100 yıldan süzerek anladığımızı, her şeye rağmen bu toprakların hekimleri olarak hekimlik adına neleri yarına taşıyacağımızı, bir ‘an’da değil bir süreçte ifade etme performansını arıyorum.

Personel çalıştırmak istememekte, güvencesiz istihdamı esas personel rejimi olarak benimsemek Sağlık Bakanlığı’nın/AKP’nin zorunlu olduğu değil bilinçli olarak tercih ettiği bir politika.

TTB “hekimci” bir tutum izlememeye özen gösterir, “iyi hekimlik” için çaba harcar. İyi hekimlik bir tasarım, bir tahayyül değil gündelik hekimlik uygulamasında gerçekleştirilmesi beklenen kolektif bir mücadele pratiğidir.

Bütün çabalara rağmen sağlık alanında da kriz giderek daha fazla yerleşiyor. Bu yazıda gündelik haberlerin ötesinde, kimi saptamalar üzerinden sağlık “sektörüne” bakalım.

TTB 15-16 Aralık 2018 tarihlerinde var olan bildirgeleri gözden geçirmek, kimi başlıklarda yeni bildirgeler oluşturmak üzere bir çalıştay düzenliyor.

“Biliniyor ki “mektebi tıbbiye talebesi daima sarayın aleyhine ahrarane (özgürlükçü, hürriyetçi) fikirler taşımıştır (…) tıbbiyeliler padişahım çok yaşa yerine padişahım baş aşağı diye haykıranlardır.

Cumhuriyet’in bir kurumu olan Numune Hastanesi Sağlık Bakanı’nın ifadesine göre 1-1,5 aya kadar Bilkent’e “taşınarak” kapatılıyor; doğrusunu söylemek gerekirse yok ediliyor.

AKP'nin verdiği teklifte sağlık çalışanına yönelik görevleri sebebiyle kasten suç işlendiğinde şüphelilerin kolluk görevlilerince yakalanacağını söyleniyor. Bugüne kadar bunun aksi bir düzenleme mi vardı?

Suç tarihi 31 Ocak 2016. Yani bir evin bodrumunda yaralıların olduğunun kamuoyunda duyulması üzerine gönüllü sağlıkçı ekibinin Cizre’ye yola çıkış tarihi. Şimdi bu “suç” vesilesiyle açılan davanın ilk duruşması 28 Eylül 2018 günü Mardin’de başlayacak.

Sağlık Market, bir merkezileşme adımı olarak, kısa vadede kamusal tasarruf, orta ve uzun vadede ise "Türkiye’nin sağlık alanında önemli ölçüde kendine yeterli olması stratejik aklı"nın ürünü bir “derinlik” mi taşıyor?

Sade, olabildiğince basit düşünmekte yarar var. Güçlü olmak gerekiyor çözüm için. Güç kimileri için silahtan, paradan gelebilir. Hekim, emeğiyle geçinen bir işçi olarak gücünü buralardan alamaz.

Bildiğim kadarıyla “6’sı ölümcül risk taşıyan 16 hastalığı olan” bir kişi için "Rapor verilmesin" diyen hiç kimse yok...

Acil servislere başvurunun düşük gelirli olmayan kişilerce daha çok yapıldığı (neredeyse yüzde 90) sonucu yanıltıcı çıkarımlara ve politika geliştirirken ana müdahale aracının “risk paylaşımlı acil servis kullanımına” yönelmesini tetikleyebilir.

Konuyu AKP’den önce US, BT, MR var mıydı yok muydu gibi gerçekle ilişkisiz ve anlamsız tartışmadan çıkartıp AKP’den sonra yani bugün radyolojik tetkik başlığında duruma bakalım.

Bütün ‘uzman gözlemciler’ bir krizin eşiğinde/içinde olduğumuzu, yıkıcı dalganın zar-zor tutulduğunu, 24’ü sonrası sökün edeceğini söylüyor; işin özü zam/hayat pahalılığı patlayacak; durum buysa o zaman başlığımız da kriz ve sağlık oluyor.

Mevcut gelişmeler bir süre sonra tedavi edici hizmetlerin çok büyük oranda sosyal medya üzerinden ve evde yapılabileceğine işaret ediyor. E o zaman ülkemizde çok büyük ölçekteki şehir hastaneleri neden yapılıyor?

İki yüzyıl geçmiş ve son yüzyıldır da hekimlerin boyunlarında ya da önlük ceplerinde taşınan stetoskopun görüntüsüyle yerleşik bir imajın çok ötesinde/farklı bir hekimlik uygulamasının eşiğindeyiz.

2016’da yapılan son Ankara Tabip Odası seçimlerinde ve TTB merkez seçimlerinde son iki grup bir arada seçime girmişti. Bu durumda bugün hangi gerekçeyle “ayrı” düştüklerine çok kısaca bakmakta yarar var.

Hükümetin TTB başta olmak üzere meslek örgütlerine yönelik bir müdahale yapacağını en üst makam ve perdeden ilan ettiği koşullarda, girilen seçim sürecini ve seçimler sonrasını da göz önüne alan bir fikri-eylemsel hazırlığa ihtiyaç var.

Yaşanacak seçim/ler tabip odalarında bir yönetim değişikliğinin çok ötesinde güncel gelişme ve baskılar altında hekimlik değerlerine ait bir seçim özelliği taşıyor, taşıyacak.