Özgür Amed

1999’da devlet İmralı'ya gidip “Barış ve kardeşlik nasıl pratikleşir?” sorusunu sormuş. Buna cevap olarak binlerce sayfalık yol haritaları, mektuplar, çözümlemeler ve dönem dönem de pratik adımlar sunulmuş. Kürtlerin bu soruya cevabı var fakat devlet aklının cevabı ve bu soru şahsında niyeti ne henüz bilmiyoruz...

"Kürtlerden özellikle kendi yakın tarihlerine dair bir reset isteniyor ve bunda ısrar ediliyor. Bir sıfır noktasına çekilmek isteniyoruz."

Her iktidar kendi hikayesini terk eden, kendi hayatı üzerindeki kontrolünü kaybeden bireyler arzular. Bu durum ancak bir belirsizlik hattı üzerinde yeşerebilir. Öyle ki herkesin bir haraketlilik hissettiği ama sonuca ulaşamadığı MHP açılımı gibi…

Gerçekten de kayyım rejiminin asimilasyoncu, kırımcı, anti toplumcu ve Kürt düşmanlığı karakteri sadece bir insanlık suçu değil, tarihin büyük utançlarından Nazi uygulamalarını da yaşatmaktır.

Öcalan kendi tercihini ifade ediyor, ben varım diyor. Burada artık tercih devlete kalıyor. Devlet kendi tercihine karar verecek. Bu aşama devlet açısından en önemli aşama diye düşünüyorum.

30 yıllık tutsaklar şahsında yarılmış bir ahlak, tarifsiz bir gaddarlık, anlatılması zor bir kötülük var.

Süreci yönetme politikasının, kılıcı oksitleyen su gibi olması lazım, ki sabırla ördüğü tüm dereleri, yolları, nehirleri bir denize kavuştursun, kavuştursun ki hikâye ondan yana aksın…

AKP-MHP’den müteşekkil iktidar, merkezi güç olduğu kadar dağınık kurumlar ve sosyal ilişkiler üzerinden son derece akışkan bir çerçeveye de sahipler. Güce sahip olup doğrudan kullandıkları gibi, çoğu zaman dinamik bir alan olarak kullanmaları dikkate değerdir.