KAYIP YAKINLARI ANLATTI: NEDEN GALATASARAY'DAYIZ, NE İSTİYORUZ?
Emine Ocak: Can Acıyor
Cumartesi Anneleri/İnsanları, 701. haftada da Galatasaray'da olacaklarını duyurdukları toplantıda 700. hafta etkinliğini yasaklanması, İçişleri Bakanı Süleyman Soylu'nun kayıp yakınlarını hedef alan açıklamalarına yanıt verdi.
İnsan Hakları Derneği İstanbul Şubesi'nde düzenlenen basın toplantısında söz alan kayıp yakınları neden Galatasaray Meydanı'nda olduklarını, yakınlarının nasıl kaybedildiğini, hukuki süreci ve taleplerini anlattı.
21 Mart 1995'te gözaltına alınarak öldürülen ve bedeni kimsesizler mezarlığında bulunan Hasan Ocak'ın annesi Emine Ocak'ın konuşmasını aynen yayımlıyoruz.
Herkese merhaba, herkes hoş gelmiş.
Hasan bana telefon etti: “Söyle anne kim var kim yok”, dedi. Ben de dedim kimse yok. “Hazır et, ben akşam size geliyorum arkadaşımla” dedi.
Ben bekledim, o gelmedi. Cezaevinden alırız geliriz dediler.
Oğlumun mezarını kırdılar. Ben adam öldürmedim, ben adam satmadım. Niçin sen bunu bana yaptın? Bana söyle, senin derdin ne? Çok çektim ben. Sebep ne? Sebep olsun…
Cumhurbaşkanı, senin de oğlun var senin de torunun var. Senin de canın var. Cumhurbaşkanı senin canın acımıyor mu? Senin oğlun, torunun hasta olsa doktora gitse canın acımaz mı? Bizim de sizin gibi canımız acıyor. Can acıyor, can acıyor, can acıyor.
Annelerin yüreği acıyor. Vicdan var! (BK)
Toplantıdaki kayıp yakınlarının konuşmalarının tam metni
Hasan Karakoç: Bizi Susturmak Yerine Katilleri Cezalandırın"
Fatma Kırbayır: Adalet İstiyoruz
Ahmet Cihan: Hükümet Kayıplarla İlgili Gerçekleri Açıklamak Zorundadır
Serpil Taşkaya: Kaybedenlerin Yargılanmasını İstiyoruz
Hanım Tosun: Mezar Taşı Gösterene Dek Eylemlerimizi Sürdüreceğiz
Ali Ocak: Kayıpların Akıbetini Sormaya Devam Edeceğiz
Hanife Yıldız: Haklı Davamızın Peşindeyiz
1995'ten beri Galatasaray meydanında mücadeleHakikat Adalet Hafıza Merkezinin verilerine göre, zorla kaybedildiği tespit edilen toplam 1352 kişi var. Bir grup kayıp yakını ve hak savunucusu “kayıplar son bulsun, akıbetleri açıklansın, sorumlular yargılansın” talebiyle 27 Mayıs 1995 cumartesi günü saat 12.00’de İstanbul, İstiklal Caddesi Galatasaray meydanında oturdu. Arada polis müdahaleleri olsa da 169 hafta kesintisiz Galatasaray Lisesi’nin önünde oturuldu. 170. haftada, 15 Ağustos 1998'de başlayan güvenlik güçlerinin saldırısı, 7 ay sürdü . Her cumartesi, yani tam 31 kez, gözaltılar yaşandı. Cumartesi Anneleri/İnsanları 13 Mart 1999'da güvenlik güçlerinin saldırıları nedeniyle belirsiz bir süre Galatasaray oturmalarına ara verdiklerini açıkladılar. Yedi aylık sürede toplam 431 kişi, birkaç saatten beş güne kadar varan sürelerde gözaltında tutuldu, dövüldü, tartaklandı, yerlerde sürüklendi, hakarete uğradı. Bu insanların hep birlikte gözaltında kaldığı süre 932 gün oldu. Toplam 84 günlük iş göremez raporu alındı. Bununla da kalmayıp haklarında, "polise mukavemet"ten, "toplantı ve gösteri yürüyüşleri yasasına" muhalefetten davalar açıldı. Hatta, okuma yazma bilmeyen kadınlar gözaltı hücreleri duvarlarına yazı yazmaktan yargılandı. 13 Mart 1999'da süresiz ara verilen Galatasaray oturmaları 31 Ocak 2009’da yeniden başladı. |