2019'da Lübnan toplumu, belki uzun bir aradan sonra ilk kez kendi mezhepçi düzenine ve belli ölçülerde onun sermayedeki yansımalarına karşı kılıç çekme cesareti gösterdi.

Eylem sürecine gelindiğinde dikkat çeken sadece kalabalıkların niceliği değildir. Öyle ki kitlelerin kendiliğinden örgütlediği halk meclisleri, emek meclisleri ve öğrenci meclisleri sürecin geri adım atmadan uzun süreye yayılmasını mümkün kılar.

Hindistan örneğinin verdiği en önemli ders, genel grevin sermaye saldırılarına karşı işçi sınıfının elindeki önemli bir silah olduğuydu.

Puslu bir barış süreci gündeminde böylesi deneyimler, belki bir çırpıda okuduklarımızı anlamamızı sağlamaz. Ancak şüphesiz zihnimizi berraklaştıracaktır. Bu sebeple Kolombiya’daki ve diğer ülkelerdeki barış süreçlerini daha fazla incelemek gerekiyor.

Latin Amerika'nın bir zamanlar adını çok duyuran, silah bırakıp barış anlaşması yapan gerilla örgütü M19 kimilerine göre başarısız oldu. Ancak silahı bırakıp sandığa yönelen M19 militanlarından Gustavo Petro başkanlık koltuğuna oturdu.

Bugün hala kan-buldozer ikilisi Filistin’deki soykırım savaşının ayrılmaz parçasıdır. Şeyh Bedir de birkaç önemsiz kalıntı hariç yok edilir.

Filistinli direnişçiler, uçak kaçırma gibi eylemlerinde Filistinli tutsakların özgürlüklerini talep ederken Kapuçi’yi de listelerine yazarlar.

"Doğu Berlin’de düzenlenen bu festival, hayret verici şekillerde ele alınıyor. Başta saydığımız klişelerle çamur atmak, gerçeğin kanlı canlı ortada oluşu nedeniyle mümkün değil. Dolayısıyla burjuva-liberal kalemler daha farklı şekillerde meseleye yaklaşarak bir açık bulmaya çalışıyorlar."

“ELN, hükümetle diyalog ve müzakere yoluyla barış arayışını sürdürecektir. Her şey Cumhurbaşkanı’nın ne düşündüğüne bağlı, ancak bu hükümetin süresi her geçen gün kısaldığı için ilerleme kaydedilmesi zor görünüyor.”

Zengin bir gübre olan guano, şaşırtıcı biçimde son derece kanlı bir tarihe sahip. Görünüşe kapitalistler sadece parlak nesneler için değil, gerektiğinde kuş dışkısı için de savaşırlar.

Ukraynalı Yahudi bir ailede dünyaya gelen Sovyet fotoğrafçı Arkadi Şaikhet, kompozisyonlarında karşıtlıkları öylesine dikkat çekici bir şekilde tek bir kareye sığdırabiliyor ki, fotoğrafları aradan yüz yıl geçse de insanı tüyler ürpertici bir yolculuğa çıkarabiliyor.