“Birbirimizin içinde olma hali, kendi kültürümü, müziğimi anlamamın Ermeni’yi anlamadan tamamlanmayacağı kanısını oluşturdu. Cemil Bey’in Tateos Efendi’nin dostu olması, Sirvart’ın çocuk şarkılarının onu hiç dinlememiş birini duygulandırıyor olması, çok güçlü bir bağı ortaya koyuyor.”

Santos hükümeti ile ELN arasındaki müzakere süreci 11 Ocak 2018'de askıya alındı. ELN’nin politika yaparken tek başına hareket etmediğinin altını çizmekte yarar var. Geçtiğimiz yıl içinde FARC yöneticileriyle Ekvador’da bir görüşme yaptılar.

ABD, Çin, Rusya ve Almanya'nın (AB) hegemonya savaşı devam ettiği sürece Erdoğan yönetiminin arada oluşan boşluğu değerlendirmeyi sürdüreceği, bu zemini bölgesel emperyal bir güç olma doğrultusunda kullanmaya çalışacağı en yakın görünür olasılık.

Her şeyi bilen ben, elbette bu meseleyi çözmeliyim. Giysilerini telefon kulübesinde değiştirmiş bir süpermen kararlılığıyla olaya dalıyorum. Kadının karşısına geçiyorum ve sıralamaya başlıyorum...

Kolombiya'da hükümet barışa rağmen yaygın şiddetin azaltılması, orduyu küçültmek, siyasal işleyişi demokratikleştirmek gibi asgari adımlar dahi atmaktan ülkenin egemenleri imtina ediyor.

Azerbaycan'da son seçimlere muhalefet katılmadığı gibi AGİT gözlemci dahi göndermeye tenezzül etmedi. Seçim var mı? Var. Erdoğan’la simgelenen rejimin demokrasisi de böyle bir şey olacak.

Venezuella'da gelecek neoliberal iktidarla birlikte halkın çok şey yitireceği de kesin. Fakat bu olumsuz süreçten çıkış için toplumsal hareketlerin zengin tecrübe ve mücadelesine müracaat etmek en doğrusu.

AB’de giderek burjuva demokrasilerinin derebeyliklere (neoliberal diktatörlük) dönüştüğü bu tablodan olumlu bir çıkış yakalama olasılığı zayıflıyor.

Ulusal Kurtuluş Ordusu-ELN ile Santos hükümeti arasında barış görüşmeleri resmen başladı. Neden bu iş yıllar önce başlatılabilecekken bu kadar gecikti?

Trump sonuçta NATO’nun geleceği hakkında güvensizlik bildiren bir sürü laf etmesine rağmen, nihayetinde geldiği nokta aynı hamam aynı tas. Para-silah-savaş-ırkçılık-iktidar-hegemonya bu dilin vaz geçilmezleri.

Mevcut barışın adil olmadığına, barışın “Santos’un barışı” olduğuna ilişkin kanaat giderek yaygınlaşıyor ve çeşitli eylemlerle protesto ediliyor. Bu protestolar bazen küçük çaplı bombalı saldırılara kadar varabiliyor.

Asgari ortaklıklar temelinde en geniş “Hayır” cephesini örerken, referandumun sadece bir durak olduğu unutmayacaklarımız arasında yer almalı.

Kolombiya’ya gerçekten barış gelecek mi, şimdilik karamsar olmayalım derim ama gelecek, dünyanın genelinde olduğu gibi burada da pek parlak gözükmüyor. Yine de umarım bütün dünyanın yeni yılı güzel ve mutlu olur.

Kolombiya’nın “güneşli bir ülke” olabilmesi için daha çok yolu var. Ama şunu unutmayalım uzakta da olsak hepimiz aynı hikayenin içindeyiz.

Bütün bu yozlaşmanın ortasında, şiddetle sindirilmiş ve siyasetten soğutulmuş halkı, “barış” ve devrimcilerin uğraşı ayağa kaldırabilecek mi, zamanla göreceğiz.

FARC’la yaşanan süreç ELN ile de birlikte ya da paralel yürütülebilir ve bugün başka bir Kolombiya ile karşı karşıya olabilirdik. Ama bu yapılmadı. Bu konuda mesuliyetin önemli kısmı hükümete ve FARC’a ait.

Trump politikalarını yalnız belirlemeyecektir. Ama tarihte bireyin elbette her zaman bir “yeri” vardır. Bu çerçevede Trump’ın bu yazıda sıraladıklarımızı geçersizleştirebilecek potansiyeller barındıran pragmatist bir iş adamı olduğunu da unutmayalım.

Nobel Barış Ödülü'nü verenler naifçe “dünyadaki en barışçı gelişme” diye düşünüp Santos'a ödül vermiş olabilirler. Peki o zaman Santos’la birlikte aday gösterilen FARC lideri Rodrigo Londoño’yla ödül neden paylaştırılmadı?

Solun barış anlaşması yürürlükteymişçesine toplumsal kesimleri yeniden ve yeniden barış için biraraya getirmesi, mücadeleyi genişletmesi görevi hep var.

Geçtiğimiz haftalarda Coca Cola dahil elli yedi şirkete paramiliterleri finanse etmekten dava açıldı. Ama ne gam. İnsan hayatı ne de olsa sudan ucuz. Parası neyse öderiz havasındalar.