Arjantin'de 1976-1983'teki cunta rejiminde 'kaybolan' 30 bin kişi için 25 yıldır başkent Buenos Aires'teki başkanlık sarayı önünde 24 saatlik yürüyüş düzenleyen 'Mayıs Meydanı Anneleri' (Plaza de Mayo Anneleri), son yürüyüşünü ocak 2006'da yaptı.
Devlet Başkanı Nestor Kirchner'in cuntayı yargı karşısına çıkarmasına koşut olarak yaşlarının 77-93 arasında değiştiğini göz önüne alan anneler, "Artık hükümette bir düşmanımız yok. Kirchner'le dostuz, umut edemeyeceğimiz şeyler yaptı. Bir daha gösteri yapmayacağız" demişti.
Son yürüyüşlerine çok sayıda insan hakları savunucusu ve sanatçının eşlik ettiği anneler, evlatlarının akıbetinin aydınlığa kavuşması için mum yakma eylemini sürdürecek....
Hebe, ben ki oğullarının, bugün kızlarının olacakları yaştayım sana cevap veriyorum... Gizli Tutuk Merkezleri'nden birinin hücresinden.
Hebe, ben ki oğullarının, bugün kızlarının olacakları yaştayım sana cevap veriyorum... cevap veriyorum çünkü benim gibi el ele verip direnen başkaları var.
Yıllar geçti, Hebe, senin için de, bizim için de, ve bilmem bilir misin, ama geceleri, özellikle de gece on ikiden sonra, ölüm yakınmaları, açılan hücre kapılarının sesleri, postalların yürürken, merdivenleri çıkarken çıkardığı seslerle dolu anılar dolduruyor belleğimi ve uyuyamıyorum; uyuyacak olursam rüyalarımda ışıklı bir yerde titreyen çıplak bedenim kıvrılırken "Chupete" (Emzik) ve "Coronel" (Albay) ziyaretime geliyorlar.
Bu benim başıma gelen, artık biliyorum ki bu şenin için önemli değil, eski yaraları silen rüzgarlar esiyor, senin olmayan bir acının yorumu.
Benim adıma, ölüler adına, hala adaleti bulamayanlar adına karar verdin.
Sen çocuklarını kaybettin, tıpkı çocuklarını kaybeden öteki anneler gibi. Sen acı çektin ve savaştın, tıpkı acı çeken ve savaşan öteki anneler gibi. Acın senin acındı çektin, yasını tuttun; öteki anneler de kendi acılarını çektiler ve hâlâ ölülerini bulmayı umuyorlar.
Senin başkalarının acılarına ilgisizliğin bana yanılıyorsun dedirten.
"Ömür boyu direnme" idi o günkü parola; her anneye oğlunun ya da kızının bedenini bulup verene dek direnme.
Çocuklarının hepsinin ve her birinin çektiklerini çektim, ama yaşamım devam ediyor, yeniden yaşama fırsat (şansı diyelim) bana "belki bir şey için ölmemişimdir" diye düşündürüyor, Bugün hâlâ el ele verip direnen, mahkemede tanıklık eden, itirafçıları arayanlar birçokları gibi "bir şey vardı da götürdüler"... beni de etkiledi.
Sen ne beni doğurdun, ne de çocuklarımı, doğum sancısı gibi bir acıya sahip çıkma; doğum yapan her anne çocuğu ölünce öldü, ve yaşarken öleler hâlâ bir gün çocuklarının kemiklerini ya da küllerini bulmayı umuyor.
Otuz yıl sonra bir mahkemede tanıklık ederken insan neler hisseder hiç düşün mü? O zaman olanları haykırmak için yalnız başına yolan çıkan birinin aklından ve bedeninden neler geçer hiç düşündün mü? Dayak yiyip, hakarete uğradıktan, aşağılandıktan sonra yaşamak kolay mı sanıyorsun? Ya da kendi acınla öyle dolusun ki başkalarının acısına, adalet hâlâ yerini bulmadığı için direnen bizlerin acısına uzaksın.
Ve ben sana yanıt vermek istiyorum çünkü ben Quilmes/Banfield'deki bir dehşet Kuyusu'ndan canlı kurtulan biriyim
Başka bir direnişe davet ederek yanıt vermek istiyorum sana... ve beni yanıtlamayacağını bile bile sana yanıt vermek istiyorum; yanıtlamayacağını biliyorum çünkü sana yanıldığını gösteriyorum... gözlerime bakma cesareti bulamayacaksın, sana ruhumdaki yaraları göstermeme dayanamazsın, beni susturamayacaksın... yapamayacaksın Hebe, çünkü başkasının acısını paylaşamıyorsun...
Belki de yaşasalardı çocuklarında benim yaşımda olacaklardı ve sana belki onların da söyleyeceklerini söylüyorum... yanıldın. (PB/NM/TK)
María Cristina Saborido
1 Hebe María Pastor de Bonafini, 1979'dan beri Plaza de Mayo anneleri Derneği (Asociación Madres de Plaza de Mayo) başkanı.
* Arjantin Indymedia'da yayınlanan bu metni Peral Bayaz Türkçeleştirdi.
