Batman Çağdaş nice yaşlara

Ağırlık ölçüsü olarak “bir batman” yaklaşık sekiz kilograma denk düşer. Benim Batman’la muhabbetim kaç batman çeker! İnanın ki tartıya da ölçüye de gelmez. 

O sebeple dostum, arkadaşım Arif Arslan ile her muhabbetimizde “Abê, biz seni yarı Batmanlı sayıyoruz biliyorsun değil mi?” demesi sanırım boşuna olmamalı.

38 sene büyük çaba 

Geçen hafta Arif’le konuştuğumuzda Batman’ın sesi olarak yerellikten öte bir soluk olarak kabul ettiğim Batman Çağdaş Gazetesi’nin kuruluşunun 38. Yılını Şubat sonu itibariyle kutlayacaklarını söyleyince Arif, şöyle bir düşündüm.

Bu yaşlı dünyada insan ömrünün Batman Çağdaş’ın en fazla iki ömrü kadar olduğu bir dönemde 38 sene büyük çaba, büyük azim, büyük direnç-özveri ve kararlılık diyesim geldi.

Hele şimdilerde ulusal basının bile alabildiğince tek sesli olduğu bir zaman diliminde “ağzı var, dili yok” yerel basın ne kadar ses çıkarabilecek ki, ya da daha ne kadar ses çıkarması beklenebilir ki diyesim geldi!

Benim kaymakam refikliği ve vekilliği yaptığım yıllarda Batman Çağdaş’ın hazırlık çabalarının da eli kulağındaydı. Bir yandan Hasankeyf’in ilk sesi sedası cılız da olsa çıkıyordu. Bir yandan Batman yetmiş, seksen bin nüfusa dayanmış bağlı olduğu Siirt’i en az ikiye, üçe katlamıştı. 

İl olmaya çabalıyordu. Ama koca bir ilçe olarak da hayli mağdur bir kimlik sergiliyordu. İlçe içi yollar berbat haldeydi. İmar durumu ha keza! Altyapı yetersiz. Velhasılı kışın çamur, yazın alabildiğine toz-toprak...

Şehrin içinde, ama bir yaşam alanı ve yaşam biçimi olarak da bir dünya kadar şehre mesafeli bir Batman petrol site sahası vardı. Ve doğrusu ne kadar Batman’a hayrı dokunan, ya da dokunması gereken bir kurumdu hep konuşuluyordu.

Ömrüne bereket

Hadi şimdi gel de bunca hengamenin içinde basın olarak çık bakalım işin içinden çıkabilirsen. 

Gelirdi gazeteci arkadaşlar, günlük ilçe faaliyet bültenlerini paylaşır konuşurduk kaymakamlıkta. Çoğu kez de umut ederdik zamana yatırarak iyi olsun bari diyerek.

Koca bir zaman devrildi hayatlarımızın üzerinden. Darbeler aldık, hırpalandık, yorulduk ama tutunduk ve geldik işte bugüne...Sonra, ve sonra, ve dahi bir kaç kez daha sonraları defalarca gittim Batman’a. Bir kaç kez Batman Gazeteciler Cemiyeti'nin konuğu olarak ve başka gerekçelerle...

Her defasında daha büyüdüğüne tanıklık ettim. Batman çok genç bir şehir olmasına rağmen şimdilerde kendi hinterlandını yaratmış artık. 

Görüyorum ki gazeteciliğin yanında hafıza kültürü unutulup gitmesin diye sözlü tarih çalışmalarına da öncülük ediyor Batman Çağdaş ve Kaptan kamarasındaki sevgili Arif Arslan...

Ömrüne bereket Batman Çağdaş’ın. Nice nice yıllara. Şu virüs belasından sıyrılıp da şöyle önümüzü ardımızı bir görelim de Batman’la özlem giderelim söz olsun...

(ŞD/EMK)