Sanki bir çoğumuza adeta “bir de buradan bakın” dedirtebilecek  “Günler Çözüldükçe” kitabıyla  Ömer Erdem çıkageldi.

Altmışbeş yıl olmuş öte yakaya göçeli ruhu şad olsun. Adı sokağıyla yadigâr kalsın şehrinde…

Evet, maalesef iktidar kirletiyor. Hem de üzerine titrenilen en saygın insani demokratik değerleri bile!

Zarif, odağına insan olmanın erdemini yerleştirmiş, sahiden bir öğretmen, bilginin paylaşıldıkça kıymeti olduğuna inanmış bir dosttu.

Hezeyanlarınız nedeniyle ülke kaynaklarının hoyratça kullanımından kaynaklı derin yoksulluk haline gark ettiğiniz perperişanlık öylesine kapkara bir örtüye dönüşmüş ki! O kara örtünün altındaki her bir şey görünürlüğünü yitirmiş. Yok sayılıyor.

Şehirde hendek-barikat-sokağa çıkma yasaklı hâl günlerinde teleskobunu kırar parçalarlar ve hurdacılara satarlar. Kim olduklarını bilmez. Üzülür, hem de çok! Sanki dünyası başına yıkılmıştır.

Cehaletin düzeyi kimi kez öylesine tavan yapar hale evirildi ki itibar kaybedilişin sözel suikasti olağanlaşır oldu.

Gözlemlediğim ince bir detay fuarın en istikrarlı imzacı yazarı bilge kişilik biz Kürtlerin “Sarî Xoce”si İsmail Beşikçi Ağabey.

Hazır 20 Aralık’a kadar aday adaylık başvuru süresi uzatılmışken bu karardan geri dönülmeli. Topluma, ülkeye ve geleneğe-geleceğe demokrasi dersi verilirken, o derste zafiyet anlamı taşıyacak bu tür olumsuzluklara da düşülmemeli derim.

Operanın literatüründeki Batı dilleriyle yetinmeyip kendi anadili Kürtçe ve Kürtçenin komşu dillerinde de ses veren bir sanatçı Pervin Çakar.

Malum ola ki; Kürtlerin dünyasında başlarından geçeni, olanı-biteni anlatırken hep “o gün…” deyip öyle başlarlar hikâyeye. İşte o gün dedikleri sadece yaşanmış, yaşatılmış bir zulmün tanıklığına, anlatısına bir başına dalalet etmiyormuş meğer! Bir de, bir de adı Ogün olan tetikçiler vardı tarihe not düşülürken. Unutmayacağız…

Üzerine şiir yazılan 22 köprünün hepsi de kendi hikâyesinin kahramanı! Ama biri var ki çok özel.