Stardaki direnişi kim yapıyor, kimler yönlendiriyor? Sektörden insanlar dayanışmak isterler ama kimlerle? Tetikçi ile filler kavgasında ezilmiş çimenler nasıl ayırt edilecek? Bu, örgütsüzken mümkün olmuyor. Oysa, Star çalışanları sendikalı olsalardı...

Reel ücretleri geriletme, Verimlilik artışı, reel faizler, Euro rüzgarı, sürdürülebilir mi, vergi önlemleri...

Yüzde 12 enflasyon zaferine ulaşmak için adaletsiz uygulamalar ve eşitsizlikler artacak. Bütçede yine yatırım, sosyal harcama, vergilerde adalet yok, sosyal güvenlik harcamalarına saldırı var. Memurlar yine hedef, özelleştirme gündemde...

En az gelişmiş il Ağrıda kişi başına gelir 2000de 824 dolar iken 2001de 568 dolara inerek yüzde 31 azaldı. Kişi başına gelirin en yüksek olduğu Kocaelinin ise 2000de 7556 dolar olan kişi başına geliri 2001de 6165 dolara indi.

Adına piyasa dediğiniz borsa-faiz-döviz üçgeninin baronları iktisatçıları bu kadar teslim almışsa, kendi çıkarları için fütürsuzlaşıp ülkeyi savaşa dahi sürüklüyorsa, diktatörleşmiş sermayeyi dövmenin tam zamanıdır.

Bak ilk delikanlılığı şu kendine piyasalar diyen ve bu memleket gelirinin yüzde 55ini götüren yüzde 20lik azınlığa kafa tutarak yapacaksın. Ne yapacaksın biliyor musun? Piyasalar denen zevatı yakın markaja alınca, borçları masaya yatıracaksın.

IMF politikaları, ineği bir deri bir kemik bıraktığı gibi, isyan noktasına yaklaştırıyor. İşte burada devreye DB giriyor ve bu kadar uzun boylu değil, bu inek süt veremez duruma geldikten sonra, ne yapayım istikrarı, diyor.

Yoksullaşma mı? ABD zorbası, IMF silahı ile vurup tüm ekonomiyi sabote edebilir. Sonuç ne olur? Biraz daha yoksullaşma mı? Herkese sorulsun ve herkes fikrini söylesin, ama sadece dinlemekle kalmayıp, insanların tercihlerine göre davranılsın.

Devlet, yüzde 11den para borçlanırken kendi alacağını yüzde 2 faizle tahsil ediyor. Sırtımıza yüklenen 6.2 milyar dolarlık borç için devletim yüzde 11den iç borçlanma yapacak, ama Karamehmetten alacaklarını yüzde 1.95lik faizle 15 yılda tahsil edecek.

1980 öncesinde bazı şeylerin tıkandığı ve onu aşmak ihtiyacı ortadaydı ama bu tıkanan nesnenin neye ve nasıl dönüşeceği sorusunun tek yanıtı yoktu. Ona 24 Ocak±12 Eylül formülleriyle müdahale edenlerin, hasatları bugün içinden çıkılamayan krizdir.

Programla ilan edildi ki, AKPnin misyonu IMF programına İslamcı kalfalıktır. Bu programla ancak dış talebe dönük yoksullaştıran bir büyüme yaşanır ki, bu ne 3,5 milyonun beklediği istihdama cevap verir, ne yoksullaşmayı frenlemeye.

Türkiye, daralan iç pazar, ucuz emek ve dalgalı kur üstüne kurulu bir ucuza ihracat ve turizm ülkesi olma rayında katarını düzeltmeye çalışırken,bu yoksullaştırıcı birikim modelinin siyasi ve sosyal yapılanmasını da kabullenmiş olacağa benziyor.

Büyüme hızı 2003te yüzde 5leri bulabilir, felç edilen iç talep, düşürülen alım gücünün etkisiyle de fiyatların beli iyice kırılıp enflasyon yüzde 20lere düşebilir. Bu gelişmeler de AKPye oy veren seçmenin iş ve aş beklentisini karşılamaya yetmez.

.

Enflasyon düşsün ama bunun bedeli iç talebi kurutmak, üretimi çökertmek, işsizlik, gelecek kuşaklardan çalan dar bütçeler, ülkenin değerlerini yok pahasına dışarıya satmak olursa, enflasyona karşı kazanılmış bu zaferin Pirus Zaferinden ne farkı kalır?

Son 1 yıl içinde IMF, muslukların kontrolünü öylesine elinde tutuyor ve idarede öyle düzenlemelere gidildi ki, siyasetçinin, hükümetin elinde seçim rantı olarak kullanacak pek barut yok. İşte o nedenle IMF ve Derviş rahat!

Başlatılan seçim tartışmalarının arka planında ekonominin, daha doğrusu sermaye birikimi sürecinin siyaseti yeniden yapılandırma ihtiyacı var.

Sanayi üretimi endeksinde Mart ayı göstergeleri son zamanların en ciddi üretim artışlarına işaret ediyor. Bir canlanma başladığı kesin, ama bunda iç pazardan çok ihracatın etkili olduğunu belirtmemiz gerek.

Cumhuriyet tarihinin hiç bir döneminde dolaylı verginin yüzde 76ya çıktığı iddia edilemez. Bu nasıl bir vurdum duymazlık, ya da adalet duygusundan yoksunluktur! İnsanların boyun eğmişliklerini bu kadar istismara cüret etmek doğru mudur?

2001 yılında reel gelirler özel sanayi çalışanlarında yüzde 15, kamu çalışanlarında yüzde 12, asgari ücrette yüzde 14, memur maaşlarında yüzde 4, emekli aylıklarında ise yüzde 4.3 geriledi.