Mahmut Mutman

Faşizmin baş edilmesi en zor taraflarında birisi, özgürlük ve iktidar arasındaki ilişkiyi “baskı” kavramına dayanan dışsal bir ilişkiden kurtarması, yani özgürlüğü iktidara, iktidarı özgürlüğe tercüme eden bir güç sahnesi oluşturmasıdır.

Dünyaya sürekli gülümsemeyle bakan bu bakışın ardında o bakıştan asla beklenmeyecek, kırılması neredeyse imkansız, sessiz ama olağanüstü güçlü bir irade, bir inat vardı: Adaletsizliğe karşı duyulan inanılmaz bir öfke, infial.

Uluslararası mahkemelerin varlığı ve ulusal egemenlik kavramı ile girdikleri zor ilişki bize bir kez daha hatırlatıyor ki hiç bir demokratik yasa uyanık ve aktif bir yurttaşlar topluluğu olmaksızın yaşayamaz. Uluslararası düzeyde böyle bir kamuoyunun ortaya çıkması ise her zaman için eşitsiz ve zor koşullarda gerçekleşir.

AKP’nin özgün sentezi işte budur: Küreselleşmenin imkânlarıyla beslenen ve İslamcı bir referans ile temellendirilen bir toplumsal dönüşüm arzusunun yönetilmesi. Kurulan anlatı elbette baştan aşağı çelişkilerle doludur ama hayal sürdüğü sürece çelişkiler engel değil, motor olur.

Türkiye demokrasisinin elbette pek çok sorunu var; ama bu yeni iktidar karşısında CHP’nin ciddi bir demokratik reform gerçekleştirebilmesi “Kürt sorunu” denilen sorunu barışçıl bir biçimde çözme girişimiyle ciddiyet kazanacaktır.

Edebiyat yok olmuş izlerin, olaya veya olana ait bile olmayan ama hala izlenebilen izlerin zayıf ve ısrarlı gücüdür.

Eğer bu iş demokrat Türkiye'nin istediği gibi bitmez ve özellikle parlamento içindeki mücadele için olumsuz sonuçlar doğarsa bunun vebali TİP'in sırtında olacak, bunu bilsinler. Önümüz fırtına, aklımızı başımıza toplayalım.

CHP’nin ekonomi politikası, maalesef neoliberal paradigmaya sıkı sıkıya bağlı ve niyeti ne kadar iyi olursa olsun, gelecek açısından ne kadar demokratik ve sosyal bir perspektif içerdiği ciddi biçimde tartışmalı bir politika.