Semranım ve Atları da Vururlar

Popüler kültür daha bu kadar hayatımıza girmemiş, televizyonlarda “Ana beni eversene”,“ben koca isterem”, “kaynanam kudurdu” programları başlamamıştı. “Ünlü ve önemli” ayrımını yaparak, önemli olanın peşinde ama, ünlü olanı da atlamayarak bir denge kurmaya çalıştığımız dönemlerdi...

O günlerin üzerinden çok zaman geçmedi.

Bugün “Altın Kelebek TV Yıldızları Yarışması” olarak 32 yılı geride bırakan ödüllendirmeler, aslında Türkiye’nin ilk TV dergisi olan TV’de 7 Gün’ün başlattığı, daha sonra Hürriyet’in “Kelebek” eki ödüllendirmesiyle birleştirilen, suni ve melez bir yarışma olarak doğdu. İki yarışmanın aynı tarihlere denk gelmesi ve maliyet hesapları , o zamanlar “tek yarışma” düşüncesine yol açtı. Bilen bilir.

Hürriyet Gazetesi İcra Kurulu Başkanı Vuslat Doğan Sabancı , Altın Kelebek"in tarihinin aynı zamanda popüler kültür tarihi olduğunu söylerken bu nedenle yanılıyor. Popüler kültür tarihimiz, Altın Kelebek ödülleriyle başlamadı ama, süreklilik ve saygınlık kazandı. Böyle bir milad verilmesi gerekirse, halkın içinden çıkanların ödüllendirildiği, Ses Dergisi’nin “Sinema Yıldızı” yarışmaları, popülerlik adına bir ilktir ve o yarışmalardan çıkanlar, yıllardır medyanın gözleri önündedir ve yıllardır ödüllendirilmektedirler.

Kelebek bir fenomen

Hürriyet’in Kelebek eki, cinselliğini keşfetmiş, özgür kadının sesidir. Çocukluğumun ince belli, iri göğüslü ve dolgun kalçalı, kah mini etekli, kah pantalonlu sarışın kız vinyetli, Duygu Asena imzalı Kelebek’in yerinde yeller esiyor. Sedat Simavi’nin gazeteciliğe atıldığı ilk yayın olan “7 Gün” dergisinin üzerindense neredeyse dört kuşak geçti.

“7 Gün”den ismini alan, siyah-beyaz ve tek kanallı TRT dönemine, “TV’de 7 Gün” olarak, Çetin Emeç-Erdoğan Sevgin ikilisinin imzasıyla çıkan derginin, ekonomik nedenlerle kapatılmasının üzerinden -ki bence Doğan ailesinin Simavi ailesinin izlerini silmekti amacı- on yıl geçti. Doğan ailesi medyada tekel oldu.

O çocukluğumun uçuşan kelebekli, sarışın kız vinyetli “Kelebek”ini; Tercüman’ın, Nazlı Ilıcak’ı ansiklopedik bilgi vermekten köşe yazarlığına, oradan da bugünlere taşıyan “İnci” ekini hiç görmemiş Vuslat Doğan Sabancı, Hürriyet Gazetesi’nin icralarının başına getirildi.

Popüler kültür

Aslında, popüler kültür tarihimiz, gazeteci patronlar yerlerini işadamlarına bıraktığı gün başladı. O günden sonra reklam getirecek haber yapmayan gazeteciler, iş takibi yapmayan yazarlar, kendi gazetelerinin televizyon programları üzerine övgüler düzmeyen eleştirmenler çağı kapandı.

O günden sonra Basın Konseyi Başkanı, Hürriyet Gazetesi başyazarı Oktay Ekşi’nin (Nuriye Akman’la söyleşi) de aralarında olduğu gazetecileri işten atılma korkusu sardı. Gazeteciler Cemiyeti alkol tüketilen lokal, gazeteciler sendikası da emekliler kahvesine dönüştü. İşten her kovulan gazeteciyle, gazetelerin bellekleri tozlu arşivlere indirgendi. Her yeni gelen gazeteciyle de popüler kültüre hizmet edildi.

İşe idealistçe başlayan, magazine düştükleri için kendilerine acıyıp, magazin yapanları küçümseyen bu idealist gençlerden ikisi de (!) Selim Akçin ve Cengiz Semercioğlu’ydu. Selim Hürriyet’in magazinini, Cengiz de “Kelebek”ini yapıyor şimdilerde. Onlar da Vuslat Doğan Sabancı gibi anımsamazlar o günleri. “TV’de 7 Gün” dergisinin kapatılmasının konuşulduğu günlerde başladılar gazeteciliğe.

Ne trajikomiktir ki, magazini küçümseyen Selim, “Gelinim Olur musun” ve “Size Anne Diyebilir miyim”in baş karakterlerini elleriyle koltuklarına oturtuyor, bu da yetmiyormuş gibi, sanatçı-sunucu Cem Davran’ı uyararak, onları sahneye çıkartıyordu. Allah’ın sopası yok ki...

