Li gorî Rapora Binpêkirinê ya Mafên Çapemeniyê ya 2017yê ku ji hêla Însiyatîfa Rojnamegerên Azad (ÎRA) hat aşkerekirin, di salekê de 187 rojnameger hatine desteserkirin, 59 ji wan hatine girtin. 165 rojnamegeran jî di girtîgehê de derbasî sala 2018an bûne.

6emîn Dadgeha Cezayan a Sulhê li Enqereyê, biryar girt ku malperên nûçeyan Mezopotamya Ajans, Demokrat Haber, Ozgurlukçu Demokrasi û 1HaberVar werin astengkirin.

5emîn civîna doza Rojnameya Cûmhûriyetê li 27emîn Dadgeha Cezayê Giran a Stenbolê ya li Çaglayanê bi rê ve çû ku 5 jê girtî 20 gumanbar tên dadgehkirin. Dadgehê biryar girt ku rojnamger girtî bimînin û 3 parêzer nekarîbin dozê bişopînin. Civîna dadgehê wê di 9ê Adarê ya 2018yê saet 10.00ê sibê li Kampusa Saziyên Girtîgeha Sîlîvriyê çêbibe.

Li hemberî her du derhênerên filmê Bakur Ertûgrûl Mavîoglû û Çayan Demîrelî bi tawana “propagandeya rêxistinê” doz hat vekirin ku film di dema pêvajoya çareseriyê de li Êlihê hatibû nîşandan.

Li gorî rapora salê ya rêxistina Rojnamegerên Sînornenas, sala 2017yê 65 rojnameger hatine kuştin, 326 rojnameger hatine girtin, 54 rojnameger rehîn hatine girtin û du rojnameger jî winda ne. Tirkiye ew welate ku herî zêde rojnameger lê tên girtin.

Serokomar Erdoganî xwest ku karîkatûrên Carlos Latuffî werin astengkirin.

Komîteya Parastina Rojnamegeran a Navnetewî (CPJ) aşkere kir ku li gorî daneyan heta meha Kanûna Pêşiyê ya 2017yê li cîhanê 262 rojnameger di girtîgehan de bûn. Tirkiye du sal in ku dibe “welatê herî zêde rojnameger lê girtî ne”.

Tirkiyeyê ji bo doza Ahmet Şikî ya li DMMEyê paraznameya xwe şand û got ku Şik ne ji ber xebatên rojnamegeriyê girtî ye û îdia kir ku Şikî pesnê terorê daye û çalakiyên wî yên rewakirina tundiyê hene.

Ji bo azadiya Denîz Yucelî belavokek hat belavkirin ku 300 roj in di girtîgehê de ye. Bono, Orhan Pamûk, Fatîh Akin, Slavoj Zîzek di nava kesên îmze avêtine bin belavokê de ne.

Şeş rojnameger ji ber parvekirinên wan ên li medyaya civakî hatin dadkirin. Tûnca Ogreten û Mahir Kaat du rojnamegerin ku ji ber parvekirinên wan di girtîgehê de bûn, herdu rojnameger îro serbest bûn.

Li hemberî sînordariya azadiay çapemenî, xweîfadekirin û ramanê wê rojnameger, akademisyen û parêzer 2yê Kanûna Pêşiyê li Kadikoyê bimeşin.

Dadgeha Cezayên Giran a Hatayê, bi sûcên “sixurî” û “endambûna rêxistinê” 45 sal cezayê girtinê da herdu rojnamegerên Nûrî Akman û Erdogan Alayumat.

Me çima nekarîbû atolyeya xwe ya Nûçegîhaniya Zayenda Civakî li Mêrdînê çêbikin ku Weqfa Ragihandinê ya IPS bi piştevaniya Kaos GLyê ve saz dike? Di heman demê de Walîtiya Enqereyê Rojên Filman ên LGBTI û bernameyên LGBTIyan qedexe kir.

Rojnameger Selam Keleş û Arîf Aslan di daneşîna pêşiyê ya dadgehê de hatin tehliyekirin ku bi îdiaya “endamtiya rêxistinê” 8 meh in girtî bûn.

Doza nivîskar Tarmanê ya li DMMEyê qediya ku rojnameyên Sabah û Takvîmê ew weke “xwekuj” nîşan dabû û Tarmanê li hemberî wan doz vekiribû. Dadgehê biryar girt ku “mafê rêzgirtinê ya li jiyana taybet” hatiye binpêkirin û daxwaza tezmînatê kir.

Rojnameger Ogûz Guvenî ji ber tweeta nûçeya derbarê serdozger Mûstafa Alperî yê di encama qezaya trafîkê de de miribû dihat dadgehkirin û di vê dozê de 3 sal û 32 roj cezayê girtinê dan Guvenî.

Tirkiye di rapora Azadiya Internetê ya 2017yê de yek ji welatên azadî herî zêde lê tê astengkirin de ye ku rapor ji hêla Freedom Housê saziya ramanê ya DYAyî ve hatiye amadekirin.

Li Myanmarê nûçegîhanên serbest ên TRT Worldê jî di nav de ji bo 4 kesan 2 meh cezayê girtinê hat birîn ku ji ber drona bêdestûr li gel wan bûye hatibûn girtin.

Dadgeha Îstinafê biryara beraetê ya rojnameger Hasan Cemalî betal kir ku ji ber doza nivîsa xwe ya bi navê “Rojnivîsên Vekişanê” dihat dadgehkirin. Dadgehê herwiha di dozên din de cezayên Cemalî erê kir ku bi “kirina propaganda” û “Weşandina daxuyaniya rêxistinê” dihat sûcdarkirin.

Ji ber nûçeyên Qetlîama 10ê Çiriya Pêşiyê ya 2015yê ya li Enqereyê doz li rojnameger Cem Gûrbetoglû, Tamer Arda Erşîn, Kemal Goktaş, Fatîh Polat û Can Dundarî hat vekirin ku 102 kes miribûn.