Dış borç stokunun AKP döneminde azalmadığı, 2002den 2006ya yüzde 59 arttığı görülüyor. 2006da da azaltılamamış, hatta yüzde 52 oranında büyültülmüş ve çok önemli bir kırılganlığa katlanılmıştır. Şimdi hükümet bu borç yükünün baskısı altında.

Sabah ve ATVnin TMSFye geçmesi, daha güdümlü ve AKP yanlısı bir yayının daha elverişli iklimini ele geçirmek demek. AKP medya gücünü iyice kontrolüne almış durumda. AKP bunu tepe tepe kullanacaktır. Bu seçimler öncesi çok önemli bir teçhizatlanma demek.

IMF kamu net borç stokunun milli gelirin yüzde 30una kadar düşürülmesini lafta bırakmak istemiyor. Sağlama bağlamak için, kamu harcamalarına sınır getiren bir mali kuralın devreye sokulmasını istiyor. Bu, gelecek hükümetin oyun sahasını iyice daraltıyor.

Sorgulanması gereken Asaf Savaş Akatın yaptığı gibi 2000den 2005e her şeyi güllük gülistanlık gösterip son iki yılı sorunlu gösteren bakış açısının sağlıksızlığı. Birilerinin de çıkıp Buraya nasıl geldiniz? sorusunu sormasının tam zamanı...

Zararına medyanın faaliyetine devam etmesinin nedeni, medyanın dışsal yararlarından nasiplenmek. Bu, medyadaki gazeteci ve yazarların, göreli bağımsızlıklarını yitirip daha çok Grup elemanı olmaya, ya bütünleş-ya terk ete zorlanmaları demek.

Hükümetin yakıt sübvansiyonu, vergi indirimi gibi kolaylıklarla teşvik ettiği sivil havacılık, yeni girişleri ve fiyatta cazibeyi getirdi. Yolcu trafiğindeki bu ani artış, havacılık güvenliği sözkonusu olduğunda, ihtiyaçlara cevap verecek boyutta mı?

Forbes araştırmasının ortaya koyduğu şu: En zengin 25 Türk Türkiye gelirinin yüzde 2,5ini, en zengin 100 Türk de yüzde 7sini alıyor. Nüfusun en yoksul kesimini oluşturan 14 milyon insansa yüzde 6sını. En zengin 100ün gelirinden 1 puan daha az.

Mart enflasyonunun yüksek çıkacağı aşikar; stok toplamı 72 milyar doları bulmuş sıcak parayı kaçırmamak için dünyanın en yüksek reel faizini vermekten geri durulmayacak, gerekirse birkaç puan da artırılacak. Yükün kimin sırtına bindiği umurlarında değil.

Tahrifatlar baş aşağı edilip doğru okunursa, Türkiye AKP iktidarı döneminde de yüksek reel faizle cezbedilen spekülatif sıcak para girişiyle büyüdü. Bedelini bugün yoğun bir işsizlik ve yoksullaşmayla ödüyor; gelecekte de ağır bedellerle yüz yüze gelecek.

Devrimci özüne uygun vizyon geliştirme, DİSKin en önemli ev ödevi gibi. Bu vizyonun sınıf odaklı bir siyaset, ekonomi, politika ve kültürel alternatif içermesi, yaşamın tüm alanlarını kucaklaması gerekiyor. Ödev; vizyonu hayata geçirmeyi de içeriyor.

Kyoto Protokolü tüm çevre duyarlılarının asli metni; ama sorgulanması, özellikle piyasaperest yanına muhalefet şerhi gerekiyor. Yaşamsal sorunu halkın denetimindeki politikalarla yerine piyasa araçlarıyla çözmeye kalkma anlayışı umudu azaltıyor.

2006nın bütçe performansını belirleyen yegane unsur, bütçeye doğrudan giren oldukça yüksek, sadece bu yıla mahsus gelirlerdir. Seçim yılı diye zam yapılmazsa, zararlar birikecek ve 30 yılın en düşük bütçe açığı yalanının ipliği iyice pazara çıkacak.

Marifet IMFye aldıklarını ödemek değil. Ülke dış borç stoku azaltılamamış, hatta yüzde 52 oranında büyültülmüş ve çok önemli bir kırılganlığa katlanılmış durumda. Türkiyenin dış borç stoku bir bütündür. Şimdi hükümet bu borç yükünün baskısı altında.

TÜSİADa demokrasi havariliği yaptıran şey üstüne titrediği serbest piyasa ekonomisi. Bu pragmatik demokrat tutumunun, başta MHP, CHP ve diğer ulusalcı kesimleri mutlu etmeyeceği açıktı. TÜSİADın AKP ile yakınlaşmasının artacağını öngörmek zor değil.

Medya gücü üstüne TÜSİAD gücünün eklenmesi, güç yoğunlaşması demek. Güçlerin ayrılığı iyi bir prensiptir. Medya gücü de TÜSİAD gücü de yerini bilmeli. İki gücü birleştirmek herkese sorun taşır. Başta medya, bu konsolidasyondan büyük zarar görür.

Medyanın endüstriyel yapısıyla iktidarın tehditlerine açık, yumuşak karınlı organizmaya dönüştüğü ülkede seçimlerin demokratik olacağını kim iddia edebilir? İhaleleri son anda ertelemekle Erdoğan, medya gücünü seçimde etkisiz bırakma şansını elde etti.

Sanayiciler birçok girdiyi ucuz emek bölgesi Asyadan ithal edip, içeride ucuz emekle son ürün haline getirip çoğunu ABye satıyor. Türkiye ithalata bağımlı sanayi ihracatçısı kimliğinden kurtulmalı, dibe doğru yarışan taklitçi zihniyetten uzaklaşmalı.

Sermaye birikimini artan dış borçlanmalarla sürdüren egemen sermaye, bunun kamuya, topluma getirdiği ağır yüke rağmen sürdürülmesinden yana. Ancak, bu buz üstünde yürümeye benziyor. 2006da buz inceldi, 2007de ne kadar dayanacağını ise zaman gösterecek.

TÜİK istatistikleri iktidarın malzeme olarak kullanacağı tarzda , formatta ve yanlılıkta üretiliyor. Sendikaların, meslek örgütlerinin bunu dava konusu yapması, yasasındaki ilkelere uygun veri üretmesi için TÜİKin icraatını yargıya taşıması gerek.

TÜİKin bölüşülen gelir olarak açıkladığı rakamla, milli gelir açıklarken ifade ettiği bölüşülen gelir arasında yüzde 60-70 fark var. Gelir dağılım araştırmalarında veri beyanla elde ediliyor; sonuçta yüksek gelirlilerin gelirleri eksik hesaplanıyor.