Kelile ve Dimnede Beydebanın anlattığı masallardan etkilendim, bir de Panait İstratiden. DGMdeki davalar, Vakıftaki işler yoksa evde kitabım üzerine çalışıyorum. Tabii Kara ve Sarı Steveyi sevmeyi ayrı bir meşgale olarak görmemek gerekir.

Yazar Ersoya göre, Türkiyedeki asıl siyasi gelenek devletin korunması esasına dayanıyor. Osmanlı siyaset geleneğine iyi bakmak gerektiğini vurgulayan Ersoy, MGKnın 1961 Anayasasının hediyesi olduğunu hatırlatıyor.

Yazar Başkaya, AİHMin aksi kararına rağmen Terörle Mücadele Yasası uyarınca yeniden dava açıldığını, diğer bir yazısında da işkencenin yargıladığını söyledi. Başkaya, meslek etiği olan bütün aydınları utanç davasına karşı çıkmaya çağırdı

Siyasi partilerle hükümetler arasında yaşanan mütahit taşeron ilişkisidir. İttihat Terakkiden beri bu gelenek devam eder. Asıl devlet partisi ulusal egemenliğin ne anlama geldiğini resepsiyon olayında olduğu gibi sık sık göstermeye ihtiyaç duyar.

Bugün üçüncü dünya ülkelerine küreselleşme treni öneriliyor. Üçüncü dünyadan bahsedenler aşağılanıyor. Rüzgar emperyalizmin lehine estiği zaman konuşmak kolay, oysa kavramın kökeninde halkların sömürgeciliğe karşı mücadelesi de var.

Kapitalizmi ve emperyalizmi aşmaya yönelik mücadelenin başarısı sadece barbarlığa son vermek için değil, insanlığın ve uygarlığın geleceğini kurtarmanın da güvencesidir. Elbette bu süreçte en kritik sorun ütopyanın yeniden inşaasıdır...

Burjuva uygarlığı uzmanlar aracılığıyla kendi meşruiyetini sağlıyor, uzmanlar medyaya çıkıp koalisyonun vahşetini gizliyorlar aslında. Üstelik insani yardım söylemiyle de kendi uygarlıklarının iyiliksever olduğunu ispat etmeye çalışıyorlar.

Cumhuriyet diye bir rejim aslında olmadı, halkın iradesinin tecellisi ise hiç gerçekleşmedi. Bana göre ülkeyi Devlet Partisi yönetiyor, siyasi partiler, taşeron görevini üstleniyor, aralarında kimi zaman zıtlaşma, balans ayarları olsa da durum bu...