Yaşananlara, dalgalanma ve şok teşhisleri koyanlar, öze hiç dokunmuyor: Sıcak para girişine dayalı birikim modeli ve krizleri. Yapılacak şey, sıcak para giriş çıkışlarına kontrol getirirken yeni bir ekonomik paradigmayı da tartışmak, hayata geçirmek.

Ucuz döviz müptelası bankalar, holdingler Merkez Bankasını faiz yükseltmeye zorluyor. Amaç, sıcak para, kurun düşmesi. Sıcak para lobisine karşı, üretimden, istihdamdan yana kesimlerin gerçekçi kura dayanan politika seçeneği için bir araya gelmesi gerek.

IMF destekli programın iflasına faiz şokuyla reaksiyon veren Merkez Bankasının kararı, toplumun sırtına ağır bir fatura yıkacak. Ekonomi yüksek faiz şokunun altında yeniden biçimlenecek. Açılan faiz kesesinin, kimin kesesi olduğunu hatırlatmak gerek.

Kurun dizginlenmesi en çok dövizle borçlanmış büyük holdinglerin talebi olacak. Özelleştirilmiş kuruluşların kamuya bırakıldığını görürsek şaşırmayalım. IMF patentli kısır politikaya, içinde kur politikasının da yer aldığı bir alternatif sunmak gerekiyor.

MB rezervi eritilmeden, yabancıların kaçışına fırsat vermeden, yüzde 20ye yakın devalüasyonla kur yükseltildi, faiz yüzde 15lere çıkarıldı. Sıcak paraya, yüksek reel faizle yine teslim olundu. Bu, yeni bir yoksullaşma evresine girdiğimizin işareti.

Kurdaki sert düzelme, mal ve hizmet üretimini ithalata, ithal girdiye dayandıran, yerli üretimi azaltanların canını yakabilir. Kurdaki dalgasızlığa aldanıp döviz kredisi kullananların da canı yanacak. Vebali hükümetin ve kılavuzu IMFnin boynuna...

Ekonomide son yıllarda gözlenen hızlı büyüme temposu tarımda pek yaşanmıyor. Çalışan nüfusun yüzde 30unun barındığı, tarım kesimi artan yoksullaşma ve mülksüzleşmesi karşısında, devletten önemli bir destek görmüyor; 2006da daha da az destek görecek.

IMFnin kamu yatırımlarına taktığı kelepçeden en çok bu bölgenin illeri etkilendiler. Üretken sivil kamu yatırımları yapılmazken, askersel harcamalardan kaynak esirgenmedi. PKK terörü mazeretinin arkasına saklanmayıp, IMF ile didişmeyi göze almak gerek.

2001den bu yana süren ve 2005te de yüzde 7,5e ulaşan büyümeye rağmen gelir bölüşümünün iyileşmemiş olması, büyümenin yine iş ve aş üretmeyen bir büyüme olduğunu ortaya koyuyor. Büyümenin arkasında dış açığı dörtte bir oranında büyümüş bir ekonomi var.

Dünya Bankası ölçütlerini kullanınca hem aç nüfus hem de yoksul nüfus, olandan daha az gösterilmiş oluyor. Açlarda en az 2, yoksullarda 10 milyon az! Hükümet, 2005te, yoksullara bütçenin sadece yüzde 1ini harcadı. Fazla söze gerek kaldı mı artık?

Ayakta kalmış ve kalmaya niyetli sanayicilerinin hükümetten vergi medeti ummak yerine, sanayiye yıkıcı etki yapan ülkelere ABnin dayattığı gümrük tarifelerini uygulamak zorunda bırakan Gümrük Birliğini ve ucuz kuru masaya yatırmalarında fayda var.

Sanayi rekabet gücünü korumaya zorlayan ortamın ekonomiye önemli maliyetleri var: Hızla artan ithalat, yerinde sayan reel ücretler, artmayan istihdam... Sağlıklı olan, istihdam, ihracat yaratan, katma değer ve birikim sağlayan sanayiye dayalı büyüme.

Emek piyasasının kadıncıllaşması bir afaki yorumdur. Emek piyasası eskisine göre daha erkekleşmiş ve kadınlara alan bırakmamıştır. Hemen çarpıcı bir sayı vereyim. Kentlerde genç kadınlar arasında işsizlik oranı yüzde 27,5 gibi korkunç bir düzeydedir.

Emek piyasasının kadıncıllaşması bir afaki yorumdur. Emek piyasası eskisine göre daha erkekleşmiş ve kadınlara alan bırakmamıştır. Hemen çarpıcı bir sayı vereyim. Kentlerde genç kadınlar arasında işsizlik oranı yüzde 27,5 gibi korkunç bir düzeydedir.

Bir hafta içinde önce Galataport, ardından Tüpraş özelleştirmelerinin fiyaskolarına tanık oldu kamuoyu..Tüpraş işçisi ne örgütlü gücünü ne de kazanılmış haklarını kesinlikle kaybetmeyecek..Çünkü birlik olanlar daima güçlüdür ve direnenler asla yenilmez...

Galataport projesine karşı çıkanlar olarak, Galataportun bugünkü verili durumunu savunmak durumunda değiliz. Buranın daha yaşanır bir İstanbul için nasıl dönüştürüleceğini de göstermek durumundayız. Bunun şimdi tam zamanı.

Ücretli sayısındaki artışa paralel bir önemli gelişmeyse, ücretlilerin kayıt dışı çalıştırılma eğilimlerindeki artış. İş arayanları kaçak ücretli olarak işi kabul etmeye zorlayan ana etmense, piyasada 2,5 milyon işsizle rekabet etmek zorunda kalmaları.

Reklam harcamaları yeterince büyüyemeyen ekonomide haddinden fazla medya kuruluşu olursa ne olur? Fiyatlar yerde sürünür. Medya çalışanlarının medya patronlarıyla ilişkilerinde ise kayda değer bir gelişme yaşandı denemez. Sendikalaşmada bir adım atılmadı.

Son 5 yılda gelir dağılımında durumu en çok bozulan tarım kesimi oldu. İşgücü kesimi, 2000den 2004e gelir pastasından yaklaşık 1,5 puan kayba uğradı. Sayıları 4,1 milyon olan işveren kesimi, 2000den 2004e paylarını 4.2 puan artırdı.

2005, gerçekten de düşüşün başlangıç yılı oldu. Düşüşün 2006da da süreceğini çıkarsamak gerekir. Olabileceklerin karşısında tetikte olmak, örgütlü olmak, alternatif yaklaşımlar geliştirmek ve hepsinden önemlisi alternatifi hayata geçirmek, bir seçenek.