Televizyon öldürür de eğlendirir de

Yazmayacaktım ama televizyon eleştirmenlerinin yazdıklarını görünce dayanamadım. Hürriyet’in Altın Kelebek ödül gecesinde, “semranımın” sahneye çıkmasıyla salonu terkeden sanatçıları görmezlikten gelen eleştirmenlerimiz, birden “kaynana semra” havarisi kesildiler.

Vatan’dan Yüksel Altuğ “Semra Hanım bir televizyonculuk vakasıdır. Kelebek'in verdiği ödülün adı "Yılın En İyi Televizyon Olayı" değil, sadece "Yılın Televizyon Olayı" olduğuna göre neden bunca fırtına kopartıldı, doğrusu anlayamadım.” derken, Milliyet’ten Sina Koloğlu, “kabul edersiniz etmezsiniz Semra Hanım da bu kervanın içinde yerini almıştır. Onun için Semra Hanım'ı protesto edenlerin tepkisini anlamak mümkün değil!” diyordu.

Hürriyet’ten de Cengiz Semercioğlu, tepkinin anlamsız olduğunu şu sözlerle vurguluyordu.

“Ben de Semra Hanım’a ve bu programlara ayılıp bayılmıyorum. Ama onlara ayılıp bayılan bir ülkede yaşadığımı biliyorum ve bu nedenle seyircinin tercihine saygı gösterip salonu terk etmiyorum”

Halkın beğenisi

İyi de, halk onlarla ekran başında dalgasını geçti, güldü ve eğlendi. Bir zamanlar Cem Özer’in “medya maymunu” olarak nitelediği ekran gediklileri şimdi onlar. Bir kaç ay önce de Tülin’le Caner ve Firdevs’le Abidin’di. Şimdi de kaynana Semra hanım.

Siyasi Gazete’nin 12. sayısında “Ölür müsün Öldürür müsün” imzalı yazısında Zeki Coşkun, bu konuyla ilgili şöyle diyor:“(...) Her şeyi yutup kaybetme, kaybettiklerinden bir “hülya” üretme derinliği.

Yepyeni keşif; müthiş -müstakbel- kaynana Semra’nım vakası da öyle. Ona ve hayat bulduğu ‘Gelinim Olur musun’ adlı yarışma, realiti, diziye dair kalem oynatmayan kaldı mı medyada, bilmiyorum. Lakin neden bir Allah’ın kulu da çıkıp “Yahu biz bu Semra’yı 20 yıldır tanıyoruz” demiyor, onu da bilmiyorum.

20 yıldır hayatımızda olan Semra’nım’ın birkaç icraatını hatırlayalım:

* Kızının evlenmeyi kafasına koyduğu davulcuyu, MİT elemanlarına kaçırtmaya kalkışmıştır.

* Yat gezisinde tavuk yemiş ve başbakan olan eşiyle lades tutuşmuştur, hoşlanmadığı bir bakanın kellesini isteyerek.

* Oğlunun ortak olduğu televizyon kanalından kapı dışarı edilmesi üzerine, mafyayı devreye sokmuştur. Bkz: Selim Edes (devlet müteahhidi), Engin Civan (devlet bankası genel müdürü, “prens”) arasında rüşvet + Alattin Çakıcı’nın (devlet tetikçi/mafyası) tahsilatçı olarak devreye girmiştir. Önce “prens” kurşunlanmıştır, ardından reis Çakıcı’nın çok konuşan eşi öldürülmüştür.

* Küçük oğlu, hissedarı olduğu borsa şirketindeki alengirlerin ortaya çıkması üzerine kapı dışarı edildiğinde, “Çocuklarımın dünyada tek bir dikili ağaçları yok” demiştir.

* Kızının yayımladığı anı-biyografi kitabı üzerine, “Onu bir elime geçirirsem...” demiştir.

Gelinim Olur musun’un Semra’sıyla, Türkiye’nin YSL mankeni olarak Vizyon dergisine kapak olan “First Lady”si Semra Özal arasındaki kan bağını görmemek, görememek, filmin çoktan koptuğunu göstermiyorsa, başka söze gerek yok.”

Sidney Pollack’ın sinemaya uyarladığı Jane Fonda’nın rol aldığı f “Atları da Vururlar” filmini anımsayalım. Horace McCoy’un 1929 krizini izleyen, işsizlik ve ekonomik çöküntü yıllarında, bütün ülkeye yayılan, insanlık dışı yönüyle yoğun eleştirilere hedef olan ve sonunda yasaklanan dans maratonlarından birini anlattığı romanından yapılmış bir uyarlamadır. O film düşünüldüğünde, bugünün Türkiye’sinin ekonomik bunalımı atlatma yolu da kaynana Semra ve benzerlerinin türediği reality show’lar. Caner’in trajedisi düşünüldüğünde, “Semranım ne olacak?” sorusunu, en çok TV eleştirmenlerinin sorması gerekmez mi?

Salonu terketmezseniz, gün gelir tetiği çeken siz olursunuz.

“Atları da Vururlar”. Unutulmasın. (AD/BA/EK)