Yani birçok konuda ortaklaşamayan bu partiler engellilerin dijital erişim haklarının ihlali konusunda aynı tutum içinde. ALT Text yok, işaret dili tercümanı istihdamı ve işaret dilli materyal üretimi yok, görme engelliler için seslendirme özelliği olan materyal üretimi yok!

“Görüntüler” hakikaten kimilerimizin kalbinin kırıldığını hissetmesine sebep oldu ama söylendiği gibi siyasi ahvali “tek bir kareye” indirgeyerek kendi kalbimizi kırma hatasına düştüğümüz için değil.

Kitlelere demokratik hak olarak ihbarcılığı tanıyan AKP, bürokratik yapıyı devre dışı bırakarak tabana kendi işlerini gerektiğinde halledebilmesinin imkanını açıyor. Yani, devlet aygıtı üzerinde tek bir adam rejimini, yani Bonapartizmi, kitlelerine gösteriyor. Bu süreç daha çok ihbarcısını yaratacaktır.

Filistin davasını gerçekten desteklemek isteyen hükümetler, varsayımsal bir devleti tanımadan önce Filistin halkının kendi kaderini tayin hakkını tanımakla işe başlamalıdırlar.

Bütün bu yeni dünya düzeni adıyla ifade edilen kulvar değişiklikleri, kapitalist/emperyalist dünyanın kendi ekonomik, politik ve yönetememe tıkanıklarını aşma yönelimleridir.

Diyarbakır’da 9. FilmAmed Belgesel Film Festivali beş gün boyunca sadece sinema gösterimi değil, kolektif bir hafıza yolculuğu oldu. Ancak bu yolculuk hem coşkulu hem de acı doluydu.

Türkiye’de 2024 yılında yoksulların birinci sıradaki kaygısı “aç kalmak” değil, “açıkta kalmak” oldu.

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ile ABD Başkanı Donald Trump'ın dün Beyaz Saray'da yaptığı görüşme uluslararası basında yer buldu.

Tüm sunumlarda şu ortak vurguya denk geliyoruz: Kalıcı bir barış için hukuki, siyasi ve demokratik adımlar/reformlar olmadan bir başarı söz konusu olmayacaktır. İstediğiniz hak-hukuk çerçevesini ortaya koyun, eski hal sürdürülebilir değildir. Yeni söylemler ve cesur adımlara ihtiyaç var.

Komisyon’un 12. toplantısında düşünce kuruluşları, barış sürecine ilişkin dikkat çekici tespitler sundu.

Meclis başkanlarının sunumlarından hareketle “üç temel zorluğu yönetmenin” hayati olduğunu görmek gerek: Adalet ikilemi, jeopolitik bağlam ve siyasi irade.

Bir Meclis başkanının Komisyon’da “umut hakkı”nı gündeme getirmesi bence çok önemli bir gelişme.

Akademi daha fazla söz kurmalı; teoriyi, pratik hakikat üzerinden göstererek daha çok anlatmalıdır.

Onurlu bir barış için gösterilecek her çaba insan haklarını korur. Gerçekler, barışçıl hakikat arayışıdır. Bir yanda Komisyon’a dair bir haber duruyor. Öte yanda ise hapishanelerden doğan direnişle ortaya çıkan hakikat karşılığında adalet arayışının onurunu inşa etmeyi başaranların gerçekleri ve başarıları var. Barış; adalet, kültür ve inanmayı gerektiriyor.

Akademisyenler sunumlarında, ekseriyetle kesişen şeyler söyleseler de arada dikkate ve tartışmaya değer önemli tespitler vardı.

Öğretmenlerin emeğini küçümsemek, toplumsal saygınlıklarını zedelemek, onların motivasyonunu kırmak, yalnızca eğitimin niteliğini daha da düşürür.

Emperyalist saldırı altında İran İslam Cumhuriyeti’ni savunma içgüdüsü kısa vadeli bir taktiksel duruş olarak anlaşılabilirken, sömürü ve baskı üzerine kurulmuş bir sisteme karşı işçi sınıfı ayaklanmalarını emperyalist komplolarla ilişkilendirmek ve İran halklarının mücadelesine sırt çevirmek daha derin bir gerçeği ortaya koyuyor.

Kürtlerle gerçek bir uzlaşma, yüzeysel reformlarla ya da günü kurtaran siyasi manevralarla sağlanamaz. Bu, derinlikli bir demokratikleşme süreci gerektirir.

Medya okuryazarlığı, çocuklara içerikleri sorgulama becerisi kazandırmanın ötesinde, onların kendi medya üretimlerinde sorumlu bireyler olmalarına da aracılık eden bir beceri seti.

"Özür dileme çağında yaşanan acıları affetmeden umutlu olmak yas tutmaktır. Umut nereden doğar belli olmaz. Bir kuytu karanlıkta, bir zindanda bile hayat bulabilir…"