Gezi Direnişi'nin Son Bir Haftası

İlk günlerinde yurtdışında olduğum için gelememiştim, her gün çekimlerin ardından bilgisayarımı açıp canlı yayınlardan, İstanbul’daki insanlardan haber almaya çalışmak, yani İstanbul’a yabancı kalmak benim için oldukça zor oldu... Olup biteni gözlerimle görüp algılayamamak, ne olduğunu görememek inanın açıklaması zor bir duyguymuş. 

Gördüğüm şey tüm çeşitliliği ile kaynaşmış bir İstanbul’du. Eskiden böylesi bir görüntüyü ancak hayal edebilirdim! Ama simdi tam karşımda duruyordu bu manzara! Sokaklarda -baslardaki küfürleri saymazsak- İstanbul, sokak tacizinden, ırkçılıktan, ötekileştirmelerden kurtulmaya çabalıyor, barış-herkes için barış ve eşitlik- arıyordu. 

Yine de istemezdim 11 Haziran sabahı saat 7’den sonra kaydetmek durumunda kaldığım görüntülerin yaşanmasını. Sanırım İstanbul’a geldikten sonraki bir haftayı anlatmak bu duyguyu aktarmak için benim kelimelerim yetmeyecek, size gördüklerimi aktarmanın en doğru yolunun fotoğraflar olacağını düşünüyorum... (UV/EKN)

* Umut Vedat'ın fotoğraflarının tamamı için tıklayınız