24 Haziran seçimlerinde ortaya çıkan ve muhalefet partilerini büyük oranda bir araya getiren barış, sevgi ve dostluğa dayalı siyasal uzlaşı kültürü, Gezi eylemlerinin bir ürünüydü.

Demokrasi talebi olan siyasi partilerin seçimlerde başarı kazanma şansları mevcut. Bunun için açık ya da örtük şeriat yönetimi talebi olanların dışında kalan seçmen kitlesini harekete geçirerek oy vermelerini sağlamaları gerekiyor.

AKP ve/ya da Erdoğan, yıllar içinde oylarını giderek kayıtlı seçmenlerin yüzde 42,5’inin desteğini alacak düzeye kadar yükseltti. Bu yüzde 42,5’lik kayıtlı seçmen oyu içerisinde, hep, önemli oranda açık ya da örtük şeriat istemcilerinin de oyu oldu.

24 Haziran cumhurbaşkanlığı seçimlerinde yarışacak siyasi partilerin cumhurbaşkanı adaylarıyla bağımsız adaylar, öncelikle seçimi ikinci turuna kalmak için yarışırken, seçime katılım oranını da en üst düzeye doğru tırmandıracaklardır. Bu da, iki önemli sonucun ortaya çıkmasına kaynaklık edecektir.

Son beş yıl sekiz aylık dönemde Türkiye üçü genel milletvekilliği, ikisi cumhurbaşkanlığı, biri yerel yönetim ve biri de referandum olmak üzere yedi seçim yaşamış olacak. Yani ortalama her 9 aya 1 seçim düşmüs olacak.

Türkiye ekonomisinin çarkları son on yıldır, AKP’nin iktidara gelip ‘bu yer benimdir’ deyişinden bu yana, aynı biçimde dönüyor. Nasıl mı?

AKP ve MHP kendileri için hazırladıkları korunaklı limanda, önce ittifaka sıcak bakmadıkları yerel yönetim seçimlerinde, sonra da cumhurbaşkanlığı ve milletvekilliği seçimleri için, kendi kazdıkları kuyularda çırpınmak durumunda kalabilirler.

İttifak aracılığıyla güç arttırımına yönelip, barajsız seçimle karşı karşıya kalarak demokrasi dersi almanın şoku yaşanabilir.

Kamuoyunda “seçim ittifakı” olarak tartışılan yasa, temel olarak neleri düzenliyor? Bu düzenlemeler ne gibi sorunlara neden olabilir?

Seçim, seçimse eğer; demokratik, hukuk kurallarına uygun, tüm taraflar ve herkes için adil, eşit koşullarda yapılarak sonuçlandırılmış olması gerekir. Hem de; seçim öncesi, seçim süreci ve sonrasıyla. Şeffaflık içinde.

Ben kendi adıma Nevşin Mengü ve Tuğçe Tatari’ye teşekkür ediyorum. Gücümüzün doğruluk, dürüstlük ve şeffaflıktan geldiğini gösterdikleri için

Cumhur ittifakı özü açısından bir koalisyon. Ama seçim öncesinde yapılan, seçim sonrası geçerliliği Cumhurbaşkanı’nın güç ve kararlarına bağlı olarak belirlenen, dört yılda bir seçimle gündeme gelecek bir koalisyon.

İnsan Abdülkadir Selvi’nin yazısını okuyunca Erdoğan’ın telâşına anlam vermekte zorlanıyor. O zaman da akla başka sorular takılıyor.

Bugün 12 Ağustos, Can Yücel’in on sekizinci ölüm yıl dönümü. Can Taşı; savaşın barış, özgürlüğün kötülük, cahilliğin güç olmadığı bir ülkede, şiddete karşı olanların güçlü bir simgesi olarak Datça’da duruyor.

Erdoğan ve koalisyon ortakları, bu süreçte, esen rüzgarın etkisiyle yenilerini de bulacağı destekler yerine, arkasındaki seçmen gücünün yüzde 15,6’sını yitirdi.

16 Nisan halk oylamasına mahalle statüleri verileriyle bakıldığında ortaya çıkan tablo, üzerinde uzun uzun düşünülmesi gereken çok şeyin olduğunu söylüyor.

Referandumun sonucu milliyetçi / islamcı / muhafazakar seçmenlerin tercihine bağlı. Çünkü sol söylemli partileri destekleyen seçmenlerin ağırlığı yarım asrı geçkin süredir toplam seçmenlerin üçte birini aşmıyor, aşamıyor.

Erdoğan ve AKP, yanlarına Bahçeli’yi de alıp, partili cumhurbaşkanlığı adlı denetimsiz başkanlık yönetimine yelken açıyor. Bu deneme ister başarılı ister başarısız olsun, Türkiye’nin önünde uzun ince bir demokrasi yolu hep olacak.

Çalışkan ve hızlı araştırmacılara birkaç soru yöneltmek istiyorum. Büyük olasılıkla benim soracağım sorular çok önemli konuları kapsamayacak ama yine de anket hazırlarken boş yer kalacak olursa, bu sorulara yer verebilirler.

En alt yüzde 10’la en üst yüzde 10 arasında 13,5 kat, yüzde 20’lik en alt ve en üst gelir dilimleri arasında 7,6 kat, yüzde 30’luk alt ve üst kümeler arasında ise 5,3 kat gelir uçurumu var.