“Ben parmak hesabıyla bir ömür yaşadım” diye yazmıştı bir şiirinde.
“Benimle Büyüyenler İçin”di bu şiirin adı.
Ahmet Erhan’ın biraz buğulu, çokca acılı, ama derinden öfkeli ve gerçek dili birkaç nesli etkiledi. En çok da Ahmet Kaya, “Bügün de Ölmedim Anne”yi okuyunca, Yeni Türkü "Kalırsa Bir Soru"ya ses verince... Ve Teoman o müthiş vurucu dizeleri olan “Oğul”u besteleyince.
"Anne ben geldim, dizlerin duruyor mu başımı koyacak?
Anne ben geldim, oğlun, hayırsızın."
Ama benim için Ahmet Erhan “Kenar Mahalle”dir en çok. Öğrencilik yıllarımın başlarında dinlediğim Çağdaş Türkü’nün ses kattığı o güzelim türküdür Ahmet Erhan.
“Tulumbada yüzünü yıkar bir işçi
daha uyanmayan karısına seslenerek
kalkar kadın, elinde bir havlu
geceki yorgunluğunu anlatır ezilerek.
Bir kumru tüner dallarına o zaman
avludaki yaşlı dut ağacının
ona sevgiyle gülümser işçi
sonra sarar belini kadınının”
* * *
1958 doğumluydu Ahmet Erhan. Ankara’da doğdu. Adana ve Mersin’de büyüdü. Ama Ankaralıydı. Uzun yıllar yaşadı orada, şiirinde bu Ankara’nın izi vardı. "Kenar Mahalle"de anlattığı Ankara'ydı.
Gazi Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Türk Dili ve Edebiyatı bölümünü bitirdi. Gençliğinde futbol oynuyordu. Ama sakatlanınca bıraktı ve şiire başladı. İlk şiir kitabı “Alacakaranlıktaki Ülke”yle Behçet Necatigil Şiir Ödülü'nü kazandığında henüz 22 yaşındaydı.
“Şiirler yazdım, türküler söyledim
En çok birilerini sevdim en çok”* demişti. 20’ye yakın şiir kitabı ve roman ve de birçok ödül sığdırdı, 55 yıllık ömrüne.
Şiirle yaşadı Ahmet Erhan,
“Şaire ölmek yaraşır, filiz sürerken şiirleri
Tufanların alıp götürdüğü bu toprakta bitek
Birkaç sözcük mutlak kalacaktır”** dizeleriyle şiirle bitirdi…
Turgut Uyar'ın doğduğu gün 4 Ağustos’ta "Eyvallah" dedi, uğurlar olsun. (HK)
* Şair Olmak Zarar Ömüre
** Kalıt
Not: Ahmet Erhan'ın cenaze töreni 5 Ağustos Pazartesi günü Ankara'da Maltepe Camii'nden kalkacak, Karşıyaka Mezarlığına defnedilecek.
