Ailece Kürt olmayan, ama hayatlarının bir evresinde Kürtlerle dost, arkadaş, yaren olmuş insanlarla önyargıları ve önyargıları kırma çabalarını konuştuk. Bugünlerin boğazlaşmalarına inat. Nefes almaya ihtiyacımız var, nefes! O kadar daraldık ki...

Maçkalıların da Beşirililerin de elbette kendine has hassasiyetleri vardır. Kabul edilebilir hassasiyetlerdir bunlar. Bunların kamuoyuna yansıtılışı yeni kırılma noktalarına sebebiyet verecekse işte asıl bunlardan kaçınmak da medyanın görevi değil midir?

80 yılda devri Türkiye demek de gerekebilirdi, gerçekten de sadece 80 küsur yıllık Cumhuriyet döneminin muhasebesi çok şey ifade eder. Bu yüzden, Başbakanın, geçmişle yüzleşmek ve devlet olarak hataları kabul etmek sözlerini çok anlamlı buluyorum.

Diyarbakır, siyasiler açısından gelecekteki siyasal kariyerleri için çok önemli bir onay merkezi. Siyaset yapan bir dolu beni adem Diyarbakırın siyasal onayını almak zorunda. Buna bir yönüyle AB sürecinde yabancı siyasetçiler de müdahil oldular.

ABDye gidişi olay olmayan Başbakan Erdoğanın, Diyarbakır seyahatinin konuşuluyor olmasının kökeninde Kürt Sorununun çözülememiş olması gerçeği, yatıyor. Böylesine hassas dönemde İHDnin sorun olmaktan çıkarılıp, bu gerçek tartışılmalıdır.

Antalyanın kandırılmış yabancı turistleri gibi bu yıl doğudan batıya, Doğubeyazıttan Ayvalıka uzanmış biri olarak hurdaya çıkmış yollardan, yön isim ve mesafe tabelasız yollardan, kimliksizleştirilmiş eski yapılardan yana ben de şikayetçiyim.

Toplum, Onur-Sol, Ümit Fırat, Zafer Çarşısı, Çarçıra, dipnot... Kendimle hesaplaştım ve geçmişi düşündüm. Öğrenciliğimizde kısıtlı bütçelerimizin baş köşesini kitaba ayrılan bölüm işgal ederdi. Şimdiki gençliği yeniden kitapla dost kılmanın yolu nedir?

Neurosurgy dergisinin Yüzyılın Adamı dediği, Milli Egemenlik ve Onur Ödülü, Devlet Üstün Hizmet Madalyası verilen, hocaların hocası, profesör doktor Gazi Yaşargilin nereli olduğunu hiçbir gazete haberlerinde vermedi.

Evrensel Yayınlarının Kürt Tarihi ve Kültürü dizisinin son kitabı Kürtçeden Türkçeye çeviri olarak çıkan Dımdım Kalesi, 17. yüzyılda kale halkı olan Kürtlerin, Osmanlı ve İran ordularına karşı kendilerini koruma amaçlı savaşının tarihini anlatıyor.

Elbette canlıların hakları hele hele yaşama hakları açısından boğaların bu şekilde katledilmelerine karşı durmak gerek. Doğru...Peki bizdeki adeta her yıl bir tören edası ile düzenlenen Kurban Bayramları kurbanlık katliamına ne demeli!

Ülkeye eşit ve adil demokrasi istiyorsak silahlar sussun, barışın sesi egemen olsun demeliyiz. Barışı tesis etmek zordur. Ancak zevklidir. Bu zevki savaş rantiyecilerine rağmen tatmak ve yaşamak en çok barış yanlılarının saflarını sıklaştırmasıyla mümkün.

Acıdır ve sorudur, orta yerde duran! Şu anda ilk onbirinde bir tek Diyarbakırlının top koşturmadığı ve altyapısında şehirliye dair ciddi bir çalışmanın boy vermediği bir Diyarbakırspor hakkında şaibelerle yüklü açıklamalar olacak; olmaya da devam edecek.