YERYÜZÜNDEN İNSAN HİKAYELERİ - 17 -
Nana
“Bir kadın olarak özellikle de Asyalı bir kadın olarak dünyayı gezmek bazen zor olabiliyor. Beni yalnız seyahat ederken gören insanlar ‘Nasıl yapıyorsun?’ diye soruyorlar. Oysa bence asıl soru ‘Neden olmasın?’ olmalı. Herkes yapabilir. Bu tamamen kendi yarattığımız korkularımızdan ibaret. Düşünsene henüz görmedin dünyayı. Henüz sana hiçbir şey olmadı. Ama olasılıklardan korkuyorsun. Ben dünyayı gezerken çok iyi insanlarla tanışıyorum. Nezaket ve sevgi dolu bir sürü insan tanıdım bu yolda.”
Nana şu ana dek beş kıtaya ayak basmış ama artık gittiği ülkeleri saymayı bırakmış. “Öğrendiğim şey şu: Eğer sen dünyaya iyiysen, dünya da sana karşı iyidir. Eğer korkarsan başına gelebilecek o olasılıkları çekme ihtimalin artar.”
Nana’ya gezginliği konusunda ailesinin bakış açısını sorduğumda “Ailem benim uzaylı olduğumu düşünüyor” diyor. “Japonya’da 30 yaşına vardığınızda evlenmiş olmanız bekleniyor. Özellikle 35 yaş doğum yapmak için maksimum limit olarak görülüyor. Şuan 34 yaşındayım, baskının en yüksek olduğu dönemi yaşıyorum. Genelde ‘Neden gelip evlenmiyorsun?’ şeklinde sorulara maruz kalıyorum.”
“Gezim sırasında en çarpıcı bulduğum şey Dubai’de var olan ırkçılıktı. Ülkede 180’den fazla ulustan insan var. Çok fazla Asyalı ve Arap var. Toplumsal hayatta ırkınıza göre şekillenmiş görünmez bir piramit söz konusu. Oralı olan Araplar piramidin en tepesindeler çünkü ülkenin ana sahipleri olarak görülürler. Onların altında ‘beyazlar’ dedikleri Amerikalılar ve Avrupalılar var. Sonra da Asyalılar geliyor. Ardından da Afrikalılar...
Aslına bakarsan Dubai’ye gittiğimde beni en çok şaşırtan kendimde fark ettiğim ırkçılıktı. Sadece Japonlarla çevrili bir toplumda yaşayarak öteki toplumlara karşı aslında ne kadar ırkçı olduğumu daha önce fark etmemiştim. İnsanları bulundukları ülkeye göre etiketleyerek ya da onları genelleyerek ben de ırkçılık yapıyordum. Şok olmuştum!
Irk, cinsiyet ya da yaş farklılıkları insanı çevreleyen yüzeylerdir. Bu etiketlerin kabuklarını soyarak kenara attığımızda geride kalan aynıdır. Bence artık ben de insanlara nereli olduklarını sormayı bırakmalıyım. Böylece bir etiketi zihnimden atmış olurum. Belki de artık kendimi tanıtırken ‘’Evrenden Nana’’ olarak tanıtmaya başlamalıyım.” (ST/AS)
Fotoğrafçı, belgesel yönetmeni. Uludağ Üniversitesi'nde Uluslararası İlişkiler bölümünde lisansını tamamladı. 2013 yılında İzmir'de yerel gazetede gazeteci olarak çalıştı. Yüksek lisans eğitimini Lizbon Üniversitesi, Güzel Sanatlar Fakültesi, Multi Medya / Fotoğraf bölümünde tamamladı. 2016'dan bugüne Lizbon'da serbest fotoğrafçı ve film yapımcısı olarak çalışıyor. KINO DOC sinema dersleri ve projelerinde yer aldı. İlk belgesel filmi "Benim Kabem İnsandır" çeşitli ülkelerde, film festivallerinde gösterildi. Film aynı adı taşıyan uzun dönemli projesine ilham oldu. Portekiz’de fotoğraf sergileri gerçekleşen proje ile Taş, dünyayı gezerek tanıştığı insanların hikayelerini portrelerle anlatmaya devam ediyor.
