Rûken Alp

Sarajevo’nun neşeli insanları her şeyi uzun uzun anlatıyor, dilin ritminde mutluluğu, sevinci arıyor. Herkes kendi dilini konuşuyor, farklı, çoğul dillerde ışıldıyor neşe. Oysa bu neşe benim yaşadığım yerlere pek uğramıyor...

Kelebeğin Rüyası’na maden işçileri pahasına övgüler düzülmesinde, filmin ayakta alkışlanmasında şaşılacak bir şey yok aslında, zira neleri alkışlamadık ki?