DGB adayları Özsökmenler, Bağlar; Demirbaş, Sur; Anlı, Yenişehir belediye başkanlıklarına seçildiler. DGB Diyarbakırda 7, AKP 3, DYP ve DSP birer belediye başkanlığı aldılar.

19.45de davul çalmaya başladı. Ve DEHAPın ofis ana caddesine bakan bir apartmanın ikinci katındaki mekânından dev ekranda sinevizyon görüntüsü eşliğinde sokaktakilerin büyük çoğunluğu halaya başladı ve zılgıt sesleri.

Anadolunun 7 harikası olarak Diyarbakır Surları ilk yediye girememişti. O halde kolları sıvamak gerekiyordu. Hemen Diyarbakır Kültür Tanıtma Vakfı bünyesinde bir kampanya başlatmaya karar verdik. Kısa zamanda kampanya dal, budak saldı.

Kırmızılı, sarılı, yeşilli, morlu, beyazlı gökkuşağının her rengi alanda bayrak olmuştu. Tek renklilik ısrarından, doğanın bütün renklerini sahiplenmenin Diyarbakırlıcasıydı 2004 Newrozu. Kitle asıl siz bir hafta sonraki Newrozu görün diyesiydi.

AKP hükümetinin sayın bakan ve milletvekilleri diyorlar ki, Bize oy vermezseniz, sonunu siz düşünün... Oysa dünya bu bayların tehditlerini ciddiye alacak kadar lokal sınırlar içinde hapis değil; sormak lazım onlara, hak nasıl öğretilir hukukta?...

Birileri diyordu ki, bizimle yemek yiyeceği akşam Başbakan randevu vermiş. Bir başkaları da ertesi gün öğlen Brükselde çok önemli bir toplantısından söz ediyorlardı. Oysa gelebilseydi Günter Verheugene, ne birilerini ne de ülkemizi şikayet etmeyecektik.

Geriye dönüp baktığımda beş yıl geçmiş ilk sayısından bu yana. Tam 222 sayı çıkmış bu güne dek. Sanki bin yıldır yayında gibi geliyordu. Belki de bir ömür boyu süreceği varsayılarak başlanan işin de böyle bir ömrü ve de ömür sonu oluyormuş demek ki!

Kıvançın yönetim, kamera ve kurgusu; Aktaş ve Özkahramanın görüşmeleri ve Van güneşinin ışığında izleyicisiyle buluşmuş belgesel. Diyarbakır Sanat Merkezinde Kızlar ve Kökleri izlerken 15. film festivalinde belgesel dalında ikincilik haberi geldi.

O gün bu gündür derler ki; Diyarbakırlı kadınlar içli köftenin sihri bozulmasın ve köfteler olanca güzelliğiyle haşlansın diye yetişin hâkim karısını boşuyor sloganını atarlar.

Virantepe höyüğü, Sen Corc Kilisesi ve diğer tüm mekânlar, eski saray bölgesi yani özetle iç kale; Artuklu kemerinin altından geçerek Aslanlı Çeşmenin koruyuculuğunda kültüre ve sanata ev sahipliği yapmanın hazırlığındalar şimdilerde.

Yargılamayı da ibreti alem olsun diye televizyonlardan canlı olarak çöken inşaatın görüntülerinin önünde yapmalı derim. Bunu yaparsak/yapabilirsek o zaman kendimizi de sorgulayabiliyoruzun kanaatine vardığımızı söylemek mümkün olur.

İstedim ki, bu musiki insanı ve kentin onur adamını ölüm yıl dönümünde anımsayalım kendi kavlimizce. Diyarbekir deyince Celâli düşünür celallenirim. Ölümünün üzerinden tam 45 yıl geçmiş.

Ama neyi gönderecek ki, kendi yazdıklarının dışında! Cevizler dallarında mı kaldı? diye soruyor bir mektubunda. Evet aynen dallarında kaldı cevizler şair, tanığı benim. Daha geçtiğimiz yaz Munzur Gözelerine kadar uzandığımda görmüştüm.

Tarihi mekânları istediğiniz gibi elden geçirip güzelleştirin, tarih ve kültür turizminin hizmetine sunun; çevresinde ona uygun düzenlemeler yapamıyor/yapmıyorsanız zerre kadar anlamı yok.

Neden resmi kaza kırım raporu ve kara kutu hala açıklanmadı? Kara kutuyu kaza yeri savcısının soruşturması gerektiği halde, sivil havacılık yetkilileri mi alıp götürmüştü? Unutmamak gerek, sorgulamak da gerek. Vicdanları da rahatlatmak gerekmez mi?

Vİranşehirin bir Kültür Sanat Merkezi var artık. Açılışta, Tanbay dans etti, Sema, Agire Jiyanla Metin Kahraman konserler verdiler, Batgi Stand-Up yaptı. Sarhoş Atlar Zamanı ile Büyük Adam Küçük Aşk filmleri gösterildi. Julide Kural da oradaydı...

Anlatılan bu yıl Ağustosun olanca sıcaklığının insanı kavurduğu bir zaman diliminde görüp de doyamadığım Ovacık vadisi, Munzur gözeleri ve Munzur çayına dairdir. Bu yazıyı Dersim koyaklarının iki insanı Ferhat Tunçla Yaşar Seymana ithaf ediyorum.

Kürtçe Türkçeye çevrilince, suyun markası, moderatöre ne demeli, Woolf şehrimizde, kadınların acımasızlığı, Duranın boyunun kısalığı, salonun çamaiır derdi, Kürtler ABye hayır derse, Teşhir edilen Zana otobüsleri ve tarihe sürece tanıklık...

Her türlü kirliliğin cidden sorgulandığı bir çağda teknolojinin en ileri araçlarıyla sahura kalkmanın mümkün olduğu bir dünyada böylesine ilkel ve gürültücü bir yöntem ve çağrıda ısrar etmenin mantığını anlamak gerçekten zor!

Gezginlerin Kürtlerde fahişe sözcüğünü karşılayan bir sözcükle karşılaşmadıklarını belirtmeleri boşuna olmasa gerek. Oysa, bugün medyada yazılanlara bakılırsa yalnız Diyarbakırda fuhuş sektöründen beslenen dört bin kadından söz ediliyor.