Cumhurbaşkanı Abdullah Gül ve ekibinin 100 metreyi 10 saniyenin altında koşması beklenemez tabii, ama bir maraton koşmaya niyetleri olmadığı da açık: zira her maraton, küçük de olsa, bir adımla başlar.

AKP Mahkeme tarafından esaslı bir şekilde cezalandırılmış bulunuyor. AKP bundan sonraki siyasal tercihleri, söylemleri ve vaatleri bakımından önemli bir baskı hissedecek. Anayasa Mahkemesi ve AKP asıl sınavı DTP davasında verecek.

Enformasyon çağının özellikleri nedeniyle, yargı organının tanım ve işleyişinin yeniden tartışılması ve bilgi teknolojilerinin bu kadar geliştiği bir toplumda yargı organının etkili bir şekilde nasıl işleyebileceğinin yeniden düşünülmesi gerektiği açık.

AİHM'n bugün açıkladığı karardan sonra, bir şekilde milletvekillerinin dokunulmazlıklarından etkilenen üçüncü kişilerin de AİHM’e dava açmaları mümkün olacak ve bu yolla dokunulmazlık sistemi bütünüyle değişebilecek.

II. Meşrutiyet’in hak ve özgürlüklerle bıraktığı mirasın, bir ikilemi dayattığı ortada: olumlu gelişmeler nedeniyle redd-i miras mümkün değil; ancak sürecin baskıcı ve otoriter yanları, mirasın gönül rahatlığıyla kabulünü de zorlaştırıyor.

Türkiye’nin AİHM kararlarını ve AİHS gerekliliklerini uygulama bakımından üstlendiği yükümlülüğe uyup uymadığının saptanmasında esas olan şey anayasa uygunluktan çok AİHM kararlarının uygulanıp uygulanmadığıdır.

AKP davasında sadece 1 oyla kapatılmama kararı çıkarsa, kapatılmamış olacak; ancak Mahkeme çoğunluğu kapatılması gerektiği sonucuna varacaktır. Asıl kıyamet 1 üyenin, ne yönde olursa olsun, varacağı sonuçtan sonra kopacaktır.

Türkiye’nin kronikleşmiş demokratikleşme, insan hakları ve eşitlik sorunlarına kararlılıkla el atılmış olsaydı, AKP’nin büyük ölçüde vize notu sayesinde bile geçmesi mümkün olacak, iş final sınavından “100” almaya kalmayacaktı.

Anayasa Mahkemesi’nin şimdiye kadarki birçok iptal kararında izlediği bu yöntemin neden şimdi gündeme geldiğini sormak gerekir. Bundan böyle Mahkeme çok daha ağır eleştirilere maruz kalacak; attığı her adım yeni tartışmalar doğuracaktır.

Bundan sonra bir anayasa değişikliği, yani meşru müzakere yoluyla toplumsal dönüşüm nasıl mümkün olacak; siyasal mücadelenin anlam kaybı nasıl giderilecek? Bu sadece AKP'nin değil, yeni muhalefet arayışlarının da sorunu.

Türkiye'de 12 Eylül'den sonra antidemokratik bir uygulama yerleştirilmeye çalışıldı: devlet organlarının, internet siteleri başta olmak üzere iletişim araçlarını kullanarak "bildiri" adı verilen "faili meçhul" metinler yayımlamak.

AİHM'e 1 Mayıs'la ilgili bir dava açıldığı taktirde mahkemeden ağır ifadelerle bezenmiş bir karar çıkacak. Çünkü insan hakları hukuku ve demokratik siyasal oyunun kuralları çiğnendi. İhlaller, AKP'nin kapatma davasından sonraki paniğine bağlanabilir.

Kapatma davası pekala AKP'nin aleyhine ve tüm ülke için bir siyasi krizle sonuçlanabilir. Buradan çıkış yolu ordunun önünü açabilecek bir geri adım ya da afaki uzlaşma çağrıları değil; demokrasi ve özgürlüklerin önünü açmaktır.

"Hukuk devleti" kavramının kendi başarısının kurbanı olmaya başladığı günümüzde, yine hukuk devletini korumak adına, unutmamamız gereken temel bir nokta var: hukuk "Cep Herkülü", mahkemelerse "Yunan tanrıları" değil...

İnsanların, medyanın ve politikacıların hikayelerini yeterince dinlediğini belirten askerler diyor ki: "Anlattıklarımızı duymak kolay olmayacak. Ama Amerikan halkı onlar için yaptıklarımızı bilmezse savaş bitmeyecek."

8 Mart'ta doğan erkek önce şu tepkiyi alır: "8 Mart’ta doğmuş; cinsiyetler mi karışmış ne? hah ha!" Eğer kadın-erkek eşit olsaydı elbette tepki bu olmayacaktı.

"Birkaç yeri sorunlu diye uygulamayı kaldırmak saçma" diyen Diyanet İşleri Başkanı’nın AİHM, Danıştay kararı ve insan hakları ilkelerini ayrıntılı bir şekilde tahlil etmeden kolaycı bir yaklaşım sergilediği rahatlıkla düşünülebilir.

"Halkı askerlikten soğutmak" Anayasa'ya, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne aykırı bir madde. Savcıların bunu unutmaması gerekiyor. "Her şey vatan için" diyenlerin yanıtlamaları gerekmez mi: "Peki vatan ne için?"

Gündem türbana dolandı. Özellikle 367 kararından sonra artık herhangi bir anayasa hukuku sorusuna verilecek genel geçer doğru bir yanıt bulmak neredeyse imkansız gözüküyor.