Oğlunun kemiklerini bulanların sevindiği bir coğrafyada Berfo ana da sevinmek istiyordu. Oğlunun kemiklerini bulduğunda oğlunu bulmuş gibi olacaktı. Huzur bulacaktı.

“Dinsel” hayatımızdan “cinsel hayatımıza” kadar “kişiye özel” tüm bilgilerimizin, ne olduklarını bilmediğimiz devlet görevlilerinin eline geçmesi ve bunu istediği gibi kullanması için “gerektiğinde mevzuatı bir yana koyan” anlayışa hizmet etmesi yeterlidir.

Başbakan açıklamalarının sonunda asıl önemli vurguyu yaptı. Cemil Bayık’ın açıklamaları ise olayı daha da garipleştirdi. Karşılaştığımız her olaya şüpheyle bakmak, geleneklerimiz arasına girdi.

Türkiye, gösterdikleri gerekçelerle değil, göstermek istemediği / söylemediği ve sakladığı gerekçelerle Suriye sorununa dahil olmak istiyor.

Operasyona katılan polisin, “Şu an tecavüz edebilirim, öldürebilirim, alıp götürebilirim, bunlara yetkim var” söylemi, dehşetin boyutunu da gözler önüne sermekte.

Yargılanmaksızın suçlu ilan edilmek mi? Yargılanmaksızın öldürülmek mi? Yargılamaksızın suçlu ilan eden ve öldürenlerin yargılanmamaları mı? Bunların normal hale gelmesi mi?

Evleri terke zorlayanların “teröristler” olduğu söyleniyor. Bir an için, kendi kulaklarımızla duyduğumuz anonsları bir tarafa bırakalım ve yöre halkından evden çıkmalarını isteyen ve zorlayanların “teröristler” olduğunu düşünelim.

Yasal olanla yasadışı arasında çok ince bir çizgi vardır. Kazancını devletle paylaşmayı isteyip istememek kadar ince, hassas ve çekici bir çizgi vardır ki bu çizginin ne tarafında olduğun önemlidir.

Suçu asıl besleyen, büyüten ve bitmesini engelleyen güç, ondan beslenen işbirlikçilerdir. Suç ne kadar büyükse suçlu o kadar güçlü olur. Suç ne kadar büyükse işbirlikçileri de o kadar çok ve büyüktür

Tanımlanan bir suç ihtiyaca göre bitirilmesi gerekiyorsa yenisi yaratılır. Yeni suç tarifiyle suçlular yaratılır. Her zaman toplumun içinde suç ve suçluların var olması için her türlü önlem alınır.

Bazı insanların ölümlerini hoş karşılayabilme, normalmiş gibi görme, ölümlere sevinme durumu, toplumun bölünmez denilen noktasından paramparça olduğunun en açık göstergesi.

Bizim önceliğimiz Anayasa değil. Bizim önceliğimiz silah seslerinin susması, kalıcı ve kesin bir barış sürecinin başlayıp insanların gülümseyeceği ortamın oluşturulması.

Sarhoş olacak kadar, kendimi kaybedecek kadar, dünyayı görmeyecek kadar dolu dolu mutlu olmak istiyorum. Bütün bunlar olmayacak ama hiç olmazsa bunları yaşamış gibi, görmüş gibi, olmuş gibi yazmak istiyordum, yazdım.

Sur, Diyarbakır’ın kendi iç dinamikleriyle yaşayan ekonomisinin merkezidir. Şehrin kalbidir. Şehrin tarihidir. Şehrin kendisidir. Sur’u yıkmak şehri yıkmaktır.

Sen değeri çok düşük mal çalarak hırsızlığın değeriyle oynuyorsan, adaleti yüz kuruşluk işle meşgule koyuyorsan, polisinden savcısına, hâkiminden gardiyanına, koğuş ağasına kadar bir çok insanı kızdırırsın.

Kürtlerin varlığını bile kabulde zorlanan, ırkçı söylemleriyle gündemleşen bir partinin genel başkanının bile operasyonu ‘’Etnik tasfiye’’ olarak nitelemesi bir anlamda vahameti de göstermekte.

Sokağa çıkma yasağının devam ettiği her yerleşim biriminde de aynı. Her fotoğraf karesi aynı acıları yansıtıyor. Yanan, kuşun delikleriyle dolu, yıkılıp harabeye dönmüş evler, kullanılamaz hale gelmiş iş yerleri. Ölmüş insanlık.

Musul meselesi çok büyük. Belki çok daha büyüyecek. Çıkarlar çok büyük. Korkular çok büyük. Kazanç - kayıp çok büyük olmalı.

Ölüm ve öldürmelerle ne kadar uğraşıyorsak ekonomik kayıpların telafisi ve tazmini için de o kadar uğraşmalıyız.