Yedi Yıldan Sonra Veda...
Yıllar önce bir gün sevgili Nail Güreli, "Bizim Gazete'ye yazar mısın?" diye sorduğunda, nasıl mutlu olduğumu anlatamam.
Çünkü o zor beğenen biriydi. Vurgun olduğum kalemlerdendi. İlk yazım "Kuşları seviyorum" 16 Ekim 1996 günü çıktı ve bugüne değin sürdü.
Asmin'le gelen
Bizim Gazete'de yayınlanan yazılarımdan Asmin/Korkuyu yenmeliyiz adlı bir de kitabım çıktı. Asmin'le genç kuşaklara ulaştım.
Beklemediğim ilgilerle karşılaştım. Kapaktaki Hakkari yerel giysileriyle çektirdiğimiz fotoğrafa bakıp, basında "kadim dost" bildiklerimin "Bölücü kitap" dediklerini duydum. Yine de Asmin söylenenleri ve beni aşıp gitti.
Bizim Gazete'ye yedi yıl aralıksız yazdım. Sevgili Nail Güreli'den sonra sayın Orhan Erinç ve arkadaşları gelince, Yılmaz Tunçkolu'yu arayıp yeni yazarların yazması gerekebilir dediğimde "Olur mu? Siz yazmayı sürdürün," demişti.
Gönül borcum teşekkür
Ve yazmayı sürdürdüm. Yedi yıl boyunca yaşama dair tanık olduklarımı, düşüncelerimi, yaşadıklarımı severek yazdım.
Yedi yıl boyunca bir kez her hangi bir yazım hakkında gazete yöneticilerinden uyarı almadım. Çıktığı günden bugüne tüm yöneticilere ve emeği geçenlere gönül borcumla teşekkür ediyorum.
Bizim Gazete'ye veda etmek kolay olur mu? Adı üstünde Bizim Gazete. Gün oldu çok saygın kişilerin yazılarımı izlediğini öğrendim. Bunlardan biri eski İş Bankası Genel müdürlerinden Cahit Kocaömer, bir başkası Türkiye Esnaf ve Sanatkarlar Konfederasyonu'nun (TESK) İstanbul'da seçilen ilk kadın başkanı Ferihan Karasu, Kadın hakları savunucusu Nazan Moroğlu, Hak- İş başkanı Salim Uslu, Devrek'ten yazar Mustafa Kademoğlu, bir dolu dost, sendikacı, işçi, genç ve kadın beni yüreklendirdi. Her Çarşamba en az bir gazete Beşiktaş'taki gazete büfesinden benim için alındı... Tüm güzel dostlara teşekkürler.
Geldiğim gibi heyecanla
2003 yılında iki Avrupa projesinin metin yazarı olduğumdan beni bağışlamanız dileğiyle; Bizim Gazete ailesinden ayrılıyorum.
Tüm yöneticilere, yazar arkadaşlarıma ve gazete emekçilerine gönül dolusu sevgiler, teşekkürler ediyorum. "Öteki Türkiye" yazılarıma ilginiz ve sıcacık mailleriniz için teşekkürler. Vedaları beceremem demiştim. Sizleri seviyorum. Geldiğim gün gibi heyecanla gidiyorum. İyi yıllar! (YŞ/NM)
