Kederliyiz!
Çünkü hep, hükme zail olduk.
Bu hafta yeni çıkan "Coğrafya Kederdir"* kitabımdan bir şiirsel metinle merhaba edeyim istedim.
Unut(ma)
Küsmüş adam,
Yerinden yurdundan
Ana baba ocağından
Terki diyar eylemiş hayli uzaklara
Göçü, gidiş gelişi her daimliklerden birine
Rica etmiş baba
'Hele bi sor,
Ne haldadır!
Yolunu gözlerler,
Dönmez misin!' de...
Yolu düşen göçü bulmuş
Yerinden yurdundan göçüp
Yeni yerinde iskân edeni.
'Dön' demiş 'seni merak ediyorlar'
Dönüp bakmış yola bir süre adam,
Sonra dönüp demiş;
'Köylüler yine her gün
O tepeye çıkıp yolu gözlüyorlar mı?
-Aynen, saatlerce üşenmeden
Ellerini gözlerinin üstüne siper edip hem de!
Köyün çeşmesinin başında toplaşıp
Her günkü aynı lakırdılarını
sürdürüyorlar mı?
-Hiç tereddüdün olmasın, çeneleri yoruluncaya kadar!
Sudan sebeplerle büyük kavgalar
ediyorlar mı?'
Hepsine 'evet' demiş 'bi tamam aynıdır, senelerdir değişmedi,
ne bir eksik,
ne de fazla'
'Anladım' demiş adam,
'Git söyle beni hiç merak etmesinler
bi daha dönmem oralara!
Ben halimden memnunum,
Unutsunlar beni...'
*"Coğrafya Kederdir", Şeyhmus Diken, Arketip Kitap, Ekim 2020
(ŞD/AÖ)
