İnsanlara karşı her kim zorbalık eder, baskıcı ve keyfi yönetim uygularsa; dünyanın her yerinde insanlar direnme hakkını kullanır.

Bir emekli general “Şu an hem Doğu Akdeniz hem de S-400 konusunda doğru ve sağlıklı taraftayız. Buradan kaybımız olmaz. Kayıplar olacaksa karşı taraftan daha çok kayıp olur” demiş.

Kararlarınızda yer aldığı üzere; tüm temel hak ve özgürlüklerde deniz feneri gibi yol gösteren ve bütün projektörleri olaylar üzerine çeviren ifade özgürlüğü hakkı için, bilimsel özgürlükler, akademik özgürlükler hakkında ne diyeceksiniz, bekleniyor…

İnsan haklarını ve temel özgürlükleri koruma adıyla bu zamana kadar bizleri kimler aldattı ise önce hepimizin gözleri önünde kendi günahlarıyla yüzleşsinler, tanık olalım.

Eskisi gibi yeniden yaratacağımız beklentilerle ve oyunlarla mı sürüp gidecek yaşamımız? Bir eylemsizlik hali olan bekleyişe bağlı olmasın yaşamlarımız. Godot’yu beklemek yaşamımızın amacı değildir, olmamalıdır.

Kurdukları “hukuki düzene” ve “kendi düzenlerine” aykırı davranan tüm muhaliflerin; temel hak ve özgürlüklerinin ne olduğunu değil ne olmadığını, baskı ve ceza tehditlerinde, adalete aykırılıklarda gördük, öğrendik.

Yargının en hayati rolü; iktidarların gücünü ister yürütme ister yasama organı olsun Anayasa, kanunlar ve hukukla ve insan temel haklarıyla sınırlandırabilmesi yargısal denetim gücünü kullanabilmesidir...

Yargı sistemini planlanan yıllar içinde stratejileri dinleyerek sürdürdüğümüz yaşamımızda yargıya olan güvenin yitirilmesinden sorumlu olanlar kimlerdir?

“Bu suça ortak olmayacağız” bildirisini imzalamak terör propagandası mıdır? AYM’nin bu başvuru için vereceği karar; ifade özgürlüğünün ihlaline dair Ayşe Çelik hakkındaki AYM kararının yargısal denetimi ve imtihanı olacaktır.

Az biraz daha cesaretli, açık ve net kararlar vererek bu ülkenin basın özgürlüğü alanının çok daha genişletilmesine katkısı beklenen AYM’nin Ayşe Çelik kararı ifade özgürlüğü açısından çok önemlidir.

Memleketi hapishaneye çeviren hukuk sistemini bu hale getiren, Füsun Üstel’i hapishaneye gönderen düzenin hukukuna karşı bir cevap vermek istemez misiniz? Suskunluğunuz nedendir? Başka akademisyenler hapse giderken de bakacak mısınız sadece?

Haksız, insafsız, adaletsiz, vicdansız, hukuksuz ve acılarla geçen bizlerin yaşamıdır. Tarih hatırlatır; unutmadık... Tarihler unutulabilir, 6 Mayıs 1972 tarihi unutulmadı.

Anayasa düzenlemeleri, Rekabetin Korunması Hakkında Kanun, Basın Kanunu düzenlemeleri ve internet ortamında yayınlar çerçevesinde medya sahipliği...

Güray Öz, Hakan Kara, Musa Kart, Mustafa Kemal Güngör, Önder Çelik, Emre İper... Zaman ve mekândan uzak gittiler ikinci kez hapishaneye. Yanlarına sevdiklerinin ve arkadaşlarının eksilmeyen ve eskimeyen dostluklarını aldılar.

Dünya için Notre Dame Katedrali bir anıttır ve insanlar; kendi tarihlerinin yangında kül olmasından duydukları üzüntüyle yas tutuyorlar…

Demokrasimiz olağanüstü hale emanettir. Sahiplerine iadesi gerekiyor. Birlikte ne yapabileceğimize bakmanın vaktidir.

Devletin, bireylerin şeref ve itibarın korunması hakkı ile Anayasa’da güvence altına alınmış olan iddia ve savunma dokunulmazlığı ve ifade özgürlüğünden yararlanma hakkı arasında adil bir denge kurması gerekir.

Bazı gerçekler acı verir. Şimdiki yargıçlardan bazıları onlara hukuk dersi vermiş, okutmuş ve mezun etmiş olan öğretim üyelerini, kendi hocalarını sanık olarak yargılıyorlar.

İstanbul Barosu Başkanı'nın sözünü kesen, açlığın koynunda tutum ve davranışlarını açlık grevi ile protesto ettiklerini açık seçik yaşamlarıyla ortaya koyarak savunma yapan ve söz söyleyen meslektaşlarımızın sözlerini ve savunmalarını kesen hakimlerin sözünü; gerekirse biz avukatlar keseriz!

Sarsıntıları sürdürerek iktidarlarını ve otoritelerini korumak isteyenlere karşı; sarsılmışların dayanışması çok kıymetlidir.