Akdeniz’in 11 Ülkesinden Gençler Konuşuyor

Türkiye, Lübnan, Filistin, Mısır, Tunus, Cezayir, Fas, İspanya, Fransa, İtalya ve Malta. Gerçekleştirilen buluşmalar, röportajlar ve söyleşiler doğrultusunda on bir Akdeniz ülkesinde yaşayan gençlerin portrelerini bu köşede buluşturuyoruz:

Yirmili yaşlarını süren gençler yaşadıkları gerçeklik farklılıklar ve çelişkiler gösterse de benzer endişeler taşıyor, benzer çözüm arayışlarına başvuruyorlar.

Hayal kuramayınca...

Avrupalı gençler, Akdeniz'in güneyindeki akranlarına göre mesela daha çok seyahat özgürlüğüne sahip olsalar da iki yakadaki sorunlar birçok noktada ortaklaşıyor.

Gençler, öncelikle kendilerini hayal kurmaktan alıkoyan koşullar nedeniyle geleceğe dair kaygılı; işsizlik ve iş güvenliği hepsinin ortak sorunu.

Ekonomik bağımsızlık

Ekonomik bağımlılıkları nedeniyle, gençler en az 30 yaşına kadar aileleriyle birlikte yaşıyorlar. Bu da Akdenizli gençlerin neden başka bir ülkeye göç etmek istediklerini de açıklıyor.

Aileyle birlikte yaşama zorunluluğu sadece Cezayir, Mısır, Fas ve Tunus gençliği için değil, İtalyan ve İspanyol gençliği için de geçerli.

Dahası, İtalya ve Mısır'da, gençler eskiye göre daha uzun süre ailelerinin yanında yaşıyor. Çünkü ekonomik bağımsızlığı kazanmak o kadar kolay değil.

Akdenizli gençlerin ortak olarak en çok dile getirdikleri şey kendi ailelerini kurma istekleri. Bu dilekleri otonomi kazanma ve finansal olarak bağımsız olabilme istekleriyle bağdaşıyor.

Politize olabilmek

Bu sırada, önceki nesillere kıyasla gençlerin çoğu politize değiller. Tabi yıllardır siyasi çatışma içinde yaşayan Filistinli gençler dışında. İsrail'in işgaline karşı verilen mücadele Filistinli gençlerin hayatında önemli bir yer kaplıyor.

Diğer ülkelerdeki gençler politikaya pek ilgi duymuyorlar. Ama geleneksel siyasi katılım biçimlerini reddediyor gibi görünseler de, buna karşılık birçok toplumsal ve kültürel harekete dahil oluyorlar. Özellikle de sivil toplumun daha güçlü ve düzenli olduğu Avrupa ülkelerinde yaşayan gençler.

Cemaat ve devlet

Lübnanlı gençler cemaatçi algının kırılmasını ve tüm Lübnanlıları bir ve eşit olarak gören bir devletin kurulmasını isterken, Türkiyeli gençler de devletin müdahalelerinin hayatlarında daha az var olmasını istiyorlar.

Türk, Kürt, Ermeni, başörtülü, eşcinsel... Ülkelerinde otoritenin kendi hayatlarına ve azınlıklara yönelen baskıdan şikayetçi.

Eğitime erişebilmek

Eğitim bu çalışmanın en önemli konulardan biri. Mısır, Fas, Cezayir, Lübnan gençlerin beklentilerini karşılamayan kamusal eğitim sisteminden şikayetçi. Eğer imkanları varsa özel okulları tercih ediyorlar. Yurtdışında okumak da bu ülkelerdeki zengin ailelerden gelenler için bir seçenek..

Tunus güney yakasında eğitim sorununu yaşamayan nadir ülkelerden. Tunuslu gençler iyi bir eğitimden faydalanabiliyorlar.

Bu sırada eğitiminin demokratikleştirilmesi gençlerin formasyonlarına uygun bir iş bulmasını da sağlıyor.

Ve küreselleşme

Son olarak, küreselleşmenin etkileriyle gerek giyim tarzları, dinledikleri müzikler, twitter-facebook ve bloglar üzerinden internet kullanımları bu gençlik mozaiğini birbirine yakınlaştırıyor. (ÇT)