Bir kişinin hatası ve bir ekibin hayat mücadelesi: İki Yıl Okul Tatili

Kısa bir süre önce Kolombiya'da düşen bir uçakta biri bebek dört çocuğun ormanda günlerce verdiği hayat mücadelesi ve kurtuluşu bir mucize olarak sunuluyordu. Oysa bu bir mucize değil, bir hayatta kalma mücadelesi için insan aklının doğru bir şekilde çalışmasıyla ilgili. Tıpkı bu gerçek hikâyeye benzer soluksuz okuyacağınız bir serüvenle sizi tanıştırayım.

Yeni Zelanda'da Chairman adında zengin ailelerin çocuklarının okuduğu bir yatılı okulun öğrencileri yaz tatili için gidecekleri 2 aylık deniz gezisi bir hata sonucu korkunç ancak derslerle dolu serüvenin başlangıcı oluyor. İngiltereli, Fransalı ve ABD'li ailelerden olan bu çocuklar ülkenin en seçkin, en zeki öğrencileri arasında.

Zeki, gözüpek, çalışkan ve lider

Kaptan ve tayfanın henüz yerini almadığı teknenin palamarlarını Jacques, şaka yapmak için çözer. Bu davranışı tekneyi bin sekiz yüz mil sürükler. Okyanusta korku, dehşet, tehlike ve zorluklar yaşayan yaşları 7 ile 14 arası 15 çocuğun 2 yıl sürecek "okul tatilinin" başlangıcı da böyle olur.

Jules Verne'nin 1888 yılında yayınladığı "İki Yıl Okul Tatili"ndeki maceranın içinde akıl, işbirliği, ekip ruhu, liderlik, beceri, dürüstlük, paylaşım, hız, sevgi eksik olmaz.

Tabii ki sadece iyi ve olumlu şeyler değil, kıskançlık, çekişme, ayak oyunları, başına buyruk, oyunbozanlık ve bunların yol açtığı ekstra tehlikelerle maceramız daha da gerilim ve heyecanlı bir hal alıyor.

Karakterlerden Jacques'in ağabeyi Briant'ın liderlik ve zekilik vasfı ve zayıflara, küçüklere karşı korumacı yönü büyük bir takdiri hak ediyor. Danpihan'ın kıskançlık ve liderlik krizi hatalar işletse de bağışlayıcı ve cesareti yine Gordan'ın hakemlik yapan uzlaştırıcı yönü çocukların kurtuluş reçetesi oluyor.

Büyük Okyanus'ta günler sonra bir adanın kıyısına düşen çocuklar, soğuk ve kış aylarında korunacakları yapay bir mağaraya sahip oluyorlar. Ve adını bilmedikleri adaya bir isim koyuyorlar. Tabii ki bu isim Chairman oluyor. Haritalandırma faaliyetine başlayan çocuklar keşfettikleri her bir yere bir isim koyuyorlar. Böylece yaşam yerlerini kendilerine göre tanımlıyorlar.

Ne yapmalı nasıl yapılmalı?

Buldukları mağaraya Fransız Mağarası adını veren çocuklar, hayatı yeniden kurgularken neyi nasıl yapacaklarına dair tıpkı bir ülke yönetir gibi dizayn etmeleri geleceğin umudu gibi. Bir lider için seçim yapıp oy kullanarak ve seçtikleri lidere süre koymaları bugünkü büyüklerin yürütemediği demokrasiye örnek niteliğinde.

Koloni olarak adlandırdıkları adanın güvenliği, barınma, gıda, eğitim, sağlık, spor dahil birçok konunun temsilcilerini belirleyip kolektif bir yaşam tarzı yaratıyorlar. Toplantılarda uyuşmazlıklarla sonuçlanan konular bile seçilmiş hakem tarafından kısa bir sürede herkesi memnun edecek kararla çözülüyor. Yaşı büyük olanlar kendilerinden küçük olanlarla bilgisini paylaşarak, matematik, mantık, felsefe gibi birçok dersi bu şekilde eğitim müfredatına dahil ediyorlar. Ve Noel tatili dahi unutulmuyor.

"Şu dünyada her şey ne kadar da önemsiz ayrıntılara bağlıdır! Gerçekte şu küçük çocuk topluluğu, toplumun bir aynası değil miydi ve daha yaşamın başlangıcında çocuklar, 'yarının büyükleri' olduklarını kanıtlamıyorlar mı?'' Bu alıntı sanırım çocukların yapmış olduğu muazzam işlerin özetidir.

Fransız Mağarasında ayrılık zamanı

Evet, Danpihan'ın liderlik, kıskançlık ve inatçılığından bahsetmiştik. Bu inat adada ayrılığı getiriyor ancak çok uzun sürmüyor. Özveri, özeleştiri, gereksiz gururdan vazgeçmenin yapıcılığını görüyoruz. Yaratıcılık ve düşünceyi sınırsız zorlayan bu macera 2 yıl sürüyor. Peki, çocuklar nasıl kurtuluyor, bu tehlikeli yolculukta kitabı elinize aldığınızda Evans Reis de çocukların hayatını kurtaracak. Peki nasıl? İşte macera başlasın derim. Bir solukluk okumaya buyurun.

(SYZ/LY/AÖ)