Diyarbakır'a ikinci bir üniversite seçeneğinin varlık bulması Dicle Üniversitesine de olumlu anlamda katkı sunar/sunacaktır.

Bir başka şairle yolu kesişmiş vakti zamanın birinde şairin! Hani, sesini, dizelerini derin, dipsiz yabandaki kuyuya ünleyip; sonra sesin sahibine dönüşünü beklerken.

Zaman içinde böceklerden, onca kitaba zarar verecek olan haşereden koruyucu melek Kebikeç, 2020 Metis Ajanda'ya konuk oluyor.

Ses ve Sus'a bir fantastik roman diyeceğim ama haksızlık olacak. Yer ve mekân adları üzerinden fantazyalarla sarmalansa dahi hem güne/ana dair, hem de asırlık geçmişe dair bir roman Ses ve Sus.

O hep hüzünle yoğrulu ama çocuk masumiyeti ile bakan ve şarkı söyleyen adamın henüz 43’ündeyken yurdundan uzak ve soğuk diyarlarda ardından veda şarkıları bırakıp giden adamın ölüm yıldönümü.

Tarihle hemhal olmak böyle bir şey olmalı. Tarihin zaman yolculuğu içinde aidiyeti bütün etnik kimliklerden azade kılarak kendinizin bilmek hâli.

Abdullah Ataşçı'nın "Susmak Derdi" ile Feride Çetin'in "Annemiz Aşktır" kitapları, farklı noktalardan meseleye çentik atarak aynı yerde buluşmuşlar sanki.

Kötü, kapkara, zifiri karanlık geçmiş üzerine illa ki mutluluk bina etmenin zorluğunun metne yedirilen izdüşümleri. Yaşanan bütün olumsuzluklara inat “başın, öne eğilmesin”in mutlak bir direnç hâline tekabül ettiğinin farkında olmak!

Ne olduysa 2015 Haziran seçimlerinden sonra oldu. Hoş eminim şimdi diyeceksiniz ki; 'daha önce peki'!

Güle güle CHE...

Beşikçi zor zamanların mürşidi olmayı çokça zamandır hak eden bir derviştir. Sözü, asıl söylenmesi gereken tuhaf ve zor zamanlarda söyleyip tarihe adıyla not düşüren bir modern çağ ulemasıdır.

TÜYAP'ın bölge ve Diyarbakır'da 2015-16 ve 17'de Hendek-Barikat ve sokağa çıkma yasaklı hallerli yılları saymazsak, bu yıl yedinci kez okurlara ve kitapseverlere siz bu satırları okurken kapılarını açmış olacaklar.

Hayli zamandır yaptığı envaiçeşit likörleriyle tanındı/tanınıyor Silva Özyerli. Bu ününü kazanması ciddi emeğin ürünü. Ziyadesiyle hak ediyor.

Kabzasında şehrin adı yazılı kılıçtan, kan damlamış / damlıyordu ve o gün bu gündür şehir ve coğrafyası 12 Eylül'leri hep yaşıyordu...

Bugün 88 yaşında Dengbêj Boyaxçi Seyidxan, yedi yaşından beri, tam seksen yıldır söylüyor. Dilerim sağlığına kavuşur daha da söyler.

Halk arasında Gölcük ya da diğer adıyla Hazar Gölü. Sakın ola ki öbür Hazar'la, yani deniz olarak da kabul edilen sınır ötesindeki Bahr - i Hazer'le karıştırmayasınız. Bu da bizim Hazar'ımız işte!

Böylesi zamanlarda sabra ve aklın melekelerine sığınarak “büyük tahammül” göstermeye ihtiyaç var.

Kurgu ile gerçekliğin geçirgenliğinin nerede başlayıp, nerede bittiğinin hayli zor olduğu bir anı-anlatı kitabı olmuş İsmail Hakkı İçten'in "Batmanlı Ağanın Diyarbekirli Memur Oğlu" kitabı...

Kaz dağları mevzuu elbette ciddi bir tahribat, insan olanın yüreğinin sızlamaması mümkün değil. Yalnız hikayenin öte tarafından Doğu yakadan hangi Kürde sorsanız “ya bizdekiler, ya Hasankeyf, ya diğerleri...” diye soruyor.

Peki biz böyle kıskanç bir gururla anlata / konuşadururken birileri çıkıp da "Ey Diyarbekirliler! Acaba ne kadar sahip çıkıyorsunuz bu değerlerinize" derse! İşte orada durun derim.