Kumru Başer

Topluluk olunduğu zaman yürüyüşlerde en yavaş yürüyene göre yürünür. Basın özgürlüğü de ancak en zor olan söylenebildiği zaman gerçekleşir. Bu bakımdan Özgür Gündem gazetesi hepimizin basın özgürlüğünün turnusolu gibiydi, kapatılmadan önce.

80 öncesi devrimci ortamlarda "bir erkeğin yaptığı her şeyi yapabilirim" diye şekillenen "yanlış eşitlikçi" iddiam, yerini "bana bir kaç kadın verin dünyayı değiştireyim" gibi bambaşka bir şeye bırakmaya başlamıştı.

Londra işgalcileri, küresel hareketin yöntemleri ile kendi deneyimlerini birleştirerek, eylemin ilk gününde bir sokak meclisi oluşturdu. Bu meclis her gün öğle ve akşam oturumları yapıyor ve gündemdeki pratik ve siyasi konuları tartışıyor.

Arap Baharı ve "Birlikte işgal et" eylemi Londra'da geniş bir destek buldu. Londra'daki eylem ittifakı sürekli bileşenleri ve dinamikleri değişen ve aslında son on-onbeş yıldır pişmekte olan bir hareket ve şu andaki ivmesini küresel mali krizden alıyor.

Diyarbakırlılar ''15 Haziran''ın dönüm noktası olmayabileceğini düşünüyor, Emek, Demokrasi ve Özgürlük Bloku'nun Çatı Partisi'ne dönüşebileceğinden sözediyor; milletvekili Altan Tan Blok'un geleceğini ilkelere sadakate bağlıyor.

Kuyumcu Riva, Blok'un üç bağımsız adayının da seçileceğini düşünüyor, Erol Dora'nın, bir Süryaninin adaylığı onu çok heyecanlandırıyor, bölgenin sorunlarının çözülmesi için Kürtlerin dinlenmesi gerektiğini söylüyor.

Ergani ile Çernik arası bir köyde, "daha bu bir fikir atışıdır, çok zaman ister" diyor biri, önce şehirlerde gelişmesi lazım sürecin ki halk görsün. Gördüğüne inansın, kendi de yapsın. Tarımda ne yapacaz, hayvancılıkta ne, ziraatte ne, bunların bilinmesi lazım".

Bu kadar geniş kesimleri karşısına alan ve ağır şekilde suçlayan Başbakan'ın 12 Haziran'dan sonra herkesin göğsünü gere gere benim diyeceği bir anayasayı "beraber" yazma vaadini kimimle gerçekleştireceğini ise kestirmek şu anda çok zor.