Pestisit kullanımının ülkemizde yıldan yıla artış göstermesi tarım politikalarının yetersizliğinin yanısıra bir toplumsal zafiyet olarak da görülmelidir.

Kaz Dağları’nın ya da Artvin’in maden arama faaliyetleriyle bir avuç şirket tarafından yağmalanmasıyla tabağımızdaki kanserojen kalıntıların bolluğu arasında bire bir bağ var.

Nörotoksik etkili kimyasal maddeler bebek ve çocuk gelişimde zarara yol açar. Bu tip kimyasal maddelerin de kullanılmaması gerekir.

Kürt yurttaşların demokratik hak taleplerinin barışçıl bir karşılık bulduğu bir toplumsal hayatta gıdalardaki toksik kimyasal madde kalıntılarını ya da çocuk sağlığına zarar veren kimyasalları daha az konuşur olacağımızı söyleyebilirim.

Kullanılması yasak olmasına rağmen tarımsal üretimde çok sayıda pestisitin hala kullanıldığını söyleyebiliriz. Bu durumun halk sağlığı ama özellikle de bebek ve çocuk sağlığı ve doğal hayatta yaşayan diğer canlı türleri için çeşitli riskler içerdiği de aşikârdır.

81 valiliğe gönderilen ve Rusya’yla yaşanan Carbendazim sorununun çözülmesi talimatını içeren resmi yazıda halk sağlığını korumak için alınacak önlemlere yer verilmiyor. Mesele sadece ihracatta yaşanan sorunların çözümü odağında ele alınmış.

Carbendazim kullanımı 2014 yılında Avrupa Birliği ülkelerinde ve 2018 yılında ise Türkiye’de yasaklandı. Ancak görünen o ki Rusya’ya ülkemizden ihraç edilen gıda ürünlerinde sıklıkla Carbendazim kalıntısı çıkıyor.

Bu hafta art arda yazacağım birkaç yazının konusu ülkemizden Rusya’ya ve Suudi Arabistan’a ihraç edilen, ancak tarımda kullanılması yasaklanmış pestisit kalıntıları çıktığı için ülkemize (büyük bir ihtimalle) geri gönderilen gıda ürünleri ile ilgili.

Çeşitli ülkelerde glifosat kullanılmasının yasaklanmasına dair güçlü tartışmalar varken Türkiye’de bu konuda ciddi bir suskunluk var. Ülke tarımında kullanılan glifosat miktarının ne olduğunu bile bilmiyoruz.

Pestisit kullanım miktarlarındaki ciddi artışlar gıda üretim-tüketim zincirinin metalaştırılmasının, piyasa ilişkilerine tabi kılınmasının bir yansımasıdır.

Türkiye'de 2009 yılında 37 bin altı yüz elli bir ton (37.651 ton) olan toplam tarım zehri kullanım miktarı son 10 yıl içinde %57 oranında artarak 59 bin tona ulaşmıştır.

"Pestisitler antibiyotik direnci sorununu büyütüyor. Pestisit kullanılmasını azaltacak yöntemlerin teşvik edilmesi yaşanacak sağlık sorunlarını azaltmak ve iklim krizini de daha fazla derinleştirmemek için öncelikli hedef olmalı."

İklim krizinin içindeyiz. Hayati sorunlar kısa sürede daha da derinleşecek. Ve bu konulara sağır olan -epeyce çok- yerel yönetimleri zorlamak gerekiyor. Çözüm oralardan çıkacak…

İyi ki Gezi Parkı olayları oldu bu ülkede ve iyi ki o park yıkılamadı. İktidar partisinin ülkeyi neredeyse tepeden tırnağa betona gömme sevdası en azından Gezi Parkı’nda gerçeklik kazanmadı. Ne kurtarsak o kârdır…

Yurtiçinde tüketilen kuru incirlerde aflatoksinler ve okratoksinler açısından bir kontrol yapılıyor mu? Yapılıyorsa elde edilen sonuçlar karşısında ne yapılıyor? Örneğin son on yıl içinde yapılan kontrol çalışmalarından elde edilen sonuçlar nedir?

Mutfak eşyalarının ya da yiyecek ve içecek üretiminde kullanılan her türlü eşyanın, malzeme ve aparatın kontrollerinin ülkemizde ne ölçüde yapıldığı gerçek bir sır.

Elbette ihracattan geri dönen bütün gıda ürünlerinin sağlığa zararlı olduğunu söyleyemeyiz. Ama ortada ciddi bir işleyiş zafiyeti olduğu da açıktır.

Okçuluk Vakfı’na aktarılan 16.5 milyon TL ile İSKİ bünyesinde bulunan ve su kalitesini korumak amacıyla faaliyet gösteren analiz laboratuvarı mükemmel bir donanıma kavuşturulabilirdi.

Ulaşabildiğim kadarıyla klorpirifos sorunu hakkında son iki yıl içinde verilmiş altı soru önergesi var. Bazı soru önergeleri yanıtlanmış bazıları ise yanıtsız bırakılmış.

Tarım ve Orman Bakanlığı çocuk sağlığı için çok zararlı olan bu kimyasal maddeyi üç yıldır piyasadan toplama işini neden beceremediğini, klorpirifosun meyve ve sebze ürünlerinde yaygın olarak neden hala kullanıldığını açıklamak zorundadır.