yeryüzünden insan hikayeleri

‘’Dünyada olup biten tüm felaketlere, kötülüklere ve strese rağmen neşeli olmak kolay değil. Ama bu güzel duygular benim varoluş sebebim.’’

O dönemde sokakta bir araya gelemezdik çünkü üç kişiden fazla kişinin bir araya gelmesi ve birlikte yürümesi yasaktı. Bir de eylem yapmanın sonuçlarını düşün...

Hiç tanımadığı insanlara taşıdığı güven ve sevgi ile yaşayan, yemeğini tanımadığı herkesle paylaşan Madridli 'deli' António ile vedalaşıyoruz. Elbette son sözü o söylüyor: ''Hayat bir mucize, unutma.''

İnsanız biz. Bizi insan yapan şey, mükemmelliğimiz değil, tam tersi kusurlarımız.

“Kişinin engelli olması çevresinde olup bitenin farkında olmadığı anlamına gelmiyor. İnsanları suçlamıyorum bunun için, ama acıyan bakışların hiçbir şekilde yardımcı olmadığını bilmeleri gerekiyor.''

Zehra fakir ve eğitimsiz bir ailenin kızıydı. Okuma yazması yoktu, Antakya'nın dışına hiç çıkmamıştı. Anneanem karar verdi Zehra'ya yardım edecek, onu Almanya'ya gönderecekti. Bu arada anneannemin de okuma yazması yoktu.

''Adım atmaya korkmamalı insan. Yaşamın kendisi zaten korkutucu değil mi? Bir yerde gidişi değiştirmeli ve sevdiği şey ne ise onun için risk almalı.''