Elvan S.

Direnmek polisin bizden korkarak, ardına bakmadan oradan kaçması, biber gazı bitene kadar gaz atmasını sağlamak da değildi. Direnmek nefes aldığımız sürece orada olacağımızı birilerinin kulağına duyurmak idi.

Yazının altında benim ismim yazacak ancak bu yazıyı ben yazmadım. Ahmet Kaya yıllar önce yazmıştı, Hrant Dink ve Hüseyin Aygün hikayeyi devam ettirdi. İnsanlar değişmedi, öğrenmedi, büyümedi ve aynı hikaye yıllardır devam etti.

Birbirinden anlamlı dövizlerin içinde en çok dikkatimi çeken: " Kürtaj benim seçimim, cinayet erkeğin yöntemi"ydi. İlk defa bir eyleme katılan arkadaşımın yorumu ise şöyleydi: "İnsan biraz olsun umutlanıyormuş böyle eylemlere katılınca".

Çocukların yaşadıkları istismarlarda "sütten zehirlenmek" oldukça alt sıralarda. İktidar "büyütecek bir şey" olmadığını iddia edebilir; ne de olsa bu ülkede bombalar patlıyor, çocuklar ölüyor; "kaçakçılık" yaptıkları vurgusuyla çıkıyor ölüm haberleri.

Biz "Bu dava bitmez." diyoruz, "Bitti, dağılın" diyorlar. Biz "Zaman aşımına hayır" diyoruz, "Evet" deyip, su sıkıyorlar. Biz "Şehir Tiyatroları yok edilemez" diyoruz, "Siz kimsiniz?" diye soruyorlar.

Boğaiçili öğrencilerin yaptığı eylem şiddet içermiyor. Kahvesini almak isteyen geliyor, alıp çıkıyor. Starbucks'ın "Bedava Kahve" hamlesini bile espriyle def etmiş bir eylem grubundan söz ediyoruz. "Aktivizme Giriş" dersi olarak okutulabilecek şiddetsiz bir eylem yapılıyor.