Binlerce insana seslenmenin heyecanını yaşayan Leyla Halid, alkışlar arasında azim, kararlılık ve mücadele ruhuyla kitleye seslendi. Ferhat Tunç, 30 bin kişilik koro eşliğinde Leyla Halid ile birlikte "Savaşa Hayır" şarkısını seslendirdi.

Biz sadece kendi düşlerimizi gerçekleştirmediğimizi düşünüyoruz. Çünkü bu kentte kendi kendimize yaşamıyoruz. Belki de bu kentte yaşayan kimsenin İstanbul’a dair erişilmez düşleri yok. Peki o zaman neden erişilmezmiş gibi hissediyoruz?

Kuçuradi’ye göre insanın değerli bir varlık olduğunu kabul etmezsek ne etiği ne de insan haklarını temellendirebiliriz. İnsan değerli bir varlıktır çünkü değerler üretir. Kanımca müziğinden çekimlerine ve kurgusuna kadar çok güzel yapılmış bir belgesel “Başkaldırıdan Felsefeye: İoanna Kuçuradi.”

Evet, 11 Temmuz'dan sonra artık insanların Vuvuzela'ya karşı olmasına gerek kalmayacak. Ama Diyarbakır Vuvuzela'sı Diyarbakır'da yaşayanları umursamadan, Diyarbakırlıların duymak istemediği ölüm haberlerini getirmek için amansız bir şekilde havalanmaya, bombalamaya devam edecek.

OHO'da öğrendiğim en hayati bilgi, "insana" ve "haklara" odaklı habercilik yapmanın gerekliliğiydi. Şimdi yaygın medyanın yüksek tirajlı gazetelerinden birinde çalışıyorum ve özellikle OHO'da öğrendiklerim gün be gün aklıma daha çok yerleşiyor.

Kadın cinayetleri münferit, bireylerin sapkınlığı ile açıklanamaz. Siz de biliyorsunuz. Evlerin içi çok karanlık. Güzel halıların olduğu hapishanelerde bireysel mahkumiyetimizin ölümle sonuçlanmasını beklemeyeceğiz. Kadın cinayetleri politiktir ve hiçbir erkek de masum değil.

Elektronik kitabın yaygınlık kazanmasıyla birlikte e-kitaba özel üretilen okuyucu cihazlara ilgi de artıyor. Hangi teknik özelliklere dikkat etmeli? E-okuyucularda öne çıkan format ve trendler nedir? Bu hafta, kitabın geleceğine ilişkin sorulara yanıt arıyoruz.

Kahve eşliğinde anlattı arkadaşım CZ: "Boşuna dememişler; 'evlilik duygu işi, boşanma ticaret işi' diye. 75 yaşında, 54 yıldır evli bir kadın olarak avukat ofislerinde, adliye koridorlarında olmak acı veriyor bana. Yaşadıklarıma inanamazsın bunca süre içinde."

Hem yaşayanlar, hem de ölenler; ama özellikle de çocuklar için barış ve barışmak gerekiyor. Gerekli varsayım; özür dilemenin, pişmanlık dile getirmenin, bağışlamanın ve barışın anlamlı ve mümkün olduğudur.

Yaşar Kemal Türkçe ile Kürtçe arasında büyük kapılardan geçen kadim bir köprüdür. Bu köprünün harcı Anadolu ve Mezopotamya halklarının ortak harcı ile karılmıştır...

Yazarken insan ruhunun en karanlık noktalarını hiç bitmeyen bir sabırla eşeliyor, kendi karanlığımızı açıksözlülükle bize gösteriyor. Kurban ve katili aynı açıklık ve mesafeyle anlattığından mıdır bilinmez, romanlarını okurken kendi karanlığımızdan korkmuyor, onunla yüzleşmeyi de öğreniyoruz belki.

Batıdaki Türklerin bölgeye gitmesinin, insanlarla görüşmesinin her iki tarafın birbirini anlamasını kolaylaştıracağına inanıyorum. Ama sterilize GAP turlarıyla değil. Halkın arasına girmekle olabilecek bir iş. Çekinmeyin, gidin, görün, aydınlanın. Ben kararımı verdim. Tekrar gideceğim.

Bir savaş filmi sahnesini daha sık Türkiye’nin geleceğiyle kıyaslar olduk. Bu korkuyu yaşamak kaderimizin bir parçası mı? Mutluluk için neden iç savaş kabusuna şimdiden dur demiyoruz? Sizinle bir kabusumu paylaşmak istiyorum. Ne yazık ki bu kişisel değil, Türkiye’deki vaziyeti evinin içinde yaşanıyormuş gibi hisseden milyonlarca insanın ortak hissi...

Jean-Paul Sarte kitaplarında, çağın insanlarının sıkışmış hallerine, çıkmazlarına odaklandı. Ama Duvar’da merceğine aldığı Franko faşizmiyle insanlığa musallat olan bir illeti ve onun insan üzerinde yaptığı tahribatı da açığa çıkardı. Tanıklığını yaptığı çağın sözcüsü ve "vicdanı" olarak buralara kadar geldi.

Genel olarak bu meselenin çözülmesi önünde en büyük engelin, silah ve şiddet olduğu sanılıyor, böyle olduğuna inanılıyor, bunun doğru olmadığını düşünüyorum. Asıl sorun söylemdedir bence. Türklerin söylemi, Kürtleri umutsuzluğa itiyor...

Murat Aslan'ın babası İzzettin Aslan ''Diyarbakır'dan İstanbul'a 17 saat oğlumun kemiklerini koyduğum torbayı kucağımda taşıdım'' diye anlattı. Annesi Gulli Aslan'ı dışarı çıkarttılar. Gulli Aslan bu hikayeyi duymaya dayanamıyor.

Eğer İrlanda tarihinin bu parçasından dünya için çıkarılacak bir ders varsa o da şu: Olaylar hızla kötüleşebilir, ancak yine de düzelir. Yıllarca yanlış çıkışlar yapılır, derin üzüntüler, geri dönüşler ve en acısı ölümler yaşanır. Ama ileri görüşlüler, risk alabilenler, bizi değişimin yalnızca mümkün değil kaçınılmaz da olduğu o noktaya taşıyabilir.

1915’te ailesini kaybeden küçük bir kızın Türkiye’den Halep’e uzanan yolculuğu, "soykırım" kelimesi üzerinde şekillenen diplomasinin çok ötesinden sesleniyor. O küçük kızın hikâyesini, bir dönem Türkiye - Ermenistan arası diplomatik ilişkilerde yer alan torunu Salpi Ghazarian anlattı…

17 yıl önce, henüz daha ortaokul öğrencisiyken televizyonlarda izlediğim o yangını, o yangını bu ülkeye yaşatanları, o yangının hesabını soramayanları, sormayanları, kısaca anayım isterim. Zira unutulmuyor. Unutmadım!

Özlenilene ulaşmak kadar umutsuzluğa yakın olduğun o yerde, özlemevinde, özlenilen girecek elbet kapıdan; imkansıza ulaşacaksın... "Öz"ün, "özleşme" dolacak özlenenle...