Elif Köksal

En sevdiği şair Metin Altıok'tu. Bir gün elinde bir kitap görmüştüm, bak, en sevdiğim şair, demişti, oradan biliyorum. En sevdiğimiz şairleri de hatırlasın arkamızdan çocuklar. Bakarsın ufuklarını açtığımız çocuklar.

Halk kazandı. Annem sokaklara fırlayıp mutluluk resimleri çekti. On senelik iç savaşın, on altı bin ölümün yapamadığını, bütün partilerin, halkın, yıllardır devletle savaşan Maocuların birlik olduğu barışçıl protesto gösterileri yaptı.

Ufuk açmaya yarayacak bir kitap. Nerden başlanır, onun cevabını düşündürecek. Ne zamandır aklımda ama Nepathya konserinde aklımdan kalbime aktı, sıcacık ölüm döşeğindeki genç arkadaşımın yanında uyurken yazılmaya başladı. Sonra belki Türkçesi, Swahilicesi

Misyoner okulunun önünde kaldırımda oturan bıkkın yüzlü güzel kadıncağız arkadaşı gidince yalnız kaldı. Son zamanlarda önüne mendil serip oturmaktan çok mendilin üstünde cenin pozisyonunda uyur olduydu güpegündüz. Beline kırmızı şal sarmış yorgan yerine..