmaya vaktim olmuyor. Pazar günlerini ise çamaşırlarımı yıkarak geçiriyorum.

* 1 mayıs işçi bayramıysa tatil olmasının isterdim. Belki çağıran olursa giderim. Ama ne yaptıklarını bilmediğim için kesin bir şey söyleyemem.

Türkücü olmak isterdim

Nadir Karabulut iki yıl önce Elazığ'dan gelmiş. İstanbul'a geldiğine ve başka bir iş yapmadığına pişman:

* İstanbul'u hep çok güzel bir şehir diye anlatıyorlardı. Hiç de beklediğim gibi bir yer değil. Burada kendime hiç vakit ayıramıyorum. Orta 2'den terkim. En çok İngilizce ve bilgisayar kursuna gidip kendimi geliştirmek isterdim. Bir de türkücü olmak.

* 1 Mayıs'ı televizyonlardan öğrendim. Bazı arkadaşlarım gidiyorlar. Ben hep televizyondan olaylar çıktığını görüyorum ve gitmeyi düşünmüyorum.

1 Mayıs bayram gibi kutlanmalı

Resmiye Baran çalışmaya beş yıl önce başlamış. "Ev yaşamına alışınca çalışmak, çalışmaya alışınca da evde oturmak zor geliyor" diyor:

* Ev işlerine kızlarım yardım ettiği için rahatım. Sağlık sorunlarım olmasa çalışmak daha kolay olurdu. Yine de çalışmaktan memnunum.

* 1 Mayıs'ı birkaç yıl önce televizyondan duydum. Aklıma hep şiddet görüntüleri ve olaylar geliyor. 1 Mayıs İşçilerin bayramıysa, bayram gibi halaylarla, oyunlarla ve kaynaşma içinde kutlanması gerekir.(ÖG/FA)