Մենք Պէտք Չէ Թոյլ Տայինք Որ Տէր Հայրը Ծեծուի

Papazı Dövdürmeyecektik

Üç arkadaş bir yaz günü yaya olarak yolculuk yapmak zorunda kalmışlar. Arkadaşlardan biri Türk, biri Kürt , biri de Ermeni’ymiş. Ermeni olan aynı zamanda papazmış. Sıcak sebebiyle bir süre sonra susamışlar ama etrafta su yokmuş. Bağlarınsa olgun zamanıymış. “İki salkım üzüm yiyelim de ağzımız ıslansın” diye bir bağa girmişler.

Bağın sahibi olan bir Türk’müş. Ama onu görmemişler. “Kaç paraysa veririz” diyerek yemeye başlamışlar. Bu sırada bağın sahibi gelmiş. Bakmış üç kişi üzümünü yiyor. Fena bozulmuş ama üç kişiyle başa çıkamayacağını düşünmüş. Birine bakmış, kıyafetinden Ermeni ve papaz olduğu belli. Diğerine bakmış, konuşmasından Kürt olduğunu anlamış. Üçüncüsü de Türk.

Dönmüş Ermeni’ye demiş ki:

“Bak bu adam Türk. Yesin malımı, benim kanımdır. Helali hoş olsun. Bu da Kürt’tür ama din kardeşimdir. Sen niye yiyorsun benim üzümümü?”

Bu laf üzerlerine sorumluluk yüklenmeyen Türk ile Kürt’ün hoşuna gitmiş. Adam, papazı dövmüş. Kıpırdayacak hal bırakmamış, yere uzatmış. Bağ sahibi biraz sonra Kürt’e dönmüş ve demiş ki:

“Müslümansın da niye sahipsiz bağa giriyorsun. Bu adam benim kanımdan, yediyse afiyet olsun. Çünkü o Türk’tür, kardeşimdir.”

Bağcı bunun üzerine Kürt’ü de dövüp yere sermiş. Bu durum Türk’ün hoşuna gitmiş. Biraz sonra Türk’e dönüp “Tamam anladık Türk’sün. Aynı kandanız, aynı dindeniz ama sahibi olmadan başkasının bağına girilir mi?” diyerek Türk’e vurmaya başlamış. Türk yumrukla yere yuvarlanınca Kürt’e dönüp “Biz” demiş, “Papazı dövdürmeyecektik.”

Sarkis Çerkezoğlu’nun aktarımı (Hatırlıyorum, Yahya Koçoğlu, Metis, 2003)

Çeviri: Vahakn Keşişyan