Son yirmi yıldır uluslararası sermayenin dayatmalarıyla tarım destekleri ve dolayısıyla üretim ve ihracat azaldı, ithalat arttı, çiftçi yoksullaştı. Bu nedenle çiftçi düzen partilerine soruyor.

IMF ve Dünya Bankası aracılığıyla üç yıldır uygulanan tarım programı tarımın desteksiz bırakılmasını, üretimin bitirilmesini, ithalatın artırılmasını içeriyor. Bunun gerisinde gelişmiş ülkelerin tarım-gıda stoklarını Türkiyeye ihraç istekleri var.

I980-2000 döneminde tarımsal ihracat 2, ithalat ise 12 kat arttı. 2000 yılında ihracatın ithalatı karşılama oranı yüzde 71e düştü. 1980 yılında 7 üründe net ithalatçı konumunda olan Türkiye, bugün 13 üründe net ithalatçı konumunda.

Fındık destekleme alım fiyatları, son yıllarda sürekli olarak enflasyonun altında tutuluyor. Bu yıl da yüzde 7.7 gibi çok düşük bir fiyat artışı verilerek üreticiler bir kez daha tefeci ve tüccarların insafına terk edildi.

1987-98 arasında yabancı ve yabancı ortaklı yerli şirket sayısında önemli artış oldu. Önde gelen yerli sermaye grupları (Sabancı, Koç, Yaşar, Tekfen, vs.) büyüyen ölçeklerde çokuluslu şirketlerle ortaklıklara giderek sektörde tekelleşmeyi hızlandırdılar.

Çiftçi gelirlerinin düşmesine karşılık IMF gübre desteklerinin azaltılmasını istedi. Sonuç: 2001de gübre kullanımında 2000e göre % 20lik bir düşüş yaşandı. Reform uygulamasının başlatıldığı 1999 baz alındığında düşüş yüzde 24e ulaşıyor.

Kopenhag Kriterleri temelinde kapsamlı uyum çalışmaları gerçekleştirmesi gereken Türkiyenin, uyum sağlaması gereken pek çok ortak politika ve sistemin en zorlularından biri de Ortak Tarım Politikası (OTP)dır.

Son beş yılda stratejik ürün buğdayda TMOnun alım miktarları ve destekleme fiyatları sistemli olarak düşürüldü. Köylülük yoksullaştı, buğday üretimi azaldı. Uygulamanın amacı, buğday üretimini yetersiz hale getirip ABD buğdayına ek talep yaratmaktı.

Yapısal uyum programları tarım sektöründen devleti geri çekerken, köylülük ile sanayi sermayesini karşı karşıya bırakıyor. Bu, kapitalizmin köylülüğü tasfiye etme ve küresel sömürgeciliği kurumlaştırma araçlarından sözleşmeli üreticilikle yükseliyor.

Dr. Oralın Türkiye Tarımında Kapitalizm ve Sınıflar başlıklı araştırmasının Yerli ve Yabancı Tekellerin Tarımda Özelleştirme Vurgunları bölümünden orman, hayvancılık, yem, gübre, süt, şeker ve tütünde özelleştirme uygulamaları ve sonuçları.