Sabahattin Çelik

Modern insan, artık bir topluluğun ya da ulusun doğal bir parçası olmaktan ziyade, kendi kişisel serüveninin merkezinde yer alıyor. Sosyal yapılar ise bu yolculukta geçici duraklara dönüşmüş durumda.

Kolonyalist zihniyet, çevreyi “geliştirilmesi gereken”, “geri kalmış” bir alan olarak tanımlar ve merkezdeki yaşamı idealize eder.

Film, gücün sabit ve mutlak bir olgu olmadığını, aksine toplumsal ilişkiler içinde sürekli dönüşen ve yeniden üretilen bir dinamik olduğunu ortaya koyuyor.

Butler’ın performativite kavramı, cinsiyetin ve kimliğin sözlü ya da sözsüz tekrarlar ve toplumsal etkileşimler yoluyla sürekli olarak şekillendiğini ifade eder. Sessizlik de bir tür "performans" olarak görülebilir.

Kültürel kimliklerin, dillerin anlatıdaki eksikliği bir hikâyenin hem evrensel hem de özgün olma iddiasını olumsuz etkiler mi?