Öcalan gerek siyasal gerekse siyasal dışı söz öbeklerinin uzaktan durma konforuna bir çeşit müdahalede bulunarak, konuyu hak ettiği yere; herkesi ilgilendiren ama yükü sadece Kürtlere bırakılan mevzuyu, olması gereken yere, yani herkesin göreceği yere bırakıyor.

Devlet şiddeti, devletlerin mayasında aynı kaynaktan çıkıyor, aynı dürtülerden besleniyor ve aynı yolu takip ediyor. Fransa’nın gerçeği Charonne olurken, Türkiye’nin gerçeği de Roboski oluyor.

Gelişmelerin ‘ulus-sermaye ve devlet’ üçgenine sıkıştığını, burada bunalım yaşadığını, bunu aşmak için yeniden savaşa sarıldığını ve ortaya çıkan sonuçların da topluma kıyamet getirdiğini görmek gerekiyor.

1999’da devlet İmralı'ya gidip “Barış ve kardeşlik nasıl pratikleşir?” sorusunu sormuş. Buna cevap olarak binlerce sayfalık yol haritaları, mektuplar, çözümlemeler ve dönem dönem de pratik adımlar sunulmuş. Kürtlerin bu soruya cevabı var fakat devlet aklının cevabı ve bu soru şahsında niyeti ne henüz bilmiyoruz...

"Kürtlerden özellikle kendi yakın tarihlerine dair bir reset isteniyor ve bunda ısrar ediliyor. Bir sıfır noktasına çekilmek isteniyoruz."

Her iktidar kendi hikayesini terk eden, kendi hayatı üzerindeki kontrolünü kaybeden bireyler arzular. Bu durum ancak bir belirsizlik hattı üzerinde yeşerebilir. Öyle ki herkesin bir haraketlilik hissettiği ama sonuca ulaşamadığı MHP açılımı gibi…

Gerçekten de kayyım rejiminin asimilasyoncu, kırımcı, anti toplumcu ve Kürt düşmanlığı karakteri sadece bir insanlık suçu değil, tarihin büyük utançlarından Nazi uygulamalarını da yaşatmaktır.

Öcalan kendi tercihini ifade ediyor, ben varım diyor. Burada artık tercih devlete kalıyor. Devlet kendi tercihine karar verecek. Bu aşama devlet açısından en önemli aşama diye düşünüyorum.

30 yıllık tutsaklar şahsında yarılmış bir ahlak, tarifsiz bir gaddarlık, anlatılması zor bir kötülük var.

Süreci yönetme politikasının, kılıcı oksitleyen su gibi olması lazım, ki sabırla ördüğü tüm dereleri, yolları, nehirleri bir denize kavuştursun, kavuştursun ki hikâye ondan yana aksın…

AKP-MHP’den müteşekkil iktidar, merkezi güç olduğu kadar dağınık kurumlar ve sosyal ilişkiler üzerinden son derece akışkan bir çerçeveye de sahipler. Güce sahip olup doğrudan kullandıkları gibi, çoğu zaman dinamik bir alan olarak kullanmaları dikkate değerdir.

Şimdi bir kapı eşiğindeyiz. Bu kapı açılırsa daha makul bir dünyanın/yaşamın da yolu açılacak. Bu yolun bugün bu bataklıkta açılabilmesinin yegâne yolu adına ittifak-birliktelik-demokrasi cephesi ne derseniz deyin, birlikte mücadeledir. Şahsen bir güç ile olacak bir iş değil bu yeni yaşam…

Gördüğüm kadarıyla Şam tarafı rahat davranıyor. Çünkü durup dururken, yani 14 yıl kadarcık sonra, yahu ne gerek var böyle işlere; biz ne yapıyoruz, haydi barışalım diyen Türkiye.

Son iki gündür Lübnan’daki çağrı cihazları üzerinden gelişen bir saldırı dalgasını izliyoruz. Her açıdan ilginç bir durum olduğu gerçek. Olayın biçimi, tam da savaşın dönüşen doğası için muazzam doneler veriyor.

Kitap boyunca duyduğumuz ve hikâyenin ileri geri sararak aktığı vadi, dikkatle bakıldığında bu ülkenin bir prototipidir. Bu vadi, yan yana yaşayabilecek olanların birbirini ötelediği, dayanışma gösterebilecekken ısrarla kovduğu bir topos.

Bir insanın bir siyasi partinin emeklilerin şartlarının düzeltilmesi ve insanca bir yaşama layık olduklarını kabul etmemesi ne demektir?

Israrla yasakladıkları Kürtçe, yasakladıkları müzik ile yine o yasaklı halka bir şeyler anlatıyorlar ve hepsinin sonucunda da itaat bekliyorlar. Haliyle Cilo’da olan bitenler, tüm saçmalığı ve yapaylığı ile Kürt düşmanlığının güncel tezahürleri.

İktidara yönelecek öfkenin, her hücresi ile yasa karşısında olan bir partiye linç mertebesinde yönelmesi bir soru işareti hak etmiyor mu? Bir terslik yok mu burada?

Her şey üç renk sendromu ile bağlantılı. Üç renkte gördü mü tepesi atan, baş ağrıları tutan bir devlet var.

Kendi ait olmadığı bir ırkı bu kadar yücelten, bunun teorisini yalan yanlış bilgilerle döşeyen yolun varacağı yer toslanan sağlam bir duvardır. Bu duvara çarpıp parçalara bölününce de hikâyenin gerçeği ve trajedisi açığa çıkıyor